เราคบกับแฟนมา3-4ปี แต่มีอยู่วันนึงเขามาบอกเลิกเรา เพราะเขามีคนใหม่ แอบไปคบกัน พอถามก็บอกไม่มีใคร  จนเราจับได้ เขาโทษว่าเราเป็นคนผิดทั้งหมดเลย เราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เข้ากันไม่ได้ เอาข้ออ้างสารพัดมาอ้าง ผลักไสไล่ส่งเรา ทั้งที่เราทำอะไรก็นึกถึงเขาตลอด ไม่เคยนอกใจ คิดหวังว่าจะได้แต่งงาน แต่พอถามเรื่องแต่งงาน เขาให้คำตอบไม่ได้สักครั้ง จริงๆเราน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วว่าเขาไม่ได้อยากแต่ง ไม่ได้อยากมีเราในชีวิตเขา ไม่น่าโง่มานานขนาดนี้เลย ผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าเราคบกัน แต่ก็อยากได้ อีกทั้งแฟนเราก็ไม่ได้ซื่อสัตย์ การที่จะเลิกกับเรามันก็เลยเป็นเรื่องง่าย ไม่ต้องนึกถึงใคร เอาแค่ตัวเองมีความสุขพอ  บางทีนึกสงสัยนะคนเรามันเลิกกันง่ายๆขนาดนี้เลย อะไรที่เคยพูด เคยทำ เคยสัญญาก่อนหน้านั้น เขาไม่ละอายเหรอ แล้วถ้าคำพูด การกระทำ  คำสัญญาทำไม่ได้ เราจะสามารถเชื่อใจใครได้อีก มันจริงไหมเรื่องเวรกรรม ใครทำอะไรไว้กับเราผลกรรมนั้นจะกลับคืนไปที่เขา ไม่ได้จะไปคิดแค้น แต่แค่รู้สึกว่า เราก็ไม่เคยไปแย่งของใครเขา ไม่ได้นอกใจ ทำไมถึงเราต้องมาเสียใจเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง บางคนบอกว่าเราไม่ดีก็เลยโดนทิ้ง จนมีวันนึงแฟนเก่าก่อนคบคนปัจจุบันนี้ โทรมา เรางงมาก ไม่คิดว่าเขาจะโทรมา เพราะเลิกกันไปหลายปีแล้ว ไม่คิดว่าเขายังจำเบอร์ได้ คุยไปคุยมาเขาพูดมาว่า  ขอโทษนะ ที่ทิ้งไป เขาบอกว่า เขาเลือกคนผิด เราได้ฟังถึงได้รู้ว่าเขาเลิกกับคนนั้นแล้ว แบบนี้เรียกเวรกรรมได้ไหม ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  จะรั้ง จะยื้อในตอนนั้นเขาก็ยืนยันที่จะไป จริงๆเขาไม่ต้องมาขอโทษเราก็ได้  และก็มีแฟนเก่าก่อนคนนี้อีก ทักแชทเฟสมาหา บอกว่าดีใจที่เจอเฟส  มาบอกว่าขอโทษ ตอนนี้ชีวิตเขาได้รับกรรมที่เคยทำไว้กับเราแล้ว   เขาคิดผิด  พูดกับเราแบบนี้ ซึ่งตอนนั้นจะไป เรานี่หมาตัวนึงนี่เอง  จนมาแฟนคนปัจจุบันนี้เราคิดว่าเขาเป็นคนดีแล้ว คงไม่ผิดหวังเสียใจแล้ว  ญาติๆก็เห็นชอบ ทุกคนสนับสนุน แต่สุดท้ายเขาก็มาหักหลังเรา  เราเสียใจมาก  ยังทำใจไม่ได้  มาคิดกับตัวเองว่า  อีกแล้วเหรอ?  ชีวิตนี้จะได้เจอคนที่เขารักเราจริงๆไหม   คบใครเขาก็นอกใจหมด พอคิดได้ เราได้ยินแต่คำว่า ขอโทษ  ความรู้สึกเราล่ะ.  มีใครรับผิดชอบได้ไหม  หรือนี่คือกรรมเก่าของเรา  ที่เราจะต้องชดใช้ที่ไม่รู้จะหมดเมื่อไหร่  เราอิจฉาคนที่เขามีรักดีๆ ซื่อสัตย์ต่อกัน  เพราะเราไม่เคยได้สัมผัสส่วนนี้เลย ถ้าเรายังมีบุญขอให้เราเจอรักที่แท้จริงในเร็ววันด้วยเถิด  ให้สิ้นสุดความเสียใจไว้แค่นี้