เรื่องมีอยู่ว่าผมเล่นเว็พแชทเว็พหนื่ง แล้วผมก็ไปเจอผู้หญิงคนหนื่ง (ประเมารเดือน10ปี2017) ผมทักน้องไป ก็คุยสนุกดี พอคุยได้2-3วันก็เรี่มถามชื่อ (พอดีคุยกันแรกๆไม่ค่อยคุยเรื่องชื่อกัน แปลกไหมครับ555) ผมก็ถามชื่อน้อง แต่น้องไม่ยอมบอก น้องว่าอยากเรียกไรก็เรียก ผมก็เลยเรียกน้องว่า ที่รัก555 น้องก็ขอดูรูป ผมเลยว่า ถ้าอยากดูให้น้องแอดไลน์มา น้องก็ส่องผมในไลน์ แต่ไม่เห็นรูป เพราะผมไม่ได้เอารูปหน้าขื้น เลยให้น้องแอดมา แต่น้องไม่แอด ผมเลยส่งให้น้องดู จากนั้นก็คุยกันต่อในเว็พนั้นแปบหนื่ง แล้วน้องก็เงียบไป ผมก็ส่งข้อความไป แต่ส่งไม่ออก ผมคิดว่าน้องเขาบล็อกผมแล้วมั้ง แต่ผมก็รอน้อง ช่วงสองสามวันที่น้องหายไปผมก็เข้าไปส่องน้องตลอด แต่น้องก็ไม่ออน ผมก็รอน้องมาตลอด เพราะเชื่อว่าเดียวน้องก็คงมาเล่น......
หลังจากนั้นผ่านมาสองเดือน ความหวังของผมก็เรี่มมีมาอีกครั้ง เพราะน้องกับมาออน (วันที16.12.2017) ผมก็ทักน้องไป ดีที่ข้อความออก ก็ถามน้องว่าหายไปไหน น้องก็บอกว่าไม่ค่อยมีเวลาเล่น ว่างๆค่อยเล่น เลยบอกน้องว่า รอมาตลอดเลยน่ะ ดีใจที่กลับมาเล่น น้องก็บอกว่า ขอโทด ไม่คิดว่าจะรอและคิดว่าลืมน้องไปแล้ว ผมเลยขอน้องให้สมัครวีแชทมาคุยกันได้ไหม(คือผมอยู่จีน เล่นไลน์ยาก) น้องก็สมัครมาคุยด้วย. (ขอไม่บอกชื่อน้องน่ะ)
จากนั้นเราก็เรี่มคุยกัน ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ผมอยากคุยกับน้องขนาดนั้น อาจเพราะความกวน ต หรือน้องคุยสนุกตรงไปตรงมามั้ง เอาตรงๆผมไม่เคยเห็นรูปหน้าน้องด้วยช้ำ พอคุยวีแชทกันก็ถามชื่อน้องและขอดูรูป น้องก็ส่งรูปให้ดู แต่ปิดหน้าปิดตาหนิดหน่อย ผมก็ไม่ได้คิดไรมาก จากนั้นเราก็คุยกันตลอด ไปไหนมาไหนก็บอก เวลาคุยกันก็ช่วงเช้าก่อนน้องไปเรียนสัก20นาที พอน้องเรียนแล้วก็ไม่ได้คุยกัน เพราะโรงเรียนน้องไม่ให้เอามือถือเข้า พอเลีกเรียนน้องก็ทักมาตลอด ไปไหนมาไหนก็บอกกัน. พอคุยกันได้1อาทิดผมก็ขอโทรหาน้อง น้องก็โอเค โทรคุยกันทุกวัน วันละ ชม กว่า หรือมากกว่านั้นก็เกือบ3ชม คือความรู้สืกดีมันยิ่งเพี่มขื้นอ่ะ ก็เคยถามน้องว่าคุยกับคนอื่นด้วยไหม น้องก็บอกว่าไม่มี แค่ผมคนเดียวก็ไม่รู้จะรักษายังไงแล้ว ผมก็รู้สืกดีใจเนอะ น้องก็เชื่อใจผม