ใคนคนนั้นผมไม่เคยแม้แต่รู้ความรุ้สึกตัวเองด้วยซ้ำว่าคนที่อยุ่ข้างเราจิงๆๆนั้นคือ  คนใกล้ตัว  เมื่อตอนที่ผมอยุ่  ม.4  เรื่องมันเกิดนานมากๆๆ  เกือบ 7ปี
ผมมีเพื่อนคนนึ่ง เทอเป้นคนเซอร์ๆๆ เป้นตัวเองมากๆๆ ชอบกิน ฟันเหยิน 5555++ ผมกับมองข้างเทอไป เพราะผม ผญ ฮอตๆที่รร  สวยๆๆ ขาวๆๆ น่ารักอะไรแบบนี้มากกว่าเขา ผมเป้นนักกีฟา รร ไม่ฮอตมาก แต่มีสาวๆกริ๊ดยุคับ  มันมียุวันนึ่งเราแอบเห้นเพื่อนเราเขียนโน้ตอะไรไว้ แต่เราก้ไม่กล้าอ่าน   ผมแอบชอบรุ่นพี่คนนึ่งเทอสวย ขาว สเป้คเลย   ผมก้ให้เพื่อนผมช่วยจีบ จีบไม่ถึงอาทิตก้ได้คบกัน ในความรุ้สึกผมโครตมีความสุขมากๆๆ   แต่เริ่มสังเกตว่าเพื่อนผมเปลี่ยนไป ไม่ค่อยคุยกันมากนัก ผมคบกับพี่คนนี้ได้6เดือนคบ  ผมก้เลยเลิกเพราะผม คิดว่าจิงๆๆแล้วเราอาจจะไม่เหมาะกับใครเลยก้ได้  ผมกลับไปหาเพื่อนผมเลยบอกเทอว่าเลิกกะพี่เขาแล้ว  เราก้เป้นเพื่อนกันจนจบม.6 ผ่านทุกอย่างมากด้วยกัน แต่เป้นเพื่อนกันนะคับ  จบต่างคนต่างให้ของกันแลกเปลี่ยน ปัจฉิมเขาให้สมุดโน๊ตผมคับ  แต่ผมม่ได้อ่าน จนตอนนี้อ่านล่ะนะ  แอบชอบกันตั้งนานทำไมม่บอกตั้งแต่แรก 55555++  เราก้ชอบเทอเหมือนกันนะแต่แค่ไม่ได้บอกเพราะผมไปไม่ทันเทอย้ายไปที่อื่นก่อน เบอมีแต่ม่ติด  เฟสสมัยนั้นคงยังม่มี 55555555    แต่ความรักครั้งนั้นมันทำให้ผมรุ้สึกดีมากๆๆๆที่ได้อยุ่กับเทอ ได้หัวเราะ ได้สนิท ได้อะไรหลายๆๆอย่างจากเขา ตอนนี้ยังรุ้สึกคคิดถึงเขามากๆๆ  ถ้าย้อนไปได้ผมจะบอกความรุ้สึกทั้งหมดให้เขาได้รุ้  แต่มันสายไป  คนใกล้ตัวคนนั้นอาจจะเป้นความรักดีๆ ความทรงจำดีๆ ที่ได้อยุ่ด้วยกันก้ได้นะคับ