เรื่องมีอยู่ว่าครับ
ผมเรียนคณิตไม่ค่อยเก่ง เรียนไปไม่เข้าหัวสมอง เวลาครูสอน พวกนั้น จะชอบให้ทำออกไปทำโจทย์คณิตคนเดียว พอทำผิด เพื่อนหัวเราะ ผมอายมากๆครับ
แถม ยังว่าผมโง่ๆ ต่างๆ นา บางครั้งผมอายที่จะเป็นตัวเอง โทษตัวเอง ว่าโง่ ปกติผมชอบวาดรูป เพลอว่างไม่ได้ ชอบวาดผม ครูเคยเห็นผมวาดรูปแล้วชอบชมว่าสวย ผมชอบวาดรูปจิตนาการ  พอเข้าสู่ ปวช 3 ผมเรียนไม่คณิตยังไม่รู้ ผมคิดกับตัวเองว่า ผมต้องศึกษามันอย่างจริงจังล่ะ พอผมเริ่มศึกษาจริงจัง
คณิตก็เริ่มง่ายล่ะ ทำคะแนนได้ดี
ในห้องผมมีเพื่อนไม่เยอะครับ แปลกๆ เวลา ผมทำอะไร ก็ว่า ผมปัญญาอ่อน ผมดู มาสไรเดอร์ ชอบสะสมโมเมล  ชอบดู แบทแมน พวกมันชอบว่าผมดูทรงเอ๋อๆ แถมเวลาผมวาดรูป บอกว่า ผมวาดเพ้อเจ้อ บางครั้งผมก็แอบน้อยใจ เงินที่ผม ชื้อ โมเดล หรือ แบทแมน เป็นเงินเก็บผมเอง พวกมันบอกว่า เอาเงินนั้นไปชื้ออย่างอื่น ดีกว่า มันบอกว่า ไม่มีสาระ พวกที่ว่าผม ก็จะเป็นพวกที่เก่งคณิต พอกับมันที่ ชื้อ หนังสือมังงะ หรือดูอนิเมะ ผมยังไม่เคยว่าเหยียดมันเลย
ผมเรียน วิชา Photoshop ตัดต่อ พวกมันยังว่าผมตัดต่อไม่ดี เอาเป็น ทุกๆอย่างผมทำอะไรหรือ ผมเรียนหนังสือ ไม่เคยดี ในสายตาพวกมัน ผมก็ถูกด่าตลอด
คำพูดแรงๆใส่ผม  แต่ยังดี ที่มีครอบครัว ที่ทำให้มีแรงยึดเหนี่ยวในจิตใจ
                                                       ขอบคุณครับที่รับฟัง