ผมเฝ้าสังเกตุอาการของผมมาสิบกว่าปี
พอได้อ่าน คห.ท่านอื่นๆที่ไห้ข้อมูลเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าต่างๆนาๆมาหลายกระทู้เพื่อเปรียบเทียบอาการของตัวเอง
คิดว่าผมเป็นหลายๆโรคเลยแหละ ที่เด่นชัด และคนรอบข้างบอกก็คือ ไบโพล่า อารมณ์จะเกรี้ยวกราด รุนแรง ด่าทอ หยาบคาย อิจฉา บางทีแค่ช่างไม่ยอมโทรกลับสายที่ผมโทรไปถามเรื่องเกี่ยวกับรถ ก็หมดความอดทน
sms ไปด่าพ่อล่อแม่ จนมารุ้สึกผิดทีหลัง โทรไปขอโทษ คือเวลาโมโหจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เคยไปมีเรื่องกับเจ้าหน้าที่ที่นิติคอนโด สั่งไห้ไปจอดตรงนุ้นนี้ ใช้วาจาไม่ดี ผมนี่เตะกรวยลอย ต่อหน้ายาม 2-3 คนแล้วก็พูดว่า มุงเป็นแม่guเมื่อไหร่ มาออกคำสั่ง จนยามต้องออกมาขอโทษและห้าม

รออะไรนานก็ไม่ได้ เช่นรถติดจะหงุดหงิดมาก บ่น ด่า จนคนนั่งข้างๆรำคาญ

แต่สักพักถ้าอารมดีแล้วก็จะกลายเป็นอีกคนนึง ที่หัวเราะ ตลกกับมุก5บาท10บาทได้ง่ายๆ

แต่ตอนนี้ผมมานั่ง search กระทู้ดูอาการของท่านอื่นๆ เหมือนจะเน้นไปที่อาการเศร้าสะส่วนใหญ่

แต่ผมก็เศร้านะ แต่เศร้าแบบโกรธไปหมด โมโห อยากฆ่า อยากทำลาย คนที่ทำเราเป็นทุกข์ ไม่อยากใช้ปืน อยากทุบๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากระบาย อยากเตะกระสอบทรายจนขาเดี้ยงไปข้างหรือทรายหลุดจากกระสอบ

คือมันอัดอั้น เหมือนจะระเบิด คือเรื่องของเรื่องที่ผมเป็นอาการเหล่านี้ คิดว่าผมถูกกระตุ้น ไห้มีอาการของโรคเก่ากลับมา เมื่อสิบปีที่แล้ว

ผมมีแฟนคนนึง แล้วเทอขอเลิก ผมไม่เข้าใจเหตุผล และไม่ยอมรับ เนื่องจากตอนที่คบกันดีๆ เทอเป็นคนเข้าหาผมมากกว่า แต่พอผมตกงาน เทอย้ายที่ทำงาน ผมก็ตามราวี ตามง้อเทอ ไม่รับสายผม ผมก็จะโทรเป็นร้อยๆสาย

จนวันที่เกิดเรื่องคือผมไม่ได้นอนทั้งคืน ไปดักรอทางที่เทอต้องใช้ผ่านมาทำงาน ผมขับรถไปดักหน้ารถเทอ ลงจากรถไปเปิดประตู แต่เปิดไม่ออก แล้วก็กระชากรถ จนเทอขับหนี แล้วผมก็ขับอ้อมไปดักหน้ารถเทอ แล้วก็ถอยชนหลายๆครั้ง เหมือนในคลิปเก่งเกียร์อาร์ แต่โชคดีตอนนั้นยังไม่โซเชี่ยวจ๋าเหมือนทุกวันนี้

ขึ้นโรงพัก เทอยอมความเพราะสงสารแม่ผม ผมก็ยังคบผู้หญิงคนนั้นคนนี้เปลี่ยนไปเรื่อยมา จนมาคนปะจจุบันน่าจะคนที 7-8แลัว แต่พึ่ง2วันนี้ที่อาการมันกำเริบอีก คือโทรแล้วไม่รับสาย

ผมนี่อยากจะยกโลกมาทั้งใบแล้วทุ่ม คือมันโมโหมาก เหมือนโดนยั่วไห้โมโห คือผมเป็นคนที่ฟังเสียงรอไห้รับสายนานไม่ได้

แต่เทอกลับบอกว่า เทอยังทนได้ เพราะรัก ถ้าทนไม่ไหวอีกแล้วจะไปเอง ผมใช้ความพยายามอย่างมากกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น 2-3 วันมานี้ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ มีอาการเครียด นอนไม่หลับ มือสั่น อยากทำร้ายทำลายสิ่งใดๆไห้พังลงกับมือ มันเป็นเรื่องที่หนักหนาสำหรับผมมาก ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี จนขับรถออกไป ลองไปขับอุเบอร์ ก็ลืมๆไปพักเดียว ความคิดความเครียดก็กลับมาอีกแล้ว ผมอยากจะจบ ผมเหนื่อยกับทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่าจะหาวิธีระบายออกมายังไงหมด

เพื่อนผมก็ไม่ค่อยทักไป จะทักไปเฉพาะมีหปัญหา ก่อนหน้านี้ทำแต่งานก็ไม่ค่อยทักใครไป จนเมื่อตี2ที่ผ่านมา ผมทักไปประมาน 5คน เงียบหมดทุกคน เฟชบุคก็ไม่เข้า เพราะคิดว่าเฟชบุตเคยทำร้ายผมมาแล้ว ที่ทำไห้ผมไปเห็นอะไร ที่ผมรับไม่ได้ ผมเหนื่อย ถามว่าอยากตายไหม ผมตอบไม่ได้ เพียงแต่ไม่อยากอยู่ตรงนี้ ที่มันจุกจวนจะระเบิดออกมาไม่รู้วันไหน ผมไม่เคยระแวงเทอหรอก แต่กลับบ้านตี3ตี4 แต่บอกว่าไปกับเพื่อนทั้งนั้น ผมจึงโทรเชคไปยังเพื่อนของเทอก็ตอบว่าไม่มีอะไรจริงๆ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ตั้งแต่คบเทอมา เทอเป็นฝ่ายตามจิก ตามเชคผมสะมากกว่า ผมไม่รู้ทำไมจู่ๆผมตกมาอยู่ในสภาพนี้ กลายเป็นคนแปลกในสังคมอีกแล้ว

แต่เชื่อเถอะสิ่งที่ผมเจอเรื่องแย่ๆมาทั้งชีวิต มันตามมาหลอกลหอนผม มากจริงๆ แล้วมาเจอะเคสที่โคตรล่อแหลมขนาดนี้ แล้วจะไห้ผมแก้สภานการณ์ยังไง

เอาจริงๆเลยนะ ผมเข้าใจความรู้สึกคนฆ่ากันตายเรื่องความรักเลยนะ มันต้องสุดจริงๆ คือมันโดนแรงกดทับทมที่เดิมๆ และเราก็ได้แต่หวังไห้มันดีขึ้น แต่มันกลับแย่ลงๆๆๆ ผมควรทำยังไงดี