คบกับแฟนมาปีกว่าๆแล้วค่ะ เคยเจอครอบครัวเค้าก็หลายครั้งเค้าเอ็นดูเราดีมาก มาวันนึงต้องไปทำธุระทที่บ้านเราเองจะให้แฟนขับรถไปส่งแต่แม่เค้าขอไปด้วย เราก็ไม่คิดอะไรค่ะไปก็ไปพอไปเจอแม่เราแม่เค้าก็ดูคุยด้วยถูกคอ เราก็โล่งค่ะนึกว่าเค้าจะรังเกียจที่เราจน แต่หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตอนแรกเราคิดว่าเราคิดไปเองแน่ๆ แต่สายตาที่เค้ามองเรามันไม่มีความเอ็นดูอีกแล้ว แฟนเราเริ่มพูดเปรยๆให้ฟังว่าเราไม่ค่อยชวนแม่คุยเลยเวลาเค้าพาไปบ้าน ไม่ช่วยยกของทั้งๆที่เราช่วยทุกอย่าง เราเข้าใจเค้านะเค้าคงอึดอัดเลยเล่าให้ฟังอยากให้เราปรับตัว จนเมื่อพฤหัสบดีที่ผ่านมาเค้ามาหาเราที่ห้องตอนเช้าแล้วบอกว่าต่อไปนี้คงมาหาแบบนี้ไม่ได้แล้วแม่ไม่ให้มาแล้ว เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรเราจะผ่านมันไปด้วยกันเราจะเอาชนะใจแม่เค้าให้ได้ เย็นวันนั้นเราก็แชทคุยกันปกติ แต่ตั้งแต่การสนทนาเย็นวันนั้นจบลงเราก็ติดต่อเค้าไม่ได้อีกเลย
               มันราบรื่นมาตลอดมันดูจะไปได้สวยเลยค่ะก่อนหน้านี้ เพียงแค่เราจนเค้าเลยรังเกียจเราหรอคะ เสียใจมากค่ะ แต่เค้าก็ต้องเลือกครอบครัว ความจนมันกลายเป็นกำแพงสูงๆที่กั้นเราไว้ไม่ให้เอื้อมถึงความรัก เราจะผ่านจุดนี้ไปอย่างไรดี รู้ว่ามันต้องผ่านไปให้ได้ แต่มันยากจังเลยค่ะ