เรากับเพื่อนร่วมงานได้ไปร่วมทริปกันในชัยปุระ (Jaipur) รัฐราชสถาน (Rajasthan) ประเทศอินเดีย เป็นเวลา 4 วันเต็ม
ได้พบได้เห็นความเป็นไปของชีวิตอย่างแท้จริงใน 4 วันนี้
รูปในรีวิวนี้ ไม่ใช่รูปไปเที่ยวตามสถานที่สวยงามในชัยปุระ
แต่เป็นรูปบอกเรื่องราวชีวิตของคนชัยปุระในเขตเมืองเก่าที่ล้อมรอบด้วยกำแพงสีชมพู และเราก็ได้พักในรั้วกำแพงนั้นด้วย
เมื่อเรามีโอกาสออกจากกำแพงเขตเมืองเก่าไป เราจะได้เห็นชีวิตทันสมัยของคนชัยปุระ อีกรูปแบบ
ที่พักอาศัยที่ดูเป็นระเบียบ มีตึกสูง มีห้างสรรพสินค้า ถนนหนทางกว้างขวาง มีความสะอาด ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย
แต่ที่เหมือนกันคือฝุ่นที่ตลบอบอวลไปทั่ว หน้ากากอนามัยที่เพื่อนติดไป 1 กล่อง ก็ใช้กันหมด
-----------------------------------------
------------------------------------------
วันแรก
ที่ได้ไปถึงเราได้แต่มองหน้ากันพร้อมตั้งคำถามว่า เราจะทนกันได้ไหม
แต่เมื่อมาถึงแล้วก็ต้องทนให้ได้ 4 วันเต็มๆ ที่เราต้องอยู่
แต่ก็พูดกันต่ออีกว่า จะไม่ไปไหนที่อินเดียอีก ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมาอินเดีย อยู่ไป
วันที่ 2
เราเริ่มปรับตัวได้ เดินไปไหนมาไหนไม่กังวลเท่าวันแรก
วันที่ 3
เริ่มเข้าใจธรรมชาติของคนชัยปุระ หน้าตาแม้ดูดุดัน แต่ข้างในน่ารักกว่าที่คิด
วันที่ 4
เราก็ได้คำตอบว่า ให้อยู่ต่ออีกก็อยู่ได้
แล้วถ้าถามคำถามเดิมว่า จะกลับมาอินเดียอีกไหม
เพื่อนร่วมทริปและตัวเราเองขอพูดอย่างเต็มปากและเต็มใจว่า
“เราจะกลับมาที่นี่ ที่อินเดียอีกครั้งอย่างแน่นอน”
-------------------------------------------------
จากที่สังเกตคนชัยปุระเป็นคนปล่อยวางง่าย รถเฉี่ยวกระแทกกันนิดๆ หน่อยๆ ก็โวยวายใส่กันแป๊บๆ ก็จบกันไป แยกย้าย พ่อค้าแม่ค้า (ส่วนใหญ่เราเห็นแต่พ่อค้า) แม้จะพยายามตื้อเราแบบใกล้ชิดให้ชมสินค้า แต่เมื่อเราปฏิเสธ ก็ไม่มีว่ากัน การจราจรแม้ดูวุ่นวายบีบแตรเสียงดัง ทั้งบีบแตรแบบบอกว่า "รถฉันอยู่ตรงนี้นะ อย่ามาชน" หรือบีบแตรเพื่อทักทาย บนถนนคือได้ยินแต่เสียงแตร แต่ตลอดการเดินทางทั้ง 4 วันที่ผ่านมาเราไม่พบอุบัติเหตุเลย เพราะคนที่นี่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์เหมือนคนบ้านเรา ไปห้างสรรพสินค้าก็ไม่มีถุงใส่กลับให้ ถ้าเอาถุงก็จะคิดเงินเพิ่ม คนอินเดียส่วนใหญ่เลยพกถุงผ้าไปกันทั้งนั้น เป็นการลดปริมาณขยะที่ดีมากๆ (ปรบมือรัว)
[CR] Colorful Life in Jaipur สีสันชีวิตในชัยปุระ
จากที่สังเกตคนชัยปุระเป็นคนปล่อยวางง่าย รถเฉี่ยวกระแทกกันนิดๆ หน่อยๆ ก็โวยวายใส่กันแป๊บๆ ก็จบกันไป แยกย้าย พ่อค้าแม่ค้า (ส่วนใหญ่เราเห็นแต่พ่อค้า) แม้จะพยายามตื้อเราแบบใกล้ชิดให้ชมสินค้า แต่เมื่อเราปฏิเสธ ก็ไม่มีว่ากัน การจราจรแม้ดูวุ่นวายบีบแตรเสียงดัง ทั้งบีบแตรแบบบอกว่า "รถฉันอยู่ตรงนี้นะ อย่ามาชน" หรือบีบแตรเพื่อทักทาย บนถนนคือได้ยินแต่เสียงแตร แต่ตลอดการเดินทางทั้ง 4 วันที่ผ่านมาเราไม่พบอุบัติเหตุเลย เพราะคนที่นี่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์เหมือนคนบ้านเรา ไปห้างสรรพสินค้าก็ไม่มีถุงใส่กลับให้ ถ้าเอาถุงก็จะคิดเงินเพิ่ม คนอินเดียส่วนใหญ่เลยพกถุงผ้าไปกันทั้งนั้น เป็นการลดปริมาณขยะที่ดีมากๆ (ปรบมือรัว)