ผู้เฒ่าเล่าอดีต  ๒๗ ม.ค.๕๗

คุ้ยของเก่า

        เมื่อเวลาของการเขียนหนังสือ ผ่านมากว่า ๖๐ ปี อายุของผู้เขียน
ก็มาถึง ๘๓ ปี สมรรถภาพของร่างกาย ก็เสื่อมไปทุกภาค แม้ว่าได้เดินทางมาถึงจุดหมาย
ปลายทาง สมความปรารถนาแล้วก็ตาม เปรียบเหมือนนักมวยที่ได้ตำแหน่งชนะเลิศ
กีฬามวยแห่งประเทศไทยแล้ว อายุก็มากกว่านักมวยรุ่นเดียวกันแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด
คงยึดอาชีพชกมวยต่อไป จนวันหนึ่งหมดแรง หัวใจจะวายบนเวที นั่นแหละ จึงจะยอม
รับเสียงโห่จากคนดู แล้วลาจากอาชีพชกมวย ไปขายลูกชิ้นปิ้งแทน

        ผู้เฒ่าก็เป็นแบบนี้ แต่งานที่รักนั้นไม่หนักหนาอย่างอาชีพมวยที่ยกมา
เป็นตัวอย่าง แม้ตั้งใจจะเลิกเขียนตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๑ แต่ก็หยุดไม่ลง มีเรื่องให้คิดให้เขียน
ได้อีก แม้จะนาน ๆ เรื่องหนึ่ง แต่คราวนี้คงเป็นการเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่มากกว่า เพราะ
เรื่องเก่านั้นก็คืออดีต ที่จะให้ผู้เฒ่าเก็บเอามาเล่าใหม่เหมือนกัน

        มันก็เหมือนการขุดกรุเพื่อหาของเก่า หรือการคุ้ยเขี่ยกองขยะ เพื่อว่า
จะเจอขยะบางชิ้นที่เอาไปทำประโยชน์ได้บ้าง เท่านั้น

        ดังนั้น ถ้าท่านผู้ใดยังจำเค้าโครงได้ ก็โปรดให้อภัยด้วยก็แล้วกัน ผู้เฒ่า
จะได้มีอายุยืนด้วยสุขภาพที่พอช่วยตนเองได้ ไม่เอาแต่นอนอย่างเดียว

        ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เคยให้กำลังใจในงานของผู้เฒ่ามาในอดีต และ
เห็นอกเห็นใจในสังสารปัจจุบันของผู้เฒ่า ด้วยใจจริง.

##########