ช่วงนี้ความวุ่ยวายรุมเร้า อยากระบาย(ก่อนที่จะวีนแตกใส่คนรอบข้าง)

โดนป้าบ่นเรื่องการทำความสะอาดบ้าน ป้าไม่ได้บ่นเรา แต่บ่นถึงคนอื่นแล้วเราก็เผอิญอยู่ตรงนั้นพอดี(หรือบางทีป้าอาจจะเล็งไว้แล้ว)
มาถึงก็บ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าป้าต้อง...
เช็ดโต๊ะ มีคนกินเอาไว้ไม่เคยเช็ด (คนดังกล่าวคือพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย))
จนตั้งไว้ ไม่ล้าง ล้างก็ไม่สะอาด (คนดังกล่าวคือพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย))
บ้านไม่ช่วยกวาด ไม่ช่วยเช็ด (คนดังกล่าวคือพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย))
ห้องน้ำมาใช้ไม่ล้าง ไม่ช่วยทำความสะอาด (คนดังกล่าวคือพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย))

ตอนนั้นเราเดินกวาดขยะอยู่ เราก็รำคาญ(พูดไม่จบสักที) เลยพูดออกไปว่า "ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ"
คือจะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมา อยู่ด้วยกัน ถ้าทนไม่ได้ ถ้าไม่ไหว ก็ไปบอกพวกพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย)นู่น มาบ่นให้เราฟังทำไม
เหมือนเราเป็นกระโถนต้องมาคอยรับเรื่องพวกนี้อยู่ เราก็พยายามอยู่ของเราแล้ว งานพวกนั้นเราก็ช่วยทำ
บ่นอยู่นั่นแหละ จะให้เราแก้ปัญหายังไง ในเมื่อพวกพ่อ พวกลุงๆและหลานๆ(ชาย) พวกนั้นมันเคยตัวไปแล้ว ในเมื่อเลี้ยงมันมาแบบนั้นนี่นา
ของอะไรที่มันไม่เคยทำ มันคงจะทำหรอก ในเมื่อมันฝังหัวไปแล้ว ว่างานพวกนี้ไม่ใช่งานของมัน ... วุ้ย

ก็อยู่ในส่วนของตัวเองไปสิ บ่นเขาไม่ได้ก็อย่ามาบ่นเรา ทำตัวเองให้มีความสุข อย่าเอาไฟมาสุมตัว
แค่นี้ไม่ได้หรือไง ว้อยยย

แค่นั้นแหละ ได้เรื่องเลย... ก็ทะเลาะกันไป...

ต่อมามีเรื่องน้องชายเพิ่มมาอีก เพื่อนน้องเลิกกับแฟน มาอาศัยอยู่ที่บ้านเพิ่ม -*-
มันก็ไม่ช่วยอะไรอีกเหมือนกัน แต่เข้ามากินมาใช้ทุกอย่างในบ้านเหมือนสมาชิกคนหนึ่งของบ้าน เรื่องนี้แหละที่คิดว่าเป็นปัญหา
แล้วตอนดึกๆ ก็ไปชวนเพื่อนกันมาเพิ่ม มาสุมหัวกันในห้องน้อง เรื่องนี้สำหรับเรา เราคิดว่าช่างมัน แต่ป้าๆไม่คิดแบบนั้น ป้าๆลุงๆก็พยายามพูดกับน้องอยู่

ไหนจะเรื่องลุงที่ป่วย ตอนนี้ก็ไม่มีงานทำ ก็มารบกวนที่บ้าน เมียของลุงก็พยายาม แต่ก็ทั้งทำงาน แล้วไหนจะต้องมาดูแลลุง
แล้วลุงก็เรียกร้องมากมายเหลือเกิน ไม่เคยนึกถึงคนอื่นเลย อยากกินนู่นอยากกินนี่ เมียทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องออกไปหามาให้กิน ก็ต้องทำให้กิน
ไหนจะป้าๆที่บ้านที่ต้องคอยดูแลลุงอีก

แล้วตอนนี้ ลูกสาวของลุงก็โดนทำโทษเรื่องไม่ได้ตัดผมหน้าม้า (ใช่เหรอวะ?? แต่ป้าบอกมางั้นอ้ะ "ไม่ได้ตัดผมหน้าม้า")
โดนครูตี ถ้ายังไม่ได้ตัด แล้วเมียลุงก็ไม่ว่างไปที่จะพาไปตัด วันนี้เลยไม่ได้ไปโรงเรียน
ป้าก็เลยมาบ่นให้เราฟัง(เพื่อ!?) อยากให้เราพาลูกเขาไปตัดผม
แต่เขามาบ่นไง ไม่ได้มาขอความช่วยเหลือ มาบ่นใส่ บ่นๆๆๆๆๆ เราโต้เถียงกัน(อีกแล้ว)ว่า
เรา :โรงเรียนบ้าหรือเปล่า ให้ไปตัดผมหน้าม้า?? ถ้าตัดมันก็สั้นสิ เอากิ๊บติดรอให้มันยาวไม่ดีกว่าเหรอ???
ป้า : ที่มาพูดนี่ ไม่ได้ต้องการให้เธอไปสงสัยโรงเรียน ตอนนี้คือต้องให้น้องได้ตัดผม แม่เขาก็ยุ่ง กว่าจำกลับมาบ้าน นี่ก็ไม่มีใครว่างเลย
เรา : อืม ใกล้ไหว้กับข้าวแล้วด้วย ไม่ไหว้ไม่ได้เหรอ หรือไหว้สักสองสามอย่างดีไหม ไม่ต้องจัดเต็ม
ป้า : ก็คิดดูแล้วกัน ประเพณีที่เขาสืบทอดกันมา เราทำมันเพราะมันดี ...

แอบคิดในใจ เออ มันก็ดีนั่นแหละ แต่ถ้าไม่มีคนช่วยทำ คุณหนัก คุณเป็นภาระ ทำไมไม่ว่างมันลงหน่อยฟร่ะ
อะไรที่มันเยอะๆก็ลดลงไป อะไรที่ไม่ไหวก็วางมันลง ทำไมต้องเอามาคิดทุกขัอทุกอย่าง ยึดติดกับมันทำไม ตายไปก็เอาไปไม่ได้
(คิดในใจ)

ก่อนที่จะยาว ล้างจานเสร็จพอดี ก็หนีกลับเข้าห้องมา งืมๆ
เป็นไง ไม่เหวี่ยงไม่วีน เก็บไว้ในใจ เลิศมากวันนี้ เก่งจริงๆเรา
(อารมณ์ดีหรอก ต้นเดือนเงินเดือนเพิ่งออก แต่ถ้ากลางๆหรือปลายๆเดือน คงจบที่ทะเลาะกันเหมือนเคย)

จบแล้วค่ะ รู้สึกโล่งขึ้นเยอะ