ผมก็เชื่อใจน้อง ผมไม่เคยคุยกะคนอื่นเลยตั้งแต่คุยกับน้อง ถ้าคุยกับเพื่อนก็บอกน้อง ให้น้องสบายใจ. พอเวลาผ่านมาได้เดือนกว่า ความสำพันของเราก็ยังดีเหมือนเดีม ไม่มีไรที่ทำให้เราทะเลาะกันเลย มีความสุขมาก อาจบอกว่า รักน้องไปแล้ว และจากที่คุยกันมาก็รุ้สืกได้ว่าน้องก็น่าจะรู้สืกดีกับผม ผมเคยคิดว่าถ้าเวลาผ่านไปสัก2-3เดือนผมจะขอน้องเป็นแฟน แต่ช่วงนั้นยายของน้องก็เข้าโรงบาล กลับจากเรียนก็ต้องไปเฝ้ายาย เวลาคุยกันก็น้อยลง แต่ผมก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะก็ยังคุยกันอยู่ บอกคิดถืงกัน ไปไหนมาไหนก็ยังบอกกันปกติ แต่เวลาที่ยายเขาออกจากโรงบาลแล้วเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน วันหนื่งคุยกันไม่ถืง10ข้อความมั้ง(ผมก็ทำงานพารททาม์ด้วยแหละ เวลาน้องว่างผมก็ทำงานพอดี เลีกงานมาก็2-3ทุ่ม แต่น้องก็ไปดูแลยายแล้ว เลยได้แค่บอกฝันดีกัน บอกทุกวันแหละ ) หลังจากนั้นไม่ถืงอาทิดน้องก็ไม่ค่อยตอบข้อความผมแล้ว สองวันตอบที ผมก็รู้สืกน้อยใจ และคิดถืงน้องด้วย เวลาน้องตอบน้องก็ไม่ได้พิมพ์ไรเยอะแยะ แค่ส่งสติกเกอร์เท่านั้น ผมก็เรี่มนอยแล้ว เลยส่งข้อความหาน้องว่ามาคุยกันไม่ได้หรอ ขอเวลาวันละ10นาทีก่อนนอนมาคุยกัน แบบนี้ผมก็คงไม่น้อยใจ แต่น้องก็เงียบใส่ผมเกือบ2วันมั้ง แล้วน้องก็ส่งรูปที่เขียนว่า ' คนร่าเริงเวลาเจอปันหาไรหรือรู้สืกเหนื่อยก็จะเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่ยากตอบข้อความใครเลย ' และน้องก็บอกว่า ก็เคยบอกแล้วว่าหลังปีใหม่น้องก็จะไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน เพราะน้องจะสอบจบ ม6และสอบมหาลัยด้วย ผมก็เข้าใจ แต่มันก็มีคิดบ้างว่าเวลาหนิดหนื่งมาคุยไม่ได้หรอ เพราะมันคิดถืง จากนั้นผมก็ส่ง มอนิ่ง ฝันดีน้องตลอด น้องก็เงียบเหมือนเดีม แต่น้องบล็อกไลน์ผม(ตอนนี้เราใช้วีแชทคุยกัน ไลน์ผมน้องเคยขอไปแอดอยู่) เราเป็นแบบนี้อาทิดกว่า ผมก็ทนคิดถืงไม่ไหวเนาะ เลยแอดเฝสน้องไป แล้วแชทบอกน้องว่า มาคุยกันได้ไหม มีไรจะยอมเคารพกานตัดสินใจน้องหมด พอผมเลีกงานมา น้องก็ไม่ได้ตอบข้อความผมเหมือนเคย เลยโทรวีแชทไป หวังว่าน้องจะรับ แต่น้องไม่รับ ไม่นานน้องก็มาตอบว่า พี่ไปเถอะ ไม่ต้องรอไม่ต้องพยายามไรแล้ว