ขอเรียกกระทู้นี้ว่ากระทู้ระบายความในใจละกันครับ
ผมเป็นผู้ชายที่ประหลาดกว่าผุ้ชายทั่วไปหลายอย่างๆ เช่น ไม่เล่นฟุตบอล ไม่เล่นกีฬาอะไรเลย ไม่กินเหล้าไม่สูบหรี เพราะเห็นพี่ชายทำแล้วไม่ชอบเลยไม่ทำตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่เล็กจนโตมีแฟน แค่สองคน และคนที่สองนี้ละ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของความโสดระยะยาวของผม ย้อนกลับไปสี่ปีที่แล้วผมก็มีแฟนเหมือนคนทั่วไปนี้ละครับ คบกันสามปี แล้วเข้าก็มาทิ้งผมเมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่เขาเรียนจบย้ายไปทำงานอีกจังหวัด เขาให้เหตุผลง่ายๆเลย คือ เขาเจอที่หล่อกว่า มีเงินให้เขามากกว่า ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาแค่คบเพื่อตอบแทนที่ผมดีกับเขา แต่ไม่ได้รู้สึกรักอะไร ผมก็เสียใจครับ เขาบล๊อคเฟสผม ผมก็พยายามคุยด้วยจนแอดเฟสกลับมาคุยกันในแบบเพื่อนกันอีก จริงผมก็อยากจะคืนดีนั้นละ แต่เขาก็หาใหม่ไปเรื่อยๆ เปลี่ยนคนไปประมาณ ปีละสองคน (เรื่องจริงครับ) ปีละสองคน แต่ผมยังอยู่ที่เก่า คุยในแบบเพื่อนแต่อีกใจก็น้อยใจว่าเขามองไม่เห็นหัวเราเลย ไปคบคนอื่นได้เปย์ให้เขาซะงั้น คบกับผม ผมก็ดูแลตามกำลังที่มีแต่ไม่ได้เคยให้เขาจ่ายอะไรให้เลย มีแต่จะดูแลเขา จนมาประมาณเมื่อปลายปีที่แล้วที่ผมเลิกกับเขาได้สามปีกว่าๆ ผมตัดสินใจจะเริ่มต้นกับใครสักคน เพราะตัวเองอายุ 28 ปี แล้ว ปี 2561 ก็อายุ 29 ละ ควรมีเพื่อนคู่คิดได้ละ ผมเลย ไม่ติดต่อเขาอีกและคิดเรื่องจะหาแฟน แต่ปรากฏกว่า ผมยืนมองตัวเองในกระจก เห็นชายหน้าบานๆ ลงพุง ผิวดำๆ ที่มีเงินใช้หมุนเดือนชนเดือนเพราะหนี้สิน มันกลายเป็นความหดหู่ใจ ขนาดสี่ปีก่อนไม่มีหนี้สินเงินเดือนได้ใช้เต็ม ผอมกว่านี้ เขายังทิ้งกู นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่สภาพดูไม่จืดเลย ไม่กล้าจีบใครเลยครับเอาตรงๆ ได้แต่ทำใจ ตั้งใจว่าจะพยายามดูแลรักษาตัวเอง ให้ดูดีกว่าเดิมหน่อย เผื่อจะโอเค แต่จากสภาพตอนนี้คือยังต้องรักษาอาการทรัพย์จ้างอีกหลายปีอยู่เพราะหนี้สินจากธุรกิจที่เจ้งไปต้องใช้อีกยาวๆเลย ล่าสุดได้ข่าวเพื่อนที่เป็นตุ๊ดแต่งงาน และทีร้ายไปกว่านั้นคือแต่กับผู้หญิง พระเจ้าาาาาาา ผมชายแท้ไม่มีคนเอา ยิ่งสร้างความขวัญเสียให้ผมกว่าเดิมอีก ตอนนี้เกิดคำถามว่า ถ้าเลยสามสิบปีไปละ เราจะจีบใครได้บ้าง คนวัยเดียวกันคงมีลูกละ อย่าถามเรื่องมีแฟนเลย หรือว่าถ้าไม่มีลูกมีแฟน ก็คงตั้งสเปคไว้สูง กว่าที่ผมจะกลายเป็นคนในฝันเขาได้ละ ไม่ได้เล่นกีฬา เล่นดนตรีร้องเพลงได้ก็งั้นๆ ไม่ได้โด่งดังอะไร จริงๆผมก็เลือกด้วยละมั้ง ผมหาคนที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกตอนอยู่กับแฟนเก่า แต่โลกใบนี้คงมีแค่เขาคนเดียวนี้ละมั้ง ที่จะทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้อีก เล่ามาจนตอนนี้คงจะมีคนบอกว่า เอาเวลาไปคิดเรื่องเก็บเงินสร้างชีวิตให้ดีดีกว่าไหม เดียวก็สาวๆก็มาเอง ผมคงตอบได้ตรงๆเลยว่า ปลายทางความสำเร็จของชีวิต เงินทอง หน้าที่การงาน ผมกำลังสร้าง แต่ระหว่างทาง มันช่างอ้างว้างเหลือเกิน สองมือสองเท่าที่ฝ่าฟันไปเพียงลำพัง จะหัดหาแม้นแต่คนปรึกษาก็ไม่มีเพื่อนฝูงก็มีลูกเมืยหมดละ ปรึกษาคนในครอบครัวก็พอได้แต่ก็ไม่เหมือนปรึกษาคนร่วมทาง อย่างว่าละครับ ผมแค่อยากระบาย
ความในใจของคนที่ไม่มีใครเอา........
