สวัสดีค่ะ ขอเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นเลยนะคะ ปัจจุบันเราอายุ 27 มีแฟนอายุ 28 เรา2คนเจอกันในแชทเมื่อปีก่อน พี่เค้าทักมาเราก็ตอบไป ไม่ได้คิดอะไร ก็คุยกันมาเรื่อยๆ แล้ววันนึงเราต้องออกไปทำงานนอกสถานที่เลยลองนัดพี่เขาออกมาเจอที่ห้าง บอกตรงๆนะคะคุยกันมาในไลน์ก็เหมือนเพื่อนที่คุยๆทั่วไป วันนั้นตื้นเต้นนะที่ได้เจอพี่เพราะในไลน์พี่เขาสุภาพมาก พูดกับเรา คะค่ะ จ๊ะจร้าตลอด ดูอบอุ่น พอเจอตัวจริงก็ดีนะคะ เราเจอหน้ากันครั้งแรกก็ชวนกันไปดูหนังค่ะ เหตุการณ์ในตอนนั้นก็ผ่านไปด้วยดี เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ พี่เขาไปรับเราที่ออฟฟิตเกือบทุกวัน พาไปทานข้าวเดินห้าง ไปส่งที่บ้าน ในบางวันพี่เขาก็มานั่งรอเราที่ลานจอดรถ ทุกตอนกลางวันพี่เค้าจะโทรหาทุกวันค่ะ ไลน์คุยกันตลอด และในวันที่13 กุมภา พี่เค้ามาส่งเราที่บ้านปกติ หลังจากส่งเราเสร็จก็โทรกลับมาบอกว่า พี่แวะมาหาเพื่อนที่ทำร่วมอาสานะคะ คุยกับเพื่อนเสร็จพี่ก็จะขับรถกลับ เราก็ไม่ได้สงสัยอะไร ตอนบ่ายวันที่ 14 กุมภา พี่เค้าโทรเข้ามาแล้วพูดว่า "ลงมาที่ลานจอดรถหน่อย พี่มีอะไรจะให้ค่ะ" เราก็พูดแซวไปว่า จะเซอร์ไพร์อะไรรึป่าวเนี่ย น่ากลัวจัง พอเราลงมาที่ลานจอดรถ พี่เค้าก็เปิดประตูรถ หยิบดอกไม้ช่อใหญ่มายื่นให้ แล้วพูดว่า "แฮปปี้วาเลนไทน์นะคะ" เราก็เขินสิ แต่ก็พูดว่า พี่คะดอกไม้อ่ะไปสั่งมาทำไมคะ มันแพงมากนะช่อเบ่อเร่อเลย พี่เขาบอกว่า พี่จัดเอง เราก็ทำหน้าว่าไม่เชื่อหรอก ผู้ชายจัดดอกไม้ให้ผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ เลยบอกเค้าว่า หนูไม่ขอรับนะคะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่เอาดอกไม้มาให้หนูทำไม พี่เค้าพูดว่า "เป็นแฟนพี่นะคะ" ป๊าดดดด สตั้นไป5 วิ หันหน้าหนีไปแอบยิ้มคนเดียว หันกลับมาถามอีกครั้งว่า พี่พูดว่าอะไรนะคะ "พี่พูดว่า เป็นแฟนพี่นะคะ" ค่ะ เราตอบรับ พร้อมทั้งยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้น เดินเขินๆขึ้นมาที่ออฟฟิต พี่เขาก็ส่งรูปมาให้ดูว่าจัดเองจริงๆ ตี2 แหนะ เป็นดอกไม้ช่อแรกเลยนะ เราก็ยิ่งรู้สึกดีกว่าเดิมไปอีก พอเลิกงานก็ไปทานข้าวปกติทุกวัน เรื่องของเรา 2 คนก็ดำเนินมาเรื่อยๆทุกวัน ไปทานข้าวซื้อของปกติ เดินจับมือกันเหมือนแฟนทั่วๆไป เป็นแบบนี้มาได้ 2 เดือน เราก็เริ่มเข้าๆออกๆบ้านพี่เค้าบ้าง บางวันก็ค้างคืนที่บ้านเค้า แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ พี่เค้าให้เกียรติเรามาก นอนกันคนละห้อง จนเวลาล่วงเลยมาซักพักพี่เค้าบอกว่า "มาอยู่ที่นี่กับพี่มั้ย" ตอนเช้าพี่ไปส่งเราที่ทำงาน แล้วตอนเย็นพี่ก็ไปรับ เหมือนทุกๆวัน ค่ะก็ลังเลนะแต่ความรู้สึกตอนนั้นมันรู้สึกดีมากค่ะ อยู่ๆก็รักพี่เค้าซะงั้นอ่ะ ยังพูดกันเล่นๆอยู่เลย ว่าหนูไม่รู้ว่าไปรักพี่ตอนไหน รู้อีกทีก็รักไปแล้วค่ะ พี่เค้าก็บอก พี่เองก็เหมือนกัน เราคงมีอะไรเหมือนๆกันมั้ง เพราะเราเองเป็นที่ตามใจแฟนนะ ขัดบ้างแต่ส่วนมากไปค่อยขัดใจอะไร เพระาเราถือว่า พี่เค้าดูแลเราดีมากขนาดนี้ เราก็ไม่อยากจะขัดใจอะไร เราก็เข้ามาอยู่ในบ้านกับพี่เค้าแต่ไปๆมาๆบ้าง จนเข้าเดือนที่6ที่เราคบกัน ก็เริ่มจะอยู่แบบถาวรค่ะ ทุกอย่างดำเนินไปได้สวย พี่เค้าดูแลเราดีมาตลอด จนเข้าเดือนที่7 ที่เราคบกัน แชทในเฟสมันเด้งขึ้นมา เป็นรูปผู้หญิงที่เราก็ไม่รู้ว่าใคร ทักมาว่า "มีแฟนใหม่รึยัง" "มีใครมาแทนที่เค้ารึยัง" เราก็ไม่ได้สนใจอะไร จนผ่านไปประมาณ 1 เดือน เซ้นต์มันแรงเนอะโทรศัพท์เค้าชาร์จอยู่ ดันไม่ได้ล๊อค เราก็เสี่ยงกดดู พี่เค้าตอบผู้หญิงคนนั้นว่า "ยังไม่มีใคร ยังไม่มีแฟน ทำแต่งาน"....... เห้ยยย แล้วตรูหล่ะ ฝุ่น อากาศ หรืออะไร ก็เสียใจลึกๆนะ แต่ก็เออ คงแค่คุยปล่อยไป หลังๆพี่เค้าก็แปลกๆไป ดูนิ่งๆเบื่อๆเงียบๆผิดปกติ เราก็คิดแล้ว เห้ยยต้องมีอะไรแน่ๆ แต่บางทีเค้าก็ยังดูแลเราอย่างดีนะ เค้าซื้อของให้ตลอดแล้วบอกว่า พี่อยากให้ เพราะบางทีพี่ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา ก็รู้สึกดีใจค่ะที่พี่เค้ารักเรา เรา2 คนก็ใช้ชีวิตมาแบบปกติสุขดี เถียงกันบ้าง น้อยใจกันบ้างเล็กๆน้อยๆ อ่อเราเคยพูดกับพี่เค้าว่า "หนูถามจริงๆนะ ทำไมพี่ดูดีใจจัง ที่หนูให้ของในวันวาเลนไทน์" พี่เค้าก็บอกว่า เค้าไม่เคยได้ของขวัญจากใครเลย เพราะก็คบไม่ถึงวาเลนไทน์ซะที พอจะถึงก็เลิกกันไปก่อน เราเลยพูดกับพี่เค้าว่า "งั้นวาเลนไทน์ปีหน้าและปีต่อๆไป พี่จะมีหนูซื้อของขวัญให้ทุกปีนะคะ" แต่ตอนนี้สิคะ ใกล้จะวาเลนไทน์แล้ว เราก็เตรียมของที่จะให้พี่เค้าแล้ว แต่ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา เราไปกดอ่านข้อความในโทรศัพท์พี่เค้า ทั้งในไลน์และในแชททางเฟส พี่เค้าคุยกับผู้หญิงถึง 4 คน ทุกคนอายุมากกว่าเค้าหมดเลย บางคนมีครอบครัว ลูกโตประมาณเราได้แล้ว คุยกันหวานซึ้ง มีบอกคิดถึง ว่ารัก จะนัดกันเจอ ช๊อค!!ค่ะ ตัวสั่น ใจสั่น ปากสั่น ทำไรไม่ถูกเลย ตั้งสติแล้วหันไปถามพี่เค้าว่า พี่คะ พี่มีคนอื่นรึป่าว คุยกะใครรึป่าว เค้าก็ตอบแบบมีอารมณ์ว่า "มีใครอ่ะ มีใครที่ไหน อะไร ไร้สาระ ก็ทำงานกลับบ้านทุกวัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน จะให้ไปมีใคร" เท่านั้นแหละ น้ำตาแตกสิคะ เหมือนถูกใครเอามีดมาแทงเลย วิ้งๆ!! อื้มโอเค เอาใหม่เริ่มนับ1ใหม่ กลับมาทำตัวปกติ แต่ใจเรานี่สิ ไม่ใช่แล้ว เสียใจมากก มาร้องไห้ที่ทำงาน ก็ตั้งสติใหม่เครๆ ขอสืบเงียบๆสืบเรื่อยๆ จนจัดการไปได้ 1 