ครูประจำชั้นเล่าพฤติกรรมลูกผมว่า ช่วงนี้ลูกผมขี้โมโหง่าย อารมณ์เสียบ่อย เวลาลูกผมโมโหลูกผมจะไปตบหัวเพื่อนร่วมห้องบ่อยมาก
หนักสุดคือเอามือไปข่วนหน้าเพื่อนเกือบโดนลูกตาโชคดีมากที่ไม่ถูกลูกตา
ครูประจำชั้นโทรไปหาแม่เด็กคนนั้น แม่เด็กคนนั้นรีบมาโรงเรียนแล้วรีบเอาน้ำแข็งมาประคบลูกตาลูก
เวลากินข้าวลูกผมจะไม่ยืนต่อแถวกินข้าว ลูกผมจะแซงคิวกินข้าวก่อนเลย
ครูประจำชั้นรู้ว่าลูกผมขี้โมโหง่ายเลยยอมให้แซงคิวกินข้าวก่อน เพราะไม่อยากให้ลูกผมนอนดิ้น หรือ ไปทำร้ายเพื่อน
เวลาผมไปส่งลูกไปโรงเรียน ลูกผมชอบนอนดิ้น โมโหไม่อยากไปโรงเรียน ครูประจำชั้นจะรีบมาเอาลูกผม ลูกผมก็มีดึงผมครูบ่อยมาก
เวลาเรียนลูกผมไม่ค่อยสนใจเรียนเลย ครูสั่งให้ลูกผมทำเช่น เขียน ระบายสี ลูกผมจะไม่ทำตามครูสั่งซักอย่างเลย  
เวลาอยู่ที่บ้าน ลูกผมจะเอาของแล้วมาบอกผม ผมไม่เข้าใจว่าลูกต้องการเอาอะไรเพราะลูกผมพูดไม่ชัดด้วย เลยเอาของให้ลูกช้า
ลูกผมเป็นคนรอไม่ได้ด้วย พอให้ของที่ลูกต้องการช้า ลูกจะโยนข้าวของทุกครั้งเลย
นิสัยลูกผมคือ
เอาแต่ใจ ก้าวร้าว อะไรไม่ได้ดั่งใจชอบปาข้าวของอะไรที่อยู่ไกล้มือจะจับปาหมดเลย
ลูกผมเป็นเด็กพูดช้าด้วย เวลาลูกผมต้องการอะไร หรือ จะไปที่ไหน ลูกผมบอกอยู่ทุกครั้งแต่ลูกผมจะพูดไม่ค่อยชัด
เลยต้องคุยกันนานหน่อยกว่าจะเข้าใจ
(ตอนนี้ผมพาลูกไปคลีนิค เด็กพูดช้า กับ ปรับปรุงพฤติกรรมก้าวร้าวด้วย)
ผมควรให้ลูกหยุดเรียนก่อนดีไหม ผมไม่อยากให้ลูกเรียนเลย  เพราะผมไม่อยากให้ลูกไปทำร้ายเพื่อนด้วยการตี ทำร้ายครูด้วยการตีครู หรือ ดึงผมครู
ผมควรแก้ไขนิสัยก้าวร้าวของลูกยังไงดีครับ