ผมคบกับแฟนมา 4 ปีแล้วครับ ช่วงแรกๆอะไรๆมันก็ดูมีความสุขไปซะทุกย่าง เมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันครับ อยู่ด้วยกันทุกวันเลย
แต่ตอนนี้เราอยู่ไกลกันครับ ผมต้องไปเรียนต่อซึ่งแฟนผมก็สนับสนุนนะ มันดีต่อตัวผมเองด้วย แต่มันก็ต้องแลกกับระยะทางที่ไกลกันมากๆ
2 ปีแล้วครับที่ผมไปเรียน เราคุยกันนะ ติดต่อกันตลอด เจอกัน 2-3 ครั้งต่อปี ช่วงปีแรกๆผมหวั่นใจนะครับ แฟนผมเขาเป็นคนนิสัยน่ารัก ไอ้ผมเองนี่ก็ไม่ได้ดีอะไรกลัวเขาเจอคนที่ดีกว่าผม ผมกลัวเขาไม่รอผมครับ แต่เขาก็ทำให้เรามั่นใจในระดับนึงเลยนะว่าเขาจะรอผม แต่ช่วงหลังๆความหวั่นใจมันกลับมาอีกครั้งครับ
ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาเปลี่ยนไป เขาดูเฉยๆ ไม่เหมือนที่ผ่านมา สองวันที่ผ่านมาผมเห็นเขาโพสต์ในอินสตาแกรมว่า ซื้อของขวัญวาเลนไทน์ให้ตัวเอง และอีกหลายๆโพสที่ดูท่าทีเหมือนกับคนโสดทำนองนั้น เอาตรงๆผมน้อยใจนะครับ ผมกลับมาคิดว่า ผมเองยังให้ความรักเขาไม่พอหรือป่าว (ทุกๆวันสำคัญผมจะส่งของขวัญให้เขาเสมอเลยครับ) ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมเลยกลับบ้านไปหาเขาครับ เขาดูเปลี่ยนไปมากจริงๆ เขาเฉยๆ เขาไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ ผมพยายามชั่งน้ำหนักใจดูนะครับและมั่นใจว่าผมไม่ได้คิดไปเอง
เหมือนตอนนี้ผมกำลังวิ่งตามเขาไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายอยู่ตรงไหน บางครั้งผมก็รู้สึกเหนื่อยนะครับ ผมไม่เคยพูดเรื่องนี้กับแฟนหรือกับใคร เพราะ ผมไม่อยากมีปัญหากับแฟนครับ ด้วยระยะทางที่ไกลกลัวว่าถ้ามีปัญหากัน เขาจะหายไปจากผม ผมคงรับมันไม่ไหวจริงๆ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมควรทำยังไงให้ความรักของผมมันกลับมาดีเหมือนเดิม  ผมจะรักษาความรักครั้งนี้ของผมยังไงดีครับ