เรื่องสั้น

ตายยาก

เพทาย

เช้าวันนั้นผมนอนฟังเสียงฝนตก กระทบหลังคาอลูมิเนียมข้างหน้าต่าง ดังพอสมควร แสดงว่าฝนก่อน รุ่งอรุณคงจะหนักพอใช้ เพราะผมเป็นคนหูตึง ฝนตกเบา ๆ จะไม่ได้ยิน น้ำก็คงจะท่วมพื้นตามเคย แต่คร้านจะลุกขึ้นไปดู ถ้าฝนหยุดภายในครึ่งชั่วโมงก็คงไม่ท่วมเข้ามาในบ้าน

ผมจึงพลิกตัวหาท่าที่สบาย แล้วก็หลับต่อไปอีก เมื่อลืมตาขึ้นมามองนาฬิกาหัวนอนยังไม่ตีห้า แต่ต้องลุกขึ้นแล้ว เพราะมีภารกิจจะต้องออกไปใส่บาตร ตอนหกโมงเช้าทุกวัน เมื่อล้างหน้าล้างตาทำธุระส่วนตัวแล้ว กลับมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ก็เป็นเวลาตีห้าครึ่ง เสียงฝนเงียบไป แต่ท้องฟ้ายังมืดอยู่ จึงเปิดเครื่องเข้าอินเตอร์เนต ที่เวปพันทิป อย่างเคย อ่านโน่นอ่านนี่ค่าเวลา จนถึงห้องกล้อง ผู้ตั้งกระทู้วันนี้ ให้หัวข้อ ภาพขนมหวาน ซึ่งผมไม่มีภาพนั้นในคลัง

ผมไปไหนกินอะไรไม่เคยถ่ายรูปไว้เลย ทั้งคาวทั้งหวาน ส่วนใหญ่เป็นภาพเหตุการณ์ หรือทิวทัศน์ที่พบเห็นเท่านั้น จึงปิดเครื่องแล้วเปิดประตูบ้านออกไปดูท้องฟ้า ฝนหยุดแล้วแต่ยังไม่ขาดเม็ด คงโปรยปรายแต่บางเบานิดหน่อย ไม่ต้องถือร่มให้เกะกะ สวนหมวกแก็ปหิ้วย่ามออกไปตามปกติได้

ผมแวะซื้ออาหารเช้าคือขนมปังกับเค้กช็อกโกแล็ตในร้านเซเว่น และขนมกับนมกล่องสำหรับใส่บาตร ออกมาเห็นจีวรเหลือง ๆ อยู่ไกล ๆ ท่านเดินสวนมา ผมจึงสาวเท้าย่นระยะให้ใกล้ขึ้น แต่ท่านกลับหลังหันไปก่อนที่จะมาใกล้ผม ทำให้ผมต้องเร่งฝีเท้ามากขึ้น แค่ก็ไม่ได้ดังใจ เพราะเจ็บปวดที่สะโพกเป็นประจำ

ภิกษุรูปนั้นเดินทิ้งห่างออกไป จนผมหมดปัญญาที่จะติดตาม คิดจะนั่งรอองค์อื่น จึงแวะพักที่ร้านกาแฟรถเข็นเจ้าประจำ เขาก็ทำโกโก้เย็นใส่ถุงพลาสติกมาให้ตามเคยโดยไม่ต้องสั่ง

นั่งพักพอหายเมื่อยขา ก็มีพระสงฆ์อีกองค์หนึ่ง มาหยุดยืนรอผู้ใส่บาตรเจ้าประจำที่หน้าร้านห้องแถวไม่ไกลนัก ผมจึงหิ้วของเดินไปหาท่าน และได้ใส่บาตรรับพรท่านด้วยความอิ่มใจที่ไม่ผิดหวัง เหมือนบางวันที่ตื่นสายกว่านี้

เมื่อกลับมาถึงบ้านวางสิ่งของที่จะปั่นเป็นอาหารเช้าแล้ว ก็หยิบกล้องเบบี้ของลูกชาย มาถ่ายรูปไว้ จะได้วางในห้องกล้อง แล้วก็เอาส่วนประกอบคือ กล้วยน้ำว่าสองลูก ขยมปังสี่แผ่น เค้กช็อกโกแลตหนึ่งซอง กับโกโก้เย็นทั้งถุง ใส่โถแก้วเครื่องปั่น แป๊บเดียวก็ได้อาหารเช้าที่ไม่ต้องเคี้ยว ให้ลำบากแก่ฟันที่โหว่แหว่งเหลือไม่กี่ซี่

ก่อนเทลงใส่กระติกเล็กก็ตรวจดูแล้ว ว่าไม่มีแมลงตกอยู่ก้นกระติก แล้วก็เอาหลอดดูดขนาดใหญ่ที่เขาใช้ดูดชาไข่มุกด์มาใช้ พอดูดโกโก้คำแรกก็ต้องสะดุ้งตกใจ เพราะมีอะไรกระดุกกระดิกอยู่ในปาก รีบถ่มพรวดออกไปโดยสมองไม่ได้สั่ง สิ่งที่กระเด็นออกจากปากนั้นน่าขยะแขยงนัก มันคือแมลงสาปตัวใหญ่ยังเป็น ๆ ตัวหนึ่ง ดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่ที่พื้นห้อง

แต่ผมไม่ใช่คนที่เกลียดกลัวอะไรง่าย ๆ จึงไม่นึกรังเกียจมัน กลับสงสารที่มันเข้าไปอยู่ในหลอดดูดได้อย่างไร พร้อมกับเอาใจช่วยไม่อยากให้มันตาย เจ้าแมลงสาปโชคร้าย หมุนตัวไปรอบ ๆ พื้น พยายามช่วยตัวเองให้เดินได้ ขอโทษทีเพื่อนเอ๋ย ผมบอกกับมันอยู่ในใจ มันหมุนอยู่สักสามสี่รอบ ก็ตั้งตัวได้ แล้วก็วิ่งจู๊ด เข้าซอกเข้ามุมไป

ผมโล่งใจไปกับมันด้วย เจ้าแมลงสาปที่ช่วยไม่ให้ผมต้องมีบาปหลังจากที่ได้ทำบุญใส่บาตรมาหยก ๆ เขาว่าแมลงสาปเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์ ที่ตายยาก

ผมชักจะเชื่อแล้วครับ.

##########