ขอโทดจริงๆ ผมก็ถามว่า เพราะไร จะไปเพราะเหตุผลไร ผมผิดไร มีปันหาไรก็บอกกันน่ะ รอได้ และ พร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอ ขอแค่มาคุยกันบ้าง น้องก็บอกว่า ไม่ต้องรอ พี่ไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือเค้าเอง ผมว่า น้องผิดไรหรอ น้องไม่เคยผิดไรกับพี่ น้องก็บอกว่า ไม่มีใครเข้าใจน้องหรอก ไม่มี ผมก็พยายามรั้งน้องไว้ เพราะผมรู้สืกดีกับน้องจริงๆ อยากคุยต่อ อยากไปหาน้องเมื่อเรียนจบ ชื่งอีกไม่กี่เดือนก็จะกลับประเทสแล้ว แต่น้องก็ไม่ตอบผม ผมเลยโทรไป น้องล้อกเอ้าท์ไปแล้ว ผมติดต่อน้องไม่ได้ เฝสน้องก็บล็อกผม ไลน์ก็บล็อก ไอจีก็อันฟอล คือตอนนี้ผมติดต่อน้องไม่ได้ พร้อมกับคำถามคาใจว่าทิ้งผมเพราะไร (ผมเป็นคนชอบคนง่าย) ผมชอบน้องมาก จริงใจกับน้องจริงๆ แต่ผมหมั่นใจว่าน้องไม่มีคนใหม่แน่นอน คือความรุ้สืกมันบอก แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทิ้งไปเพราะไรอ่ะ
ตอนนี้ผมเป็นห่วงน้อง กลัวน้องมีปันหาไร คิดถืงน้องด้วย ห่วง พูดไรไม่ถูกล่ะ คือผมอยากติดต่อกับน้อง อยากทำให้น้องเห็นว่าผมจริงใจกับน้องมาก และไม่เคยที่จะคุยเล่นๆ อาจเพราะเราไกลกันหรอ หรือไร ทิ้งผมเพราะไร ไม่เคยโกรธน้องน่ะ ขอแค่น้องกลับมา และไม่คิดจะโกรธเลย อยากให้น้องกลับมา อยากให้น้องรับรู้ว่าผมยังรอ อยากให้รู้ว่าเวลาที่ผมอ่านแชทเก่าผมโคตรมีความสุข(คือผมไม่ใช่คนไทยน่ะ น้องก็รู้)
อยากถามเพื่อนๆว่าเคยมีคนเป็นแบบนี้ไหม แล้วเคยกลับมาคุยกันอีกไหม ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆด้วยน้าาา (ขอโทษที่พิมพ์เยอะขนาดนี้555 และพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกคงไม่ว่ากันน้าาา ไม่รู้ผู้อ่านจะสับสนปล่าว)
ฝากแชร์ให้น้องได้รับรู้หน่อยน่ะ ถืงไม่กลับมาคุยกับเหมือนเดีม ก็เป็นเพื่อนกันได้ ผมพร้อมจะเข้าใจถ้าบอกกันตรงๆอ่ะ อย่างน้อยก็ยังได้มาเจอกันและคุยกัน ถืงไม่เหมือนเดีมแล้วแต่ก็ดีกว่าจากลากันแบบนี้ คิดถืงน่ะเหม่ง จะรอเหม่งน่ะ
(เหม่งคือคำที่ผมเรียกน้องตลอดอ่ะ ไม่ใช่ชื่อ)
คุยกับน้องคนหนื่งผ่านแชท จากนั้นน้องก็หายไป ทั้งที่ผ่านมามันดีมากๆ อยากถามว่ามีคนเป็นแบบนี้ไหม ยังจะได้กลับมาคุยกันไหม?
