ท้าวความนิดหนึ่งนะค่ะ ก่อนหน้าที่เราทะเงอะกับสามี แต่ทางพ่อและแม่ของทั้งฝ่ายเรากับฝ่ายเขาไมถูกกัน เขาเกียดกัน และกีดกันเรากับสามีเขาเราให้เราทั้งคู่ไปหย่า สามีของเราบอกเราให้ทำตามผู้ใหญ่ไปก่อนแล้วค่อยหาทางออกอีกที ต่อมาเราทั้งคู่ไปมาหาสู่กันเรื่อย ๆๆ เราได้มีโอกาสเปิดใจคุยกับแม่และพ่อเลี้ยงของเรา ว่าเราจะกลับไปอยู่กับสามีของเรา แต่ติดตรงที่บ้านที่เราอยู่ตอนนี้เราพึ่งซื้อ ประมาณ 3 ปี แต่ก่อนเคยเป็นเรือนหอของเรากับสามีแต่พ่อกับแม่อยู่ด้วย เรากับสามีเลยตกลงว่าจะออกไปอยู่ห้องแถวกัน ส่วนบ้านหลังนี้จะให้พ่อกับและให้ท่านจ่ายค่าบ้านกัน ส่วนเราก็ไปหาห้องแถวเล็กๆอยู่ ตอนที่เราคุยกับแม่ ตอนนั้นแม่บอกเราชีวิตของ ๆ จะทำยังงัยก็เรื่องของ แต่พอมาล่าสุด แม่โทรไปหาตากับยาย บอกว่าเรากลับไปหาผัวของมัน แวะไปหากันบ้าง แม่เลยตราหน้าหาว่าเราเป็นลูกเป็นหลาน " ทรพี" ซึ่งคำ ๆนี้ เราว่ามันแรงไปไหม เราไม่เคยทำผิดอะไรเลย ตอนที่เราทะเลอะกันกับสามี มันเป็นเรื่องที่ยังลงตัวไม่ได้ซึ่งเรื่อฝที่ทะเลอะกันเพราะเรื่องเงิน เราเป็นหนี้สินเยอะ เพราะเราต้อฝจ่ายภาระที่บ้านทั้งหมด ทั้งค่าช้จ่ายในบ้าน ทั้งค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราเอง ทางครอบครัวของสามีไท่อยากให้สามีกลับมาอยู่บ้านหลังนี้ เพราะแม่ของเราท่านคอยบ่งการทุกอย่าง ถ้าจะออกไปอยู่กัน 2 คน ท่านไม่ว่าแต่ถ้าให้กลับมาอยู่กันแบบนี้ท่านไม่ยอม ส่วนแม่เราก็ไม่ยอมให้เรากลับไปหาสามีบอกถ้ากับไปก็ไม่ต้องมายุ้งหรือมาคุยกับกู เราจนปัญญาหาทางออก สามีหาที่ปรึกษา โทรไปปรึกษาเพื่อนบ้าง ปรึกษาคนนั้นคนนี้บ้าง ว่าควรทำแฝอย่างไรดี มีแต่ความเห็นเดียวคือออกไปอยู่กัน 2 คน ไม่ต้องแครฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง ให้เวลาเยียวยา 2 ฝั่งเอง แต่ประเด็นคือ ตอนนี้สามีของเราขออยู่เก็บเงินสักก้อนหนึ่ง ถึงจะออกไปได้ ส่วนทางของเราแม่ของเราจะยอมก็ต่อเมื่อ ฝ่ายของสามีมาขอขมา และแต่งงานไหม เราเครียดมาก ลูกเราก็ยังเล็ก ถ้าเราหนีอกไปอยู่กับสามีและลูก จะดูเป็นลูกเนรคุณ ลูกทรพีหรือป่าว เรากะว่าจะหนีไปตั้งหลักกันสักพัก แล้วค่อยเข้าไปขอขมากัน อีกครั้งเมื่อพร้อม เราเครียดเหลือเกิน กับคำว่า ลูกทรพี หลานทรพี ทั้งที่เราไม่เคยทำเรื่องเดือดร้อนไม่เคยมีปากมีเสียงกับเขาเลย เรายอมทำตามเขาทุกอย่างจนสุดท้าย เราเองไม่มีความสุขเลย มีแต่แม่ของเราที่ยิ้มได้อย่างเดียว