คือ จขกท มีแฟน คบกันมานานกว่า2ปีแล้ว ส่วนตัวค่อนข้างเป็นคนที่เข้าใจผู้ชายนะคะ แต่ว่านิสัยก็เป็นผู้หญิงนี่แหละค่ะ งี่เง่าบ้าง เอาแต่ใจบ้าง บ่อน้ำตาตื้นสุดๆ ถึงจะเข้าใจนิสัย หรือความต้องการ ความชอบของพวกผู้ชายก็เถอะ แต่มันทำใจปล่อยชิลไม่ค่อยได้ มันก็จะเก็บมาคิดมากบ้าง นอยด์บ้าง แล้วแต่เรื่องไป

อย่างเรื่องนี้ เป็นเรื่องของแฟนเก่าค่ะ
ถ้าได้ยินคำว่า แฟนเก่า รู้สึกยังไงกันบ้างคะ ก่อนหน้านี้ จขกท ก็ไม่รู้สึกอะไรค่ะ จนวันนึงได้เจอกับตัวเองจังๆ แฟนของ จขกท กลับไปคุยกับแฟนเก่าแค่ในฐานะเพื่อนนะคะ อันนี้ จขกท เข้าใจค่ะ รู้ว่าแฟนไม่ได้คิดอะไร เชื่อใจ และไว้ใจมากๆ เพราะว่าเราก็คบกันมานาน ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะอยู่ ประมาณว่ายังแฮปปี้ดี
แต่ว่า พอ จขกท เห็นแฟนคุยแชท หรือเห็นแชทของเขาทีไร คือใจมันสั่น มันจะร้องไห้ตลอดเลย คือเข้าใจจริงๆนะคะว่ามันไม่มีอะไร แต่มันก็คุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ไม่อยากให้แฟนลำบากใจ เพราะ จขกท ก็แฟน ส่วนคนนั้น(แฟนเก่า)ก็เพื่อน ยิ่งเห็นประโยคที่เหมือนว่าเป็นห่วงกันมันยิ่งเคว้งเลยค่ะ เหมือนใจมันรับไม่ได้ ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ปิดบังอะไร แล้วเราก็เข้าใจ(นี่คืออาการคนเข้าใจ 55555)
คือมันไม่มีอะไรเลย แล้วเปอร์เซ็นต์ที่จะมีก็น้อยมากๆ จนแทบเป็นไปไม่ได้(มั้ง) แต่มันก็คุมอารมณ์ไม่ได้ เหมือนเป็นความกลัวลึกๆ ที่ไม่รู้ว่ากลัวอะไร จขกท เหมือนคนบ้ามั้ยคะ 55555

จขกท ไม่เหวี่ยง ไม่วีน ไม่ว่าแฟนเลยนะ คือเป็นอารมณ์ที่ร้องไห้อย่างเดียวจริงๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะร้องทำไม แต่มันหยุดไม่ได้จริงๆ พอเห็นแล้วใจมันก็หวิวๆ แล้วมันก็ร้องออกมาซะอย่างงั้น ดูเหมือนแพนิค ปากบอกเข้าใจๆ แต่ลึกๆมันก็แอบคิด คิดว่าส่วนใหญ่ผู้หญิงคนอื่นก็เป็นใช่มั้ยคะ

ทีนี้ จขกท เลยอยากหาวิธีรับมือกับตัวเอง หรืออะไรก็ตามที่จะไม่ทำให้เราคิดมาก(คิดไปเอง) หรือไม่ทำให้เราร้องไห้ โดยเฉพาะในที่สาธารณะ คือแย่มากเลย เห็นใจแล้วก็เข้าใจแฟน แต่ก็สงสารตัวเองเหมือนกัน

ขออนุญาตแท็ค สุขภาพจิต