ผมเป็นผู้ชายที่ประหลาดกว่าผุ้ชายทั่วไปหลายอย่างๆ เช่น ไม่เล่นฟุตบอล ไม่เล่นกีฬาอะไรเลย ไม่กินเหล้าไม่สูบหรี เพราะเห็นพี่ชายทำแล้วไม่ชอบเลยไม่ทำตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่เล็กจนโตมีแฟน แค่สองคน และคนที่สองนี้ละ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของความโสดระยะยาวของผม ย้อนกลับไปสี่ปีที่แล้วผมก็มีแฟนเหมือนคนทั่วไปนี้ละครับ คบกันสามปี แล้วเข้าก็มาทิ้งผมเมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่เขาเรียนจบย้ายไปทำงานอีกจังหวัด เขาให้เหตุผลง่ายๆเลย คือ เขาเจอที่หล่อกว่า มีเงินให้เขามากกว่า ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาแค่คบเพื่อตอบแทนที่ผมดีกับเขา แต่ไม่ได้รู้สึกรักอะไร ผมก็เสียใจครับ เขาบล๊อคเฟสผม ผมก็พยายามคุยด้วยจนแอดเฟสกลับมาคุยกันในแบบเพื่อนกันอีก จริงผมก็อยากจะคืนดีนั้นละ แต่เขาก็หาใหม่ไปเรื่อยๆ เปลี่ยนคนไปประมาณ ปีละสองคน (เรื่องจริงครับ) ปีละสองคน แต่ผมยังอยู่ที่เก่า คุยในแบบเพื่อนแต่อีกใจก็น้อยใจว่าเขามองไม่เห็นหัวเราเลย ไปคบคนอื่นได้เปย์ให้เขาซะงั้น คบกับผม ผมก็ดูแลตามกำลังที่มีแต่ไม่ได้เคยให้เขาจ่ายอะไรให้เลย มีแต่จะดูแลเขา จนมาประมาณเมื่อปลายปีที่แล้วที่ผมเลิกกับเขาได้สามปีกว่าๆ ผมตัดสินใจจะเริ่มต้นกับใครสักคน เพราะตัวเองอายุ 28 ปี แล้ว ปี 2561 ก็อายุ 29 ละ ควรมีเพื่อนคู่คิดได้ละ ผมเลย ไม่ติดต่อเขาอีกและคิดเรื่องจะหาแฟน แต่ปรากฏกว่า ผมยืนมองตัวเองในกระจก เห็นชายหน้าบานๆ ลงพุง ผิวดำๆ ที่มีเงินใช้หมุนเดือนชนเดือนเพราะหนี้สิน มันกลายเป็นความหดหู่ใจ ขนาดสี่ปีก่อนไม่มีหนี้สินเงินเดือนได้ใช้เต็ม ผอมกว่านี้ เขายังทิ้งกู นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่สภาพดูไม่จืดเลย ไม่กล้าจีบใครเลยครับเอาตรงๆ ได้แต่ทำใจ ตั้งใจว่าจะพยายามดูแลรักษาตัวเอง ให้ดูดีกว่าเดิมหน่อย เผื่อจะโอเค แต่จากสภาพตอนนี้คือยังต้องรักษาอาการทรัพย์จ้างอีกหลายปีอยู่เพราะหนี้สินจากธุรกิจที่เจ้งไปต้องใช้อีกยาวๆเลย ล่าสุดได้ข่าวเพื่อนที่เป็นตุ๊ดแต่งงาน และทีร้ายไปกว่านั้นคือแต่กับผู้หญิง พระเจ้าาาาาาา ผมชายแท้ไม่มีคนเอา ยิ่งสร้างความขวัญเสียให้ผมกว่าเดิมอีก ตอนนี้เกิดคำถามว่า ถ้าเลยสามสิบปีไปละ เราจะจีบใครได้บ้าง คนวัยเดียวกันคงมีลูกละ อย่าถามเรื่องมีแฟนเลย หรือว่าถ้าไม่มีลูกมีแฟน ก็คงตั้งสเปคไว้สูง กว่าที่ผมจะกลายเป็นคนในฝันเขาได้ละ ไม่ได้เล่นกีฬา เล่นดนตรีร้องเพลงได้ก็งั้นๆ ไม่ได้โด่งดังอะไร จริงๆผมก็เลือกด้วยละมั้ง ผมหาคนที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกตอนอยู่กับแฟนเก่า แต่โลกใบนี้คงมีแค่เขาคนเดียวนี้ละมั้ง ที่จะทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้อีก เล่ามาจนตอนนี้คงจะมีคนบอกว่า เอาเวลาไปคิดเรื่องเก็บเงินสร้างชีวิตให้ดีดีกว่าไหม เดียวก็สาวๆก็มาเอง ผมคงตอบได้ตรงๆเลยว่า ปลายทางความสำเร็จของชีวิต เงินทอง หน้าที่การงาน ผมกำลังสร้าง แต่ระหว่างทาง มันช่างอ้างว้างเหลือเกิน สองมือสองเท่าที่ฝ่าฟันไปเพียงลำพัง จะหัดหาแม้นแต่คนปรึกษาก็ไม่มีเพื่อนฝูงก็มีลูกเมืยหมดละ ปรึกษาคนในครอบครัวก็พอได้แต่ก็ไม่เหมือนปรึกษาคนร่วมทาง อย่างว่าละครับ ผมแค่อยากระบาย