เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะอยากพัฒนาตัวเองค่ะ อายุ18 กำลังจะ19แล้ว เนื้อหายาวหน่อยนะคะ ^^
เราเป็นคนที่อารมณ์ร้อน โกรธง่ายแต่หายเร็ว ประชดเก่ง มีเมตตา ใจดี บางครั้งไม่รักษาน้ำใจคนอื่น ค่อนข้างจะยึดถือความถูกต้องมากๆ ใจอ่อนง่ายมาก และชอบช่วยเหลือคนอื่น หวังดีกับคนอื่น ชอบตะคอก
อาจจะเยอะหน่อยนะคะ จริงๆอยากให้เห็นว่าเรามีทั้งดีๆกับไม่ดีค่ะ คือเรามีปัญหาจากนิสัย/สันดานของตัวเองค่ะ มันทำให้เราทะเลาะกับคนรอบข้าง(คนรักและครอบรัว)

เรื่องของเรื่องคือเรารักความถูกต้องมาก เวลาทำอะไรจะหาเหตุ และผลเสมอ พอเกิดเรื่องที่มันไม่ถูกต้องก็จะพูด จะเถียง จะแสดงอารมณ์ร้อนออกมา หงุดหงิดกับเรื่องเล็กๆ แล้วก็ผิดใจกันค่ะ

แต่เรื่องที่เจอมามันสะเทือนใจมากค่ะทำให้เราอยากพัฒนาตัวเอง เอาจริงหลังจากเรื่องนั้นเราก็ไม่อารมณ์ร้อนอีก หงุดหงิดน้อยลงด้วย คือเหมือนไม่ได้ฝึกลดอารมณ์นะ แต่มันลดเอง ที่มันลด มันลดเพราะเราเข้าใจคนที่โดนกระทำค่ะ

ประเด็นคือคนที่เราทะเลาะเขากลัวว่าที่เราเปลี่ยนไปได้เองแบบนี้ มันจะเปลี่ยนไปได้ไม่นาน สักวันอาจจะกลับมาเป็นใหม่ หรืออาจจะเป็นน้อยลง แต่แค่นิสัยอารมณ์ร้อน หงุดหงิดง่าย ชอบตะคอกมันถูกซ่อนอยู่

เราเคยคิดว่าคนเราสามารถฝึกตัวเองให้เป็นคนจิตใจดีได้ แต่บางคนก็บอกว่าสันดานเปลี่ยนไม่ได้ วันนึงมันก็แสดงออกมาอยู่ดี เราเลยคิดว่าเราจะเปลี่ยนตัวเองได้ตลอดไปจริงๆไหม คือตอนนี้เราเปลี่ยนไปแล้วนะคะ แต่ไม่รู้มันจะนานแค่ไหน แต่ก็มั่นใจว่าตลอดไป เพราะเราเปลี่ยนไปสาเหตุมาจากเข้าใจความรู้สึกคนอื่น ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยยอมเข้าใจคนอื่นเลย

ถ้าสันดานมันมีมาแต่เกิดจริงๆ มันเกิดจากอะไรคะ เพราะอารมณ์ร้อนและชอบตะคอกของเรา เราไม่รู้ว่ามันคือสันดานหรือนิสัย

จริงๆแล้วเราเคยคิดนะคะว่ามันเปลี่ยนได้ เพราะตอนเด็กๆ เราเกลียดเด็กค่ะ จะน่ารักไม่น่ารักก็ไม่ชอบ แล้วมีหลาน (อายุห่างไม่มาก) เราก็ไม่ชอบด้วย แต่พอตอนช่วงม.4เราอ่านหนังสือเล่มนึง มันทำให้เราเข้าใจคนอื่น แบบว่า เราเลิกเกลียดเด็กไปเลยค่ะ ไม่ได้ฝึกใจอะไรเลย แต่เหมือนเราเข้าใจเด็ก เวลาเจอเด็กก้าวร้าวไม่น่ารัก เราจะมองว่าเป็นที่สิ่งแวดล้อมทำให้เขาเป็นแบบนี้(เราไม่ได่สั่งให้สมองคิดแบบนี้นะคะ แต่มันคิดเองโดยความรู้สึก) ไม่ใช่ความผิดของเขา เพราะเด็กมันไม่รู้ถูกผิดจริงๆ คือเรา เหมือนเราเข้าใจอะคะ แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่แต่ก่อนเห็นเด็กก็หงุดหงิดละ แต่ตอนนี้ขนาดเด็กเกเร ม.ต้นยังไม่เกลียดเลย

เราอยากให้ทุกคน หรือคนที่ศึกษาทางด้านนี้ หรือผู้ใหญ่ที่ผ่านอะไรมามาก ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ว่าจริงๆแล้ว เราสามารถเปลี่ยนกันได้จริงๆไหม

สำหรับความคิดของเราตอนนี้นะคะ
เรื่องสะเทือนใจตอนปีใหม่ ทำให้เรายอมรับว่าตัวเองแย่จริงๆ มีคนบอกว่าเมื่อไรที่เราเลิกสะเทือนใจ เราคงปล่อยให้ตัวเองทำนิสัย/สันดานแย่อีกแน่ แต่สิ่งเดียวที่เรามั่นใจว่าจะทำให้ตัวเองหายจริงๆเลยคือ เข้าใจความรู้สึกของคนที่ได้รับพลังงานลบจากเราค่ะ เราพยายามบอกคนที่เรามีปัญหาด้วยว่าเราเปลี่ยนไปได้แล้ว แต่เขาไม่เชื่อเพราะเขาบอกสันดานเปลี่ยนไม่ได้

น่าจะยังมีอีกหลายนิสัยที่เราอยากเปลี่ยนค่ะ
แต่บางอันเราเปลี่ยนไปเองเลย เพราะเข้าใจผู้อื่น บางอันเราจะฝึกมันโดยอิงจากคำว่าถ้าทำอะไรซ้ำๆจะติดเป็นนิสัย

อยากให้หลายๆคนช่วยบอกทