สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยเน้อ
เราอายุ 24 เเต่แฟนเราอายุ 19
เหอะซึ่งเเน่นอน เขายังเรียนเเต่เราทำงาน
มันมีอะไรหลายๆอย่างที่เราจะดูเหมือนไม่เข้ากันเลยสักนิดปัญหาหลักๆก็มีไม่กี่อย่างเเต่ด้วยที่เรารักเขามากเราเลยเลือกที่จะมองข้ามบ้างทีเราก็มานอนร้องไห้คนเดียวนะเขายังเด็กเขาคงจะไม่คิดอะไรตื่นเช้ามาเขามีหน้าที่ไปเรียนทำหน้าที่ของตัวเองเเค่นั่นเเต่ในมุมกลับของเราตื่นเช้ามาทำงานเย็นกลับบ้านภาระหน้าที่ต่างๆอิกมากมายบ้างที่เราก็เหนื่อยนะที่ต้องเเบกรับอะไรมากมายเเบบนี้ทั้งจะเรื่องงานเรื่องความรักเเต่เราก็อดทนมาเสมอเพราะเราเลือกเขาเเล้วเเต่ที่เราหนักใจที่สุดดูเหมือนครอบครัวเขาจะไม่ค่อยโอเครกับเราเท่าไหร่ทั้งๆที่เราทำดีกับเขาทุกอย่างเราดูเเลเขาทุกเรื่องเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำให้แฟนได้ เเต่ทำไมครอบครัวเขาถึงดูเหมือนไม่ค่อยชอบเรา ทั้งคำพูด การกระทำ หรือเราแก่เกินไปหรอ หรือเราจะทำให้ลูกชายเขาตกต่ำหรอ หรือจริงๆเเล้วเราไม่ควรรักกันหรอ หรือเรายังดีไม่พอสำหรับลูกเขาหรอ คำถามพวกนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอด
สงสารตัวเอง สงสารแฟน สงสารหัวใจ
เราจะเดินต่อไปไหวไหม