ติดเกมส์มากแบบชนิดที่ว่า เป็นอัมพาตเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากเล่นเกมส์อย่างเดียวไปวันๆ เรียกให้ทำนู้นทำนี่หน่อยไม่เคยได้ วานอะไรหน่อยไม่เคยได้ดั่งใจ ไม่ช่วยทำงานบ้านหรืออะไรเลย ไม่ช่วยดูลูกอีก จะให้คนเป็นเมียแบกรับทุกอย่างเลยหรอ ทั้งๆที่ก็มีสามี แต่สามีนอนเล่นเกมส์แบบสบายใจไม่สนโลกสนอะไรเลย เรียกทีเดียวไม่หันเรียก3ทีไม่มีเสียงตอบกลับก้มเล่นแต่เกมส์ พอชวนไปไหนชวนไปนอกบ้าน บอก3ครั้งยังเฉยๆไม่กระตือรือร้นที่จะทำอะไร ไม่เป็นไรคะไปเองได้ พอเราไปข้างนอกเสร็จเรากลับมา มันด่าว่าเราทำไมไม่บอกมันไม่ชวน เราก็บอกว่าเราบอก3รอบแล้วไม่สนใจเองมัวแต่ก้มเล่นเกมส์จะไปรู้อะไร ไม่เคยสนใจคนรอบข้างเลย ก็มาด่าๆเรา ทะเลาะกันหลายรอบแล้วเรื่องเล่นเกมส์เนี้ย ตั้งแต่ติดเกมานะ มีขึ้นเสียง พูดหยาบคาย ตะคอกใส่บ้าง ไม่เคยสนใจครอบครัวเลยแม้แต่น้อยจะสนใจอย่างเดียว เวลาไปทำงานเข้ากะบ่าย ไม่เคยกลับบ้านตรงเวลาสักที กลับทีนู้นตี4-5 นั่งเล่นเกมส์กับเพื่อนบ้างกินเบียร์บ้าง แค่เกมส์มันต้องขนาดนี้เลยหรอคะ บ้านช่องไม่คิดจะอยากกลับ อยากให้กลับเร็วๆมาพักผ่อน เกมส์มันเล่นตอนไหนก็ได้ พอเราบอกก็ตะคอกใส่ไม่เคยฟังเราเลย บอกบ่อยมาก บางทีก็ขี้เกียจจะพูดจะบอกแล้วคะ ไม่ชอบพูดกับคนที่ไม่ฟังเรา บางทีลูกป่วยอยากให้ช่วยกลับมาดูลูกช่วยกันบ้างเรารับมือคนเดียวทั้งลูกก็ป่วย ไหนงานบ้านหลายอย่างอีก เหนื่อยเป็นนะคะ แทบไม่ได้นอนหรือพักผ่อนเลย แต่สามีก็ไม่นำพาคะ กลับดึกเช่นเคยไม่ช่วยดูลูก แม้ตอนเราป่วยก็พึ่งพาอะไรเขาไม่เคยได้คะ แบบนี้จะมีไว้ทำไม ภาระทุกอย่างโยนให้เราหมด แม้กระทั้งเสื้อผ้าตัวเองยังไม่มีปัญญาจะเก็บให้เป็นที่ เลิกงานมาจะถอดกองๆไว้บนเตียงบ้างข้างล่างเตียงบ้านเกะกะเราตื่นมานี่แทบลมออกหู ถอดเสร็จก็รีบมาชาร์ตแบตพร้อมเล่นเกมส์ไปด้วย ใช้ชีวิตคุ้มจริงๆเลยคะ เล่นเสร็จนอน พอตื่นมาต้องถามหาของกิน ไม่มีก็ทำขึงขังไม่พอใจ ไปเล่นเกมส์ต่ออีก และชอบประขดเราด้วยการกลับบ้านดึกๆให้เราโมโห แต่เราไม่สนใจละคะ ทำอะไรทำเลยคะ สนใจมากก็จะได้ใจเอา มีสามีเหมือนไม่มี เหมือนเราเอาภาระมาให้ตัวเอง และต้องทนอยู่กับสามีเห็นแก่ตัวแบบนี้มาตลอด แบบนี้ควรจะเลิกดีไหม หรือจะคุยกันใหม่อีกที แต่เราคุยกับเขามานับครั้งไม่ถ้วนเขาก็ทำแบบเดิม เอาหล่ะเอาที่เธอสบายใจ เดี๋ยวลูกฉันเลี้ยงเองได้สบายๆไม่มีพ่อแบบนี้ก็ไม่ลำบาก ไม่เอาถ่าน..