ผมเคยตอบในกระทู้อื่นว่าดู trailer แล้วรับรู้ถึงพลังของเมอรีล สตรีพที่เวลาองค์ลงมันเป็นไง แต่...เปล่าเลย  มโนไปเองล้วนๆ  กรรม...

ผมนั่งดู The Post ไปสองสามฉากที่เมอรีล สตรีพแสดง ความรู้สึกคือ blank  ไม่รับรู้พลังอะไรเลย  ถามตัวเองเหมือนกันวันนี้เซนส์รับรู้มันช็อตรึไง  แต่ดูไปเรื่อยๆจนจบ  เข้าใจละ

โจทย์ที่เมอรีล สตรีพได้รับคือการเล่นเป็นแม่บ้านที่ไม่เคยทำธุรกิจอะไรเลยจนอายุ 45 ปี  สามีตาย  ต้องมาสานต่องานหนังสือพิมพ์ Washington Post  เป็นผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องธุรกิจ  ไม่มีหัวการค้า  ประหม่า  ลนลาน  ขี้กังวล  ไปคุยเรื่องการลงทุนกับธนาคารมัวสาละวนหาคำที่ถูกต้องแต่ไม่เข้าใจประเด็นหลักสักนิด  เหมือนเด็กที่เรียนไม่เก่งเอาแต่อ่าน  อ่าน  อ่านจนจำได้หมดแต่ไม่เข้าใจเนื้อหาอยู่ดี  เธอเป็นคนธรรมดาแบบนั้น  ไม่ใช่สาวมั่นใดๆ  ผมพยายามเข้าไปสำรวจทุกการแสดงของเธอแต่หาพลังใดๆไม่เจอเลย  ไม่แม้แต่แววตานอกจากความธรรมดาที่ดูอ่อนแอเมื่อต้องเผชิญกับภาระที่ยิ่งใหญ๋

ปกติดาราที่เก่งๆได้รับบทแรงๆต้องพยายามปล่อยพลังออกมาอวดเต็มที่  เมอรีล สตรีพก็เช่นกันเธอเป็นดาราที่พลังล้นเหลือแต่การได้รับบทแบบนี้มันต้องเก็บพลังไว้ให้มิด  ไม่ให้หลุดออกมา  ต้องทำให้เราเชื่อจริงๆว่าเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาที่กิ๊กก็อกมาก  การแสดงแบบไหนมันยากกว่ากันนะ?

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ครั้งแล้วครั้งเล่า บ่อยจนบางคนเริ่มเบื่อ ออสการ์รักเธอหรือเปล่า?  มันไม่ใช่ว่าเธออยากจะรับบทแบบไหนหลับตาจิ้มไปแล้วออสการ์ต้องให้เธอเข้าชิง  บางทีกรรมการก็อาจเบื่อเหมือนกัน  แต่เพชรเวลาโยนไปในตมแล้วมันเปล่งแสงกรรมการคงรู้สึกผิดต่อจรรยาบรรณในวิชาชีพที่จะมองข้ามความตั้งใจทำงานของเธอ

รู้สึกดีครับที่ในวงการมีนักแสดงที่เชี่ยวชาญในวิชาชีพของตัวเองผลิตผลงานออกมาให้เราได้ชื่นชมเรื่อยๆ  ให้คนรุ่นใหม่ๆได้ศึกษาต่อไป  สมควรแล้วที่จะยกให้เป็นดาราขึ้นหิ้ง