ผมดีใจมากที่เธอยอมมาแต่งงานกับผม ผมเคยบอกว่าผมรักเธอและจะดูแลเธอตลอดไป
ผมกับแฟนตอนเป็นแฟนกัน ผมก็รักเธอ ดูแลเธอ ซื่อสัตย์กับเธอมาตลอด แล้วเวลาที่ผมทะเลาะกับเธอผมก็จะง้อเธอ ขอโทษเธอ
แล้วเธอก็จะให้อภัยผมทุกครั้ง
ผมกับแฟนก็ได้ตกลงแต่งงานกัน
รู้ไหมว่าตั้งแต่เราใช้ชีวิตที่เป็นสามีภรรยากัน ผมก็รักเธอ ดูแลเธอ ซื่อสัตย์กับเธอมาตลอด เหมื่อนกับตอนที่เราเป็นแฟนกัน ผมทำทุกอย่างกับเธอไม่เคย
เปลื่ยนแปลงเลย
แต่มีช่วงเวลานึง ผมได้เครียดเรื่องการงานเรื่องส่วนตัวตอนนั้นผมเครียดมาก ผมจึงไปพบหมอจิตแพทย์ หมอบอกว่าผมเป็น โรคซึมเศร้า
ทีแรกผมก็ไม่อยากบอกแฟนหรอก แต่สุดท้ายผมก็ได้บอกเธอว่าผมเป็น โรคซึมเศร้า พอแฟนผมรู้ แรกแรกก็ดูแลผม คุยกับผม ชอบพาผมไปข้างนอก
เพื่อทำไห้ผมสบายใจ ผมดีใจมากที่แฟนดูแลผมอย่างดี
แต่โรคนี้ทำไมไม่หายซักที ผมเป็นโรคซึมเศร้านี้มานาน
จนวันนึงผมเริ่มรู้สึกว่าแฟนผมรับโรคที่ผมเป็นอยู่ไม่ได้เลยมั้ง ผมไปคุยกับเธอเธอก็ไม่ค่อยคุยกับผม ผมชวนเธอไปข้างนอก ไปกินข้าว ไปดูหนัง
เธอก็จะปฏิเสธผมบ่อยมาก
ผมไม่เคยโกรธเธอเลย แต่ผมเสียความรู้สึกมากกว่า ที่เธอไม่สนใจผม เวลาผมท้อแท้ผมแค่ต้องการใครซักคนมาดูแลมาเอาใจใส่
แต่เธอจะไม่เคยมาหาผมเลย
เธอคงเหนื่อยมากที่มาดูแลผม เพราะเธอดูแลโรคนี้ของผมมานานแล้วก็ไม่หายซักที
จนตอนนี้การกระทำของเธอทุกอย่างที่เธอคุยกับผม ไปไหนกับผมน้อยลง
จนผมรู้ได้ทันทีว่า นิสัยแฟนผมไม่เหมือนเดิมเลย เธอคงหมดรักผมแล้วจริงจริง