ตอนนี้ลูกได้ ขวบกว่าแล้ว ทุกครั้งที่ภรรยา วิดีโอคอลมา ผมรู้สึกผิดทุกครั้ง
และ สงสาร ทั้งคู่ เพราะ/ไม่รู้ว่าไปได้ยังไง
ผมอ้างภรรยาว่า การเดินทางจากบ้านไปทำงานค่อนข้างไกล(ไปกลับ75กิโล)
ผมจึงขอเธอเข้าไปเช่าห้องอยู่ในเมือง และบอกให้เธออยู่บ้านกับครอบครัวใหญ่
จะได้มีคนช่วยเลี้ยงลูก (แต่จุดประสงค์หลักคือออกมาอยู่กับผู้หญิงอีกคน)
และผมกลับบ้านทุกอาทิตและดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่าง อย่างดีไม่มีบกพร่อง เหมื่อนเดิม
ภรรยาไม่เคยมาที่ห้องเลยตบอดเวลา 4 เดือน
ผมอยู่กับน้องคนนี้ได้วันนี้ก็ครบ 4 เดือนที่อยู่ด้วยกัน
น้องเค้านิสัยดีมากเอาใจเก่ง และ ทำงานบ้านทุกอย่าง คือเราอยู่เฉยๆเลย  ขยันทำงาน
สรุปถ้าไม่ติดตรงที่ผฒมีลูกเมียควไปได้ไกลกว่านี้
ช่วงแรกน้องเขาก็รู้ว่าผมมีลูกเมียและ และอยู่ด้วยกันมาสักพักผมกลับบอกว่า ภรรยารู้เรื่องเราแล้ว
มันเลยทำให้เธอยิ่งหวังมากขึ้น
และ!มันมีอยู่มาวันหนึ่งผมตื่นขึ้นตอนตี4
ผมนอนน้ำตาไหลคิดถึงลูกสาวกับภรรยา ผมมองไปที่ด้านข้างแล้วมันไม่ใช้ภรรยาผมหรือลูกผม
ผมคิดถึงครอบครัวมาก และ อยากกลับไปที่จุดเดิม
เพราะยังไงเราก็จะไม่มีวันทิ้งคนที่อยู่ข้างเราตลอดมา
ไม่ว่าวันนั้นจะลำบากจะไม่มีกินก็ตาม (ตอนเจอภรรยาแรกผมไม่มีอะไรเลย ตอนเจอเมียน้อยมีทุกอย่างแล้ว)
เป็นเวลาเกือบจะ 1 อาทิตแล้วที่ผมคิดซ้ำๆกับเรื่องนี้
1 ควรจบกับน้องคนนี้ยังไง เขาพาผมไปบ้าน เขาวาดฝันไว้ไกลมาก
ตอนนี้เขาก็กำลังจะซื้อบ้านเพราะผม( กู้จากธนาคารที่เขาทำงานอยู่ ธอส) และจะผ่านละ
2 ขอเสียคือ ผมเคยหาเรื่องเลิกตอนกลางคืนไม่กี่วันก่อนคือพูดตรงๆเลยว่าจะกลับไปอยู่กับครอบครัว
แล้ว น้องเขากินยานอนหลับ พยายามทำร้ายตัวเอง
พยายามจะโดดตึก ผมก็ห้ามไว้ (แต่ยานอนหลับห้ามไม่ทัน) และตอนเช้าไม่เข้าไปทำงาน ไปนอนร้องไห้อยู่ ปตท
ผมจึงต้องไปตามตัวและคืนดีด้วยเพื่อให้แก กลับมาอยู่โหดเปกติ เรื่องนี้ไม่รู้จะแก้ยังไง เพราะเขารักผมมากไม่อยากจะเสียไป
3 หากเลิกสำเร็ญแล้วกลับไปอยู่กลับครอบครัวมันยังจะสายไปมั้ยครับ หากวันหลังรู้เรื่อง จะเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้กลับใจแล้วครับ ผมคิดว่าคนธรรมดาอย่างผม มันต้องมีหลงผิดกันบ้าง แต่สิ่งที่ยึดหลักหัวใจไว้เลยคือ เมียกับลูก
เแต่คงอาจจะเสียใจไปตลอด ที่ทำสิ่งที่ผ่านมา
สิ่งที่กลัวคือ น้องเขาจะอยู่ยังไงในเมื่อคนในแผนที่เค้าวางไว้ไม่อยู่แล้ว

ด่าได้นะครับ อย่าด่าแรงมาก เพื่อนด่าผมเยอะละ