เขาเปนรักแรกตั้งแต่สมัยปะถม6ตอนนี้ผ่านมา8ปีละแต่เราลืมเขาม่ดั่ยสักทีทั้งที่เราม่ดั้ยเจอกานม่ดั้ยติดต่อกานเลยแต่เรากลับคิดถึงเขามาก..วันนึงเราก้อเจอเฟสเขาเราพยามทักหาเขาตลอดแต่เหมือนเขาม่ค่อยสนใจเท่าไหร่..เรากลัวทักหาเขาตลอดเขาอาจจะรำคานเลย..มาวันนี้เราเกบความรุสึกไว้ม่ไหวก้อเลยบอกความใจหั้ยเขาฟังเราระบายหั้ยเขาฟังทุกอย่าง..แต่เขาตอบกลับเราว่า..ขอบคุนที่มีความรุ้สึกๆดีหั้ยเขาแต่เขาคงคิดกะเราเกินคำว่าเพื่อนม่ดั้ย..เท่านั้นแหละเราก้อร้องไห้ออกมาอย่างฟุมฟายเหมือนชีวิตนี้เราขาดเขาม่ดั้ยจิงๆเรารุ้สึกตอนนั้นแค่เราม่น่าบอกความในใจหั้ยเขารุเลย..ต่อไปนี้เราคงม่กล้าเจอหน้าเขาแล้ว..เราพยายามจะลืมเขามากเราพยามมาตลอด8ปีแต่ก้อลืมเขาม่ดั้ยจืงๆตอนนี้เราทรมานมากเราอยากดั้ยที่ระบายหั้ยกะคัยสักคน..ตอนนี้เรารุว่าความจิงเปนยังงัยแต่เราก้อพยายามหลอกตัวเองทุกวันว่ามันม่ใช่เรื่องจิง เราหน้าด้านมากถุกเขาปฎิเสธแต่ยังกล้าไปขอเขาว่า..อยากเปนแค่คนคุยของเขา..แล้วเขาก้อบอกว่าได้แต่ถ้าเปนแฟนมันม่โอสำหรับเขา..ทุกวันนี้เราก้อทักหาเขาตลอดเรารุ้ว่าเขารำคานเราแต่จะทำงัยดั้ยก้อใจมันเรียกร้อง..เขาบอกว่าเดี่ยวจะหานะ..จะมาคุยด้วย..เราก้อรอ..รอรอแล้วก้อรอแต่สุดท้ายเขาก้อม่เคยทักหาเราเลย ตอนนี้เราอ่อนหล้าหมดเรี่ยวเเรงไม่อยากทำอะรัยเลย..คนม่รักเราทำยังงัยเขาก้อม่รักเรายุดี..จะลืมเขาหั้ยดั้ยจะต้องทำยังงัย..โปรดช่วยเราที