คน พี่ผู้หญิงคนนี้บอกว่า เคยคบกัน3ปีที่แล้ว ตอนนี้ที่คุยก็คิดว่าไม่มีแฟน ถ้ามีแฟนพี่ไม่ยุ่งค่ะ ก็เสร็จไป 1 ราย ค่ะ สืบไปเรื่อยๆมาอีก 3คน อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ เลยตัดสินใจคุยกับพี่เค้าเมื่อคืน ถามเค้าไปว่า "พี่ทำแบบนี้กับหนูพี่ไม่สงสารความรู้สึกของหนูหรอคะ พี่ทำแบบนี้กับหนูได้ยังไง หนูบกพร่องตรงไหน ทำไมพี่ต้องไปคุยกับคนอื่นด้วยค่ะ" เค้าก็หันมาแล้วพูดว่า "ไร้สาระ จะคุยกะใคร ไหนคุยกะใคร คุยอะไร ทำงานกลับมาเหนื่อยๆก็อยากจะพักผ่อน แล้วมาเจออะไรแบบนี้อีก" อ่าววเห้ยยย โวยวายเฉยเลย เราเลยบอกว่า "พี่ไปคุยในไลน์ ในแชทแบบนั้นทำไมคะ" เค้าหันมาบอกว่า "แล้วกดเข้าไปดูทำไม" อ่าวววเห้ย!! ตรูผิดหรอที่เข้าไปดู พวกคุณคุยกัน นอกใจช้านนะคะ กลายเป็นช้านผิด คือไรอ่ะ หน้าชาเลยจร้าาา เราก็ใจดีสู้ค่ะ "หนูขอได้มั้ย พี่อย่าไปคุยแบบนั้นเลยค่ะ สงสารความรู้สึกหนูบ้าง ที่หนูรู้มาเป็นเดือนๆแล้ว หนูก็ยังทำตัวปกติได้" "หนูรักพี่ไม่มากพอหรอคะหรือยังไง" "ความรักที่มอบให้มันไม่มากพอใช่มั้ย" "หนูรักพี่มากเลยนะคะ แล้วหนูก็เชื่อใจพี่มาตลอด" "พี่ยังรักหนูเหมือนเดิมมั้ย ความรักเรา 2 คน ยังเหมือนเดิมรึป่าวค่ะ" "ค่ะหนูผิดที่ไปกดดู หนูขอโทษในเรื่องนี้" แล้วเค้าก็เงียบค่ะ ไม่ตอบอะไร การที่เค้าไม่ตอบคืออะไรคะ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเรากลับบ้านต่างจังหวัด เค้าก็โทรไลน์หากัน บอกอยากคุยกะผู้หญิงคนนั้น(รุ่นแม่แล้ว มีลูกโตเท่าเราแล้ว) คือไรวะ พอเรากลับมาวันอาทิตย์ กอดก็ไม่ได้ หอมก็ไม่ได้ ทำตัวห่างๆ ไม่ปกติ คือตรูผิดอะไรอ่ะ จะให้ปรับตรงไหนอ่ะ บอกดิ ไม่ใช่มาทำกันแบบนี้ คุณผิดคุณรู้สึกตัวมั้ยอ่ะ เราเสียใจเสียใจมาก ไม่ได้เตรียมใจมาเจอเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ เห้ยความรักที่คุณมอบให้ช้านที่ผ่านมาอ่ะ วันที่คุณขอช้านเป็นแฟนอ่ะ โมเม้นนั้นหายไปแค่ปลายนิ้วงั้นหรอ ความรักของเรามันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ พ่อแม่เพื่อนฝูงคนรอบตัวคุณก็รู้ว่า คุณเป็นแฟนช้าน ไปงานแต่งเพื่อน ออกงานด้วยกัน.....คนในโลกออนไลน์สำคัญกว่าช้าน คนที่อยู่ข้างๆคุณ นอนกอดคุณ ทุกข์สุขไปกับคุณ วางแผนอนาคตไปกะคุณ นี่หรอแค่เวลาเดือนเดียวเองหรอ ความรักที่เราสร้างกันมา มันแค่นี้ใช่มั้ย แต่เราก็กลับมาทบทวนช่วงเวลาที่ผ่านมา เราไม่สามารถจากไปทั้งที่ยังรักเค้ามากแบบนี้ เราไม่ได้เตรียมใจจริงๆ เพราะเราเชื่อแฟนมาตลอด เราก็ไม่คิดว่าคนในโลกออนไลน์จะสำคัญมากกว่าคนในชีวิตจริง!!  แล้วเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านอ่ะคะ จะทำยังไง ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