.......ถ้าจะให้ผมย้อนเรื่องราวในชีวิตที่ผมผ่านมาก่อนที่จะมานั่งพิมนี้จิงๆผมก็ไม่ได้อายุเยอะอะไรหรอกนะผมอายุเพียง21ปีแต่สิ่งที่ผมผ่านมาเรียกได้ว่าผู้ใหญ่บางคนอาจผ่านมาน้อยกว่าผมสิ่งที่ผมผ่านมานั้นเรียกได้ว่าเลวทั้งสิ้นอย่าคิดว่ามันเท่นะครับ....ย้อนกับไปเมื่อผมอายุได้15ผมจบ.ม.3ใหม่ๆซึ้งผมมีเป้าว่าอยากจะเรียนพาณิชมาตั้งนานแล้วเพราะช่วงนั้นการได้ไว้ผมยาวเรียกได้ว่าเปนสิ่งที่วัยรุ่นต้องการอย่างมากเพราะช่วงนั้นวัยรุ่นในกรุงเทพนิยมอย่างมากและอีกอย่างคือรถมอเตอร์ไซร์มันเป็นสิ่งที่วัยรุ่นอย่างเราๆต้องการมากผมเลยขอให้พ่อผมที่แยกกับแม่ผมไปให้เค้าออกรถให้เพราะผมไปโกหกว่าจะเอาไว้ขับวินหาตังใช้กินแต่ป่าวหรอกคับอยากไปซิ่งซะมากกว่าแต่วินผมก็ยังขับนะคับแต่ส่วนมากจะหาค่าน้ำมันไว้ไปซิ่งกันทุกคืนตังที่หามาก็ลงรถหมดสุดท้ายก็ไม่จบปวช.ก็มาคิดว่าจะต้องหาเงินอย่างไรก็เลยเข้าวงการยาเสพโฉบไปโฉบมาทั้งโดนจับครอบครัวเดือดร้อนชีวิตพังติดกันชาเอาทุกอย่างเพราะตัวเราทั้งนั้นจนในที่สุดมาถึงจุดเปลี่ยนคือป้าผมรับผมไปดูแลแทนแม่ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากที่ได้อยู่ในที่ดีๆได้กับไปเรียนแต่ยาก็คงยังแอบป้าทำเพราะยังต้องใช้ตังไปหาเพื่อนก็แอบไปเรื่อยๆจนเรื่องแตกผมเริ่มโดนจับแฟนเริ่มโดนจับจนป้าต้องคอยมาตามประกันซ้ำแล้วซ้ำเหล้าใช่คำว่าป้าผมหมดตัวกับเงินที่มีเก็บไว้เป็นหนี้สหกรแบงค์บัตรเครดิตจนมาวันหนึ่งผมเริ่มทำงานเริ่มออกห่างจากสิ่งไม่ดีทั้งหมดมาได้1ปีเศษมาถึงวันหนึ่งเราก็กับไปยุ่งกับกัญชาอีกครั้งกับเพื่อนกลุ่มใหม่จนกับมาดุดกันชาจิงจังได้รุ้จักการพนันบอลตั้งแต่นั้นพุดได้เลยชีวิตพังมาตั้งแต่เริ่มเล่นเสียๆๆๆมาตลอดได้มาก็ไม่คุ้มกับที่กู้มาใช้หนี้บอลหนี้เงินนอกระบบเริ่มพอกเริ่มพุดให้ป้าฟังระบายให้ฟังจนป้าเค้าก็ช่วยผมแต่นั้นไม่ใช่เพียงครั้งแรกผมก็ยังคงทำแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเหล้ามีแต่เล่นหนักทวีคูนขึ้นมาเรื่อยๆจนป้าผมได้พุดไว้ว่าจะไม่มีอีกครั้งต่อไปใช่คับป้าผมไม่เคยพุดแบบนี้มาก่อนช่วยผมมาตลอดผมขอล่าวไว้อีกนิดผมเป็นลุกติดแม่ได้ย้ายมายุ่กะพ่อใหม่ตั้งแต่เดกครอบครัวนี้รักผมมากเหมือนเป็นลุกแท้ๆแต่แม่ผมก็มีน้องชายกับพ่อใหม่ผมกับน้องรักกันมากนะคับถึงจะคนละพ่อก็ตามมาต่อคับแต่ก็ยังคงติดกันชาไปเรื่อยๆจนมาถึงจุดนึงผมได้ไปยุ่งกับบอลอีกครั้งคราวนี้กลายมารับเองรอใลอะคับเปนหนี้หนักสิแต่เรื่องยาผมไม่ได้ขายนะตังที่จ่ายบอลก็มาจากเงินกุ้เงินเดือนออกก็จ่ายดอกหมดแฟนอยาได้อะไรก็ไม่มีให้นี่แระครับชีวิตการที่เรามาคิดอะไรตอนที่สายไปแล้วบางครั้งมันกับไปย้อนแก้ไขให้คนที่รักเราช่วยเรามาคอยให้รักและห่วงเราตลอดไม่ได้ทุกคนในครอบครัวให้ใจผมหมดแต่ผิดที่ผมมันไม่ดีนี่แระครับชีวิตวัยรุ่นที่คิดอยากจะมาใช้ชีวิตสนุกแบบนี้อย่าเลยคับยันตอนนี้ผมคงต้องหนีป้าหนีหนี้นอกระบบเพื่อไปใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาจากที่เพื่อนเคยยอมรับในตัวเราเพราะหาตังได้ที่เป็นหมื่นๆๆๆหารุ้ไม่มันมาจากความลำบากคนอื่นหมดเลยเพื่อนมันก็จะรักเราเป็นบางคนคนที่เราควรคบไม่ใช้คนรวยคนขายยาหรือคนที่ให้ยาเราดูดแต่เพื่อนที่คอยพุดคอยดึงแล้วไม่สนว่าเรามีไม่มีนั่นแระคือเพื่อนที่ควรจะรักไว้ไม่ใช่เพื่อนที่คอยหาเวลาไปเที่ยวผับทุกคืนหาตังดมไปวันๆตื่นมาก็ขายยาต่อหาตังซื้อความสนุกไปวันใช่คับในวันนี้ซึ่งมันไม่มีความสุขเลยมันคือความสุขจอมปลอมความสุขจริงๆครือการได้อยู่กับครอบครัวกับแฟนกับคนที่เรารักและรักเราสังคมจอมปลอมบางสิ่งมันอาจดูเลิศหรูดูเท่เที่ยวผับมีคนยกมือไหว้จ่ายติ๊บคนนั้นคนนี้หลังจากตื่นมาเราคิดว่ามันสนุกเหรอกับการเสียเงินหลายๆพันต่อคืนเชื่อเถอะน้องๆวัยรุ่นทุกคนมันไม่สนุกหรอกครับคุณอาจจะคิดว่าคับพี่โม้ป่าวกุไม่หลอกหรอกแค่มองรุ่นพี่กลุ่มใครได้ดีคนนั้นเม้งดวงจิงๆ เพราะส่วนมากวงการไม่ตายก็ติดคุกจิงๆคับเพื่อนผมที่โดนจับไปตายไปนี่นับได้เลยครับขอบคุนที่เสียเวลาอันน้อยนิดนะครับขอบคุนมากนะคับ  ผมรักป้ารักแม่รักทุกคนนะครับ