หลังจากนั้นผ่านมาสองเดือน ความหวังของผมก็เรี่มมีมาอีกครั้ง เพราะน้องกับมาออน (วันที16.12.2017) ผมก็ทักน้องไป ดีที่ข้อความออก ก็ถามน้องว่าหายไปไหน น้องก็บอกว่าไม่ค่อยมีเวลาเล่น ว่างๆค่อยเล่น เลยบอกน้องว่า รอมาตลอดเลยน่ะ ดีใจที่กลับมาเล่น น้องก็บอกว่า ขอโทด ไม่คิดว่าจะรอและคิดว่าลืมน้องไปแล้ว ผมเลยขอน้องให้สมัครวีแชทมาคุยกันได้ไหม(คือผมอยู่จีน เล่นไลน์ยาก) น้องก็สมัครมาคุยด้วย. (ขอไม่บอกชื่อน้องน่ะ)
จากนั้นเราก็เรี่มคุยกัน ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ผมอยากคุยกับน้องขนาดนั้น อาจเพราะความกวน ต หรือน้องคุยสนุกตรงไปตรงมามั้ง เอาตรงๆผมไม่เคยเห็นรูปหน้าน้องด้วยช้ำ พอคุยวีแชทกันก็ถามชื่อน้องและขอดูรูป น้องก็ส่งรูปให้ดู แต่ปิดหน้าปิดตาหนิดหน่อย ผมก็ไม่ได้คิดไรมาก จากนั้นเราก็คุยกันตลอด ไปไหนมาไหนก็บอก เวลาคุยกันก็ช่วงเช้าก่อนน้องไปเรียนสัก20นาที พอน้องเรียนแล้วก็ไม่ได้คุยกัน เพราะโรงเรียนน้องไม่ให้เอามือถือเข้า พอเลีกเรียนน้องก็ทักมาตลอด ไปไหนมาไหนก็บอกกัน. พอคุยกันได้1อาทิดผมก็ขอโทรหาน้อง น้องก็โอเค โทรคุยกันทุกวัน วันละ ชม กว่า หรือมากกว่านั้นก็เกือบ3ชม คือความรู้สืกดีมันยิ่งเพี่มขื้นอ่ะ ก็เคยถามน้องว่าคุยกับคนอื่นด้วยไหม น้องก็บอกว่าไม่มี แค่ผมคนเดียวก็ไม่รู้จะรักษายังไงแล้ว ผมก็รู้สืกดีใจเนอะ น้องก็เชื่อใจผม ผมก็เชื่อใจน้อง ผมไม่เคยคุยกะคนอื่นเลยตั้งแต่คุยกับน้อง ถ้าคุยกับเพื่อนก็บอกน้อง ให้น้องสบายใจ. พอเวลาผ่านมาได้เดือนกว่า ความสำพันของเราก็ยังดีเหมือนเดีม ไม่มีไรที่ทำให้เราทะเลาะกันเลย มีความสุขมาก อาจบอกว่า รักน้องไปแล้ว และจากที่คุยกันมาก็รุ้สืกได้ว่าน้องก็น่าจะรู้สืกดีกับผม ผมเคยคิดว่าถ้าเวลาผ่านไปสัก2-3เดือนผมจะขอน้องเป็นแฟน แต่ช่วงนั้นยายของน้องก็เข้าโรงบาล กลับจากเรียนก็ต้องไปเฝ้ายาย เวลาคุยกันก็น้อยลง แต่ผมก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะก็ยังคุยกันอยู่ บอกคิดถืงกัน ไปไหนมาไหนก็ยังบอกกันปกติ แต่เวลาที่ยายเขาออกจากโรงบาลแล้วเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน วันหนื่งคุยกันไม่ถืง10ข้อความมั้ง(ผมก็ทำงานพารททาม์ด้วยแหละ เวลาน้องว่างผมก็ทำงานพอดี เลีกงานมาก็2-3ทุ่ม แต่น้องก็ไปดูแลยายแล้ว เลยได้แค่บอกฝันดีกัน บอกทุกวันแหละ ) หลังจากนั้นไม่ถืงอาทิดน้องก็ไม่ค่อยตอบข้อความผมแล้ว สองวันตอบที ผมก็รู้สืกน้อยใจ และคิดถืงน้องด้วย เวลาน้องตอบน้องก็ไม่ได้พิมพ์ไรเยอะแยะ แค่ส่งสติกเกอร์เท่านั้น ผมก็เรี่มนอยแล้ว เลยส่งข้อความหาน้องว่ามาคุยกันไม่ได้หรอ ขอเวลาวันละ10นาทีก่อนนอนมาคุยกัน แบบนี้ผมก็คงไม่น้อยใจ แต่น้องก็เงียบใส่ผมเกือบ2วันมั้ง แล้วน้องก็ส่งรูปที่เขียนว่า ' คนร่าเริงเวลาเจอปันหาไรหรือรู้สืกเหนื่อยก็จะเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่ยากตอบข้อความใครเลย ' และน้องก็บอกว่า ก็เคยบอกแล้วว่าหลังปีใหม่น้องก็จะไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน เพราะน้องจะสอบจบ ม6และสอบมหาลัยด้วย ผมก็เข้าใจ แต่มันก็มีคิดบ้างว่าเวลาหนิดหนื่งมาคุยไม่ได้หรอ เพราะมันคิดถืง จากนั้นผมก็ส่ง มอนิ่ง ฝันดีน้องตลอด น้องก็เงียบเหมือนเดีม แต่น้องบล็อกไลน์ผม(ตอนนี้เราใช้วีแชทคุยกัน ไลน์ผมน้องเคยขอไปแอดอยู่) เราเป็นแบบนี้อาทิดกว่า ผมก็ทนคิดถืงไม่ไหวเนาะ เลยแอดเฝสน้องไป แล้วแชทบอกน้องว่า มาคุยกันได้ไหม มีไรจะยอมเคารพกานตัดสินใจน้องหมด พอผมเลีกงานมา น้องก็ไม่ได้ตอบข้อความผมเหมือนเคย เลยโทรวีแชทไป หวังว่าน้องจะรับ แต่น้องไม่รับ ไม่นานน้องก็มาตอบว่า พี่ไปเถอะ ไม่ต้องรอไม่ต้องพยายามไรแล้ว ขอโทดจริงๆ ผมก็ถามว่า เพราะไร จะไปเพราะเหตุผลไร ผมผิดไร มีปันหาไรก็บอกกันน่ะ รอได้ และ พร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอ ขอแค่มาคุยกันบ้าง น้องก็บอกว่า ไม่ต้องรอ พี่ไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือเค้าเอง ผมว่า น้องผิดไรหรอ น้องไม่เคยผิดไรกับพี่ น้องก็บอกว่า ไม่มีใครเข้าใจน้องหรอก ไม่มี ผมก็พยายามรั้งน้องไว้ เพราะผมรู้สืกดีกับน้องจริงๆ อยากคุยต่อ อยากไปหาน้องเมื่อเรียนจบ ชื่งอีกไม่กี่เดือนก็จะกลับประเทสแล้ว แต่น้องก็ไม่ตอบผม ผมเลยโทรไป น้องล้อกเอ้าท์ไปแล้ว ผมติดต่อน้องไม่ได้ เฝสน้องก็บล็อกผม ไลน์ก็บล็อก ไอจีก็อันฟอล คือตอนนี้ผมติดต่อน้องไม่ได้ พร้อมกับคำถามคาใจว่าทิ้งผมเพราะไร (ผมเป็นคนชอบคนง่าย) ผมชอบน้องมาก จริงใจกับน้องจริงๆ แต่ผมหมั่นใจว่าน้องไม่มีคนใหม่แน่นอน คือความรุ้สืกมันบอก แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทิ้งไปเพราะไรอ่ะ
ตอนนี้ผมเป็นห่วงน้อง กลัวน้องมีปันหาไร คิดถืงน้องด้วย ห่วง พูดไรไม่ถูกล่ะ คือผมอยากติดต่อกับน้อง อยากทำให้น้องเห็นว่าผมจริงใจกับน้องมาก และไม่เคยที่จะคุยเล่นๆ อาจเพราะเราไกลกันหรอ หรือไร ทิ้งผมเพราะไร ไม่เคยโกรธน้องน่ะ ขอแค่น้องกลับมา และไม่คิดจะโกรธเลย อยากให้น้องกลับมา อยากให้น้องรับรู้ว่าผมยังรอ อยากให้รู้ว่าเวลาที่ผมอ่านแชทเก่าผมโคตรมีความสุข(คือผมไม่ใช่คนไทยน่ะ น้องก็รู้)
อยากถามเพื่อนๆว่าเคยมีคนเป็นแบบนี้ไหม แล้วเคยกลับมาคุยกันอีกไหม ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆด้วยน้าาา (ขอโทษที่พิมพ์เยอะขนาดนี้555 และพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกคงไม่ว่ากันน้าาา ไม่รู้ผู้อ่านจะสับสนปล่าว)
ฝากแชร์ให้น้องได้รับรู้หน่อยน่ะ ถืงไม่กลับมาคุยกับเหมือนเดีม ก็เป็นเพื่อนกันได้ ผมพร้อมจะเข้าใจถ้าบอกกันตรงๆอ่ะ อย่างน้อยก็ยังได้มาเจอกันและคุยกัน ถืงไม่เหมือนเดีมแล้วแต่ก็ดีกว่าจากลากันแบบนี้ คิดถืงน่ะเหม่ง จะรอเหม่งน่ะ