สวัสดี...  คือตอนนี้ เราบวชอยู่นะ คือ ภาษาไทย เราไม่เก่งนะท่าน
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีพ่ออยู่ คนนึง เป็นเรียกว่า เตี่ย เราเป็นคน ไทยเชื้อสายจีน เราไม่ได้เจอพ่อ เรามานานมากแล้ว. ตั่งแต่ ตอน ป.6 จำได้แค่นั้น. ครอบครัวเราแยกกัน พ่อ. แม่  ต่างแยกครอบครัว. เราเลยไม่ได้ติดต่อกันเลย. แม่มีพ่อใหม่  พ่อเราก็มีเมียใหม่  ชีวิตช่วงนั้นลำบากมาก
เรา ต้องเจอกับอะไรมากมายในชีวิต ตั่งแต่ แม่เลิกกันพ่อ พ่อไม่เคยติดต่อมาเลย ตั้งแต่ตอนนั้น จนเรา ท้อใจ และทำใจ นานมาก เราทั้งเรียนไม่จบ เจอพ่อเลี้ยงใจร้าย ติดยาทุบตีมาตลอด จนสุดท้าย แม่ก็ได้พ่อใหม่ๆมาเรื่อยๆ จนมาถึงคนปัจจุบัน ที่  เริ่มนิใสดีขึ้นมาบ่างแล้ว

   แต่สำหรับ เรา. มันพังและแตก จนไม่สามารถ กลับคืนมาเหมือนเดิมได้แล้ว. หัวใจเรา

  คือ เราไม่ได้เจอเตี่ยมานาน มาก!!  จนคิดว่าท่านเสียแล้ว. เราเลยปลง

  แล้วเราก็ใช้ชีวิต ตัวคนเดียวมาแสนนาน. มีเงินมี ทองมากมาย. จนหลง ในอำนาจ. จนสุดท้าย..  เรากับไม่มีความสุขเลย เราไม่รู้ว่าความรักคืออะไร. และหัวใจมัน ด้านชาไปหมดแล้ว เหมือนคนป่วย

  เราเลยทิ้งทุกอย่าง ทั้งอำนาจ. เงิน ผู้หญิง ทุกๆอย่าง. เราทิ้งหมด ก่อนจะออกบวช

   เราบวชมาได้สักพักแล้ว เรารู้สึกสงบดี

   วันนี้ระหว่างกำลัง ขุด ศพ ขนกระดูก อยู่ในวัดแห่งหนึ่ง โยมแม่ กะโทร มาหาเรา ว่าโยมเตี่ยมาอยู่บ้าน พรุ่งนี้ จะไปหา

คือเราตกใจมาก และ มีความดีใจที่ท่านยังมีชีวิตอยู่

  แต่ความรู้สึกต่อมาคือ....   เราเสียใจ.  ที่ท่าน ผึ้งมาอะไรตอนนี้ ทำไม่ตอนที่เราต้องการท่านท่านไม่ยอมมา ทำไมตอนเราป่วยไกล้ตายอยู่ที่ ร.พ.  ท่านไม่มา ทำไม ท่านไม่ติดต่อเรามาบ่างตลอดหลายปีที่ผ่านมา. ท่านทิ้งเราไป...  

  เราคิดแค่นั้น...

  คือ เราไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ ควรทำอย่างไรดี เราควนพูดกับเตี่ยเราอย่างไรดี..

  เรา ไม่ได้โกรธ เตี่ยเราแล้ว เพราะตลอด ชีวิตที่ผ่านมา เราก็ตัวคนเดียวมาตลอดเราใช้ชีวิตแบบเตรียมใจตายอยู่ตลอดเวลา แต่ เราก็ อโหสิ  ให้ท่านตอนเราบวชแล้วนะ
   แต่เราทำตัวไม่ถูก เลยอยากได้คำชี้แนะในหมู่มาก

  ป.ล.  คำผิดเยอะแน่ๆ