ผมตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง ทำงานที่เดียวกัน ผมจึงเข้าหาเทอก่อน ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป แต่ยังไม่ได้จีบนะ เพราะผมอยากรู้ว่าเทอมีแฟนแล้วรึยัง พอคุยๆกันไปสักระยะหนึ่งแล้ว จนคุยถึงเรื่องบ้านผมอยู่แถว..... เทอก็บอกว่า บ้านแฟนเทอก็อยู่แถวนั้นเหมือนกัน ผมเลยรู้สึกเซ็งๆ ยังไม่ทันจะจีบเลย มีแฟนแล้วหรอ.          หลังจากนั้นมา ผมก็ยังคุยกะเทอปกติ ด้วยความที่เรายังแอบชอบเทออยู่ เราจึงแอบหาเฟสบุ๊คเทอ จนหาเจอแล้วแอดเพื่อนไป เทอก็กดรับผม ผมจึงทักไปคุยและแอบส่องเฟส เทอก็มีแฟนจริงๆ แต่รู้ทั้งรู้ว่ามันผิด ผมก็ยังคุยกับเทอไปเรื่อยๆ ยิ่งคุยยิ่งมากขึ้นทุกวัน จนคุยกันทุกวันไม่ขาดเลย จึงเปลี่ยนมาคุยในไลน์แทน มีโทรคุยบ้าง แต่ไม่บ่อยนัก ส่วนใหญ่จะคุยในไลน์พิมคุยเอา แต่ผมจะเป็นฝ่ายทักก่อนซะมากกว่า มีพากันไปเดินห้าง กินข้าว เลี้ยงข้าว มีซื้อของให้บ้างผมจึงคิดในหลายๆมุมมอง ว่าที่เขาคุยกับเราเพราะอะไร คิดแค่เพื่อน หรือแค่เหงาเพราะเทออาศัยอยู่ห้องพักแถวที่ทำงาน เทอมีปัญหากับที่บ้าน แต่กับแฟนเทอก็ยังพูดถึงอยู่  คุยแบบนี้มาเป็นระยะเวลาแค่2เดือนเองนะครับ อะไรหลายๆอย่าง ทำให้ผมไม่กล้าที่จะถามความชัดเจนกับเทอ ว่าเทอคิดอะไรอยู่
           ผมควรถามตรงๆเลยดีมั้ย เพื่อความสบายใจของตัวเอง แต่ในทางกับกันถ้าคำตอบที่ได้มามันไม่ใช่ ผมเผื่อใจไว้แล้ว แต่สิ่งที่กลัวมากกว่านั้นคือ ผมกลัวว่าจะไม่ได้คุยกับเทออีก คุยแบบเพื่อนที่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น...