ครอบครัวผมเปิดร้านขายของให้ผมกับแฟน สัญญาค่ามัดจำเช่าบ้าน 4 แสนบาทกับสัญญา 4 ปี
แต่ค่าเช่าบ้านรายเดือนผมต้องจ่ายเอง
ช่วงแรกขายของดีมาก เพราะทำเลดี ผมมีความสุขมากเลยตอนนั้น แต่พักหลังขายของไม่ค่อยได้เลย
ผมก็แก้ไขปัญหาเรื่องขายของไม่ดี โดยการหาของมาขายเพิ่ม
ลูกค้าถามซื้อของอะไรที่ผมไม่มีขาย พอรู้ว่าลูกค้าต้องการซื้ออะไร ผมก็จด แล้ววันรุ่งขึ้นผมก็จะไปซื้อของที่ลูกค้าต้องการมาขาย
แต่พักหลังก็ยังขายของไม่ดีเหมือนเดิม ค่าเช่าบ้านบางเดือน แม่ต้องมาช่วยจ่ายค่าเช่าบ้านให้ผมประจำเลย
เวลาผมดูทีวีกับแฟน ผมจะดูทีวีผ่านคอมตั้งโต๊ะตลอดเลย แฟนก็ขอให้ผมซื้อทีวีใหม่ให้ ผมตอบว่าได้แต่ขอเวลาเก็บตังค์ก่อนนะ พอแม่ผมรู้ แม่ผมจะบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะซื้อทีวีให้ เอง
เตียงนอนที่ผมนอนกับแฟน ญาติผมเป็นคนให้เตียงนอนนี้มา เตียงนี้ผมนอนกับแฟนได้ เกือบ 7 ปีได้แล้ว
มันทั้งเก่าทั้งขาด ขาดจนสปิงเตียงชี้ออกมาข้างนอกเลย แฟนผมอยากได้เตียงใหม่ ผมก็ไม่ขัดใจแฟน
ผมบอกแฟนไปว่าขอเวลาผมเก็บตังค์ก่อน พอแม่ผมรู้ว่าผมอยากได้เตียง
แม่ผมบอกว่าแค่เรื่องเตียงเองไม่ต้องคิดมาก เดียวแม่ซื้อให้เอง
ตู้เสื้อผ้าในห้องผม ญาติผมก็ให้มาอีก มันเก่ามากเพราะใช้มานาน แฟนก็อยากได้ตู้เสื้อผ้าใหม่
ผมบอกว่าขอเวลาผมเก็บตังค์ก่อน แม่ผมรู้ แม่ผมบอกว่าตู้เสื้อผ้าไม่กี่บาทเองเดียวแม่ซื้อให้
ส่วนเครื่องซักผ้าแม่ผมซื้อให้ผม ก่อนที่ผมจะมีร้านขายของเป็นของตัวเอง
ของทุกอย่างที่แม่ผมซื้อให้ผมก็ไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่ เพราะผมอยากซื้อของทุกอย่างด้วยเงินของตัวเอง
ไม่ใช่เงินของแม่ แต่คงใช้เวลานานกว่าผมจะเก็บเงินครบ
ผมเลยยอมให้แม่ซื้อให้ เพราะแฟนผมต้องการของในเวลานั้นแล้วผมก็ไม่อยากขัดใจแฟนด้วย
ผมมาดูเพื่อนผมไม่มีอะไรเลยลำบากกว่าผมอีกแต่เพื่อนผมเก่งสอบติด ได้ทำงานราชการ
พอมีแฟนมีลูก เขาทำงานเก็บเงินจนซื้อบ้าน ซื้อรถ ซื้อของต่างต่าง ด้วยเงินของตัวเอง
พอแฟนผมท้อง แม่ผมดีใจมากซื้อรถยนต์ให้ผม เพื่อจะสะดวกเวลาผมพาแฟนไปฝากครรภ์
หรือพาแฟนไปคลอดลูกที่โรงบาล
ทุกอย่างที่ผมมีไม่ว่าจะเป็นบ้าน ทีวี ที่นอน ตู้เสื้อผ้า เครื่องซักผ้า รถยนต์ ไม่มีเงินผมซื้อเลย
ผมไม่เคยทำหน้าที่คนรักที่ดีได้เลย  และผมก็ไม่เคยทำตัวให้แฟนผม ภูมิใจในตัวผมได้เลย