สำหรับเรากับเขา มีความรักให้กันและกันซึ่งเราสามารถรับรู้และสัมผัสได้ถึงความรุ้สึกดีดี
ที่เขามีต่อเรา เรากับเขาอายุต่างกัน


เราคุยกัน เราจะรอเขา ซึ่งเขาก็บอกว่ามีวันนั้นของเราแน่ๆ แค่เราต้องรอเวลา
ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาก็รอ เหมือนกัน

ทุกครั้งที่เราได้คุยกันทางโทศัพเขาจะบอกตลอดอยู่ไหนทำอะไร แต่! ถ้าอยู่กับแฟนเค้าจะบอก
เขาจะไม่สะดวกเพราะว่าเขามี....
ซึ่งเมื่อเรารู้เหตุผล ก็เสียใจและเจ็บอีกแหละ ความรู้สึกเดิมๆ ทิ่มแทงเต็มใจไปหมด

มันเจ็บมากที่เห็นคนที่รัก ยังแคร์อีกคน แต่ให้ทำไงได้ เรามาทีหลัง ไม่แน่สุดท้ายอาจเป็นตัวสำรองด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายจะเป็นยังไง อาจจะสมดังที่หวังไว้ หรืออาจจะผิดหวัง เราก็รุ้สึกได้ว่าคงไม่เสียใจ
เพราะความเสียใจมันได้ให้เต็มๆ ไปกับการที่เขามีแฟนอยู่แล้วการที่ได้รับรู้ได้ว่าเขายังแคร์คนนั้น

การที่ได้ยินเขาคุยกัน
มันเป็นช่วงที่ใจหล่นลงไปตาตุ่ม ทุกคนเข้าใจไหม

ไม่มีใครเข้าใจความรักครั้งนี้ของเราเลย
ก็เพราะว่าเขาไม่ได้เจอกับตัว


เราปรึกษาใครหลายคนเพื่อที่อยากจะรู้ความเห็นของคนนั้น
คนนึงบอกเราว่า
ให้เราตัดใจ เนื่องจากเราอายุยังไม่มาก ยังต้องเจออะไรอีกมากมายเรามีโอกาสมากในช่วงเวลานี้ที่จะเจอคนที่ดีและพร้อมกว่าเขา ให้ตัดใจซะ เพราะเขาก็มีแฟนแล้ว
ไม่แน่นอนเลยกับการที่เขามาเลือกเรา...เราก็รับฟัง อย่างเต็มใจ

สำหรับเราคิดว่า เรารักเขาไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง ก็ต้องยอมรับและเข้าใจ อดทนกับการรอ ทำใจให้เข้มแข็ง อดทนกับทุกๆความรุ้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจ
ไม่ว่าจะเป็น เจ็บมากที่สุดเสียใจมากที่สุดเหนื่อยที่สุดท้อที่สุด
จนถึงตอนนี้เราก็ยังรอเขาอยู่อย่างเคย....
และเราไม่ต้องการจะมองใครเลย รู้ว่ามีโอกาสมากมาย แต่เราไม่ต้องการ
เราเลือกที่จะรอเขาคนเดียวต่อไป...

อยากรู้ว่าคุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับกรณีนี้ เราอยากจะมองและรับรู้ความเห็นของคุณหลายๆด้านอ่าค่ะ ขอบคุณนะคะ