คือผมจีบผู้หญิงคนนึงมาได้สัก 2 เดือนแล้วครับ แต่ที่คุยจริงจังแบบที่คุยกันทุกวันคือประมาณเดือนนึง

ผมบอกเธอแต่แรกว่ามาจีบ แต่เธอยังไม่อยากตั้งสถานะกับใครว่าแฟน (ไม่อยากให้ใครมาหึงหวง รำคาญ) ผมก็คุยกับเธอ ไม่เคยน้อยใจหรือหึง เพราะเป็นแค่คนคุยเท่านั้นจริงๆ แต่เธอโทรหาผมทุกวัน เช้า เย็น จนถึงหลับกันไปข้างนึง (บางวันก็ไม่ได้คุยถึงหลับ มีคนโทรมาระหว่างคุยกันแล้วผมก็ให้คุยไปเลย...เพราะคุยกันทั้งวันอยู่แล้ว )

ที่เธอคุยกับผมเพราะคุยแล้วสบายใจ คุยได้ทุกเรื่อง (เธอบอก) เคยขอเธอคบ เธอบอกเร็วไป...บางทีเธอก็หยอดผม(นานๆมาที555) แต่ผมนี่หยอดเธอทุกวันทั้งมุกเสี่ยวจีบสาว มุกทั่วไป ทุกวัน แต่ก็ยังไม่มีทีท่าใจอ่อน

คิดว่าปัญหาเดียวคงเป็นความห่างของอายุเรา น้องห่างกับผมราว 15 ปี แต่ความบังเอิญบางอย่างเลยทำให้เรามาสนิทกัน

ช่วงนี้ก็คุยแบบเผื่อใจไว้เสมอครับ...เพราะอะไรก็เกิดจึ้นได้ครับ

สำหรับสาวทั่วไปผมอาจจะไม่ต้องกังวลมาก แต่สำหรับน้องคนนี้คือก่อนจะมาคุยกับปม เธอเทคนที่คุยกับเธอแบบนี้มา 4 เดือน ไม่ใช่เพื่อมาคุยกับผมนะ แต่คนนั้นคือคุยแล้วนับวันยิ่งเรียกร้องจะคบเธอและชอบแสดงความเป็นเจ้าของจนเธอรำคาญ เลยเทมาทางผม(และคนนั้นเข้าหาแบบเพื่อน) แต่ผมจะสบายๆ ในใจก็อยากคบนะ แต่คงต้องรอเวลา

ไม่รู้มุกที่หยอดๆทุกวันจะทำให้เธอหวั่นไหวบ้างไหมครับ (เล่นทีไรนางก็แซวแต่ว่าคนแก่จีบสาวแบบนี้เหรอ...หรือว่า แหม ชอบหยอดจัง ประมาณนี้)
ทำยังไงถึงจะพิสูจน์ตัวเองได้ครับ ขอคำแนะนำครับ

เขื่อไหมถึงขนาดนี้ยังต้องคอยบอกตัวเองทุกวันว่ายังเป็นแค่คนคุย แต่ไม่ได้เครียดมากนะครับเพราะยังคุยกันทุกวัน(จริงๆเธอเหงาครับ แต่ไม่อยากมีใคร...แปลกไหมครับ?)

ปล.บางทีเธอเครียด เสียใจ ร้องไห้ ผมปลอบอะไรไม่ได้เลยครับ ได้แต่รับฟัง...แค่บอกว่าร้องมาเลย พูดระบายออกมาให้สบายใจ ผมพร้อมรับฟัง เพราะทำได้แค่นั้นครับ เราอยู่คนละจังหวัดกันครับ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำครับ