ผมขอกล่าวล่วงหน้าเลยนะครับว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริงที่ผมอยากจะเล่าให้ฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์กับทุกคนในการดำเนินชีวิตต่อไป

ผมทำงานที่สิงคโปร์และผมได้พบกับแฟนที่สิงคโปร์ในขณะที่เค้าบินมาทำงานที่สิงคโปร์ แฟนผมเป็นคนเวียดนามและหลังจากครบสัญญาเค้าก็บินกลับไปเวียดนาม เราเจอกันครั้งแรกที่บนถนนออชาร์ด ในขณะที่เราทั้งสองคนกำลังข้ามถนนและเจอกันกลางสี่แยกบนถนน ออชาร์ด หลังจากนั้นเราก็แลกเบอร์และคุยกันตลอดเวลาที่เค้าอยู่ที่สิงคโปร์ แน่นอนว่าเรามีอะไรกัน ในตอนนั้นบอกตรงๆไม่คิดจะจริงจังเพราะเราอยู่คนละประเทศ คิดว่าหลังจากเค้ากลับประเทศก็คงเลิกลากันไป แต่ระหว่างนั้นเหมือนมีสายใยบางอย่างผูกให้เราได้เจอกันอีก เพราะผมได้ดูแลตลาดเวียตนามเพิ่มเข้ามาทำให้ต้องบินไปเวียตนามอีกในเดือนต่อมา ดังนั้นผมจะบินไปเวียดนามทุกเดือนทำให้ได้เจอเค้าแทบทุกเดือน และบางเดือนเค้าจะบินมาสิงคโปร์ หรือกรุงเทพเพื่อเจอกัน ทำให้ความรักของเราแน่นแฟ้นมากขึ้นและเราสัญญาจะดูแลกันและกันต่อไปตลอดเวลา 3 ปี เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งนึง ผมมีความสุขมากกับคนนี้ และเรามีแผนการณ์ร่วมกันในการสร้างครอบครัว แต่งงานและมีลูกด้วยกัน จนเมื่อ2 อาทิตย์ที่ผ่านมาเหมือนฟ้าผ่าที่กลางอก เรามีปัญหากันด้วยเรื่องมือที่สามที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตผมช่วงนั้น และมือที่สามเข้าไปก้าวก่ายชีวิตเค้าทำให้เค้าร้องให้ หนักมากและเค้าพยายามจะฆ่าตัวตายและเค้าก็สารภาพกับผมว่า เค้าติดเชื้อ HIV ติดเชื้อมาได้ 4 ปีแล้ว เค้าให้ผมทิ้งเค้าไปและปล่อยเค้าอยู่คนเดียว ชั่วโมงนั้นผมสงสารเค้าจับใจเพราะเค้าต้องทนกับสภาพนั้นมาตลอดเวลา และหลังๆเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันเพราะเค้าไม่ยอมมีอะไรกับผมทำให้ผมคิดว่าเค้าหมดรักผมแล้วทำให้ผม เริ่มคบกับคนอื่นที่สิงคโปร์ พอผมรู้เหตุผลวันนั้นถ้าผมตายแทนได้ผมจะยอมตายแทนเลย ทุกอย่างประดังเข้ามาคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัว
เค้านอกใจผมหรือเปล่าจนรับเชื้อมา ,ผมจะรับเชื้อจากเค้ามั้ย ,ถ้าได้รับเชื้อผมจะทำอย่างไรครอบครัวผมจะรู้สึกอย่างไร บลา บลา

แต่เมื่อผมมองหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเค้า ทุกอย่างในหัวผมเปลี่ยนไปหมด ผมรู้อย่างเดียวผมต้องดูแลคนนี้จนถึงวันสุดท้ายของเค้า ผมจะไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่ผ่านมาแต่จะผมจะถามว่าเราจะเดินประคับประครองกันอย่างไรมากกว่า
ทุกวันนี้ทุกครั้งที่คุยกันทางโทรศัพท์ผมจะน้ำตาลื่นตลอดเวลาด้วยความสงสารเค้าจับใจ

ืถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร
1  ผมกำลังสับสนในใจครับว่าเป็นไปได้เหรอว่าเค้ารับเชื้อมา 4 ปีแล้วผมจะไม่ได้รับเชื้อนี้มาเพราะตลอดเวลา 3 ปีเรามีอะไรกันโดยไม่ได้ป้องกันตลอดเลย จนระยะหลังๆ 6 เดือนนี้เราถึงเริ่มป้องกัน ผมสับสนว่าเค้าไปมีคนอื่นในช่วงระยะหลังๆแล้วรับเชื้อมาหรือเปล่า ผมควรจะทำไงดีครับ จะกลับไปรื้อฟื้นว่าเค้าติดมาได้ยังไง ไปแอบมีความสัมพันธ์กับคนอื่นหรือเปล่า ถ้าทำแบบนั้นผมจะเป็นคนบาปหรือเปล่าที่ทิ้งเค้าไปในช่วงนี้
2.กลับไปดูแลเค้าจนกว่าเค้าจะไม่อยู่แล้วโดยที่ยังมีคำถามวนเวียนและต้องอยู่แบบระแวงว่าจะรับเชื้อจากเค้า

ตอนนี้คำถามสองคำถามยังวนเวียนอยู่ตลอด แต่ที่แน่นอนตอนนี้ผมยังให้กำลังใจเค้าตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่ใช่ก้อนอิฐก้อนปูน ผมมีความรู้สึกเหมือนกัน อยากรู้ว่าถ้าใครเป็นผมในตอนนี้จะตัดสินใจอย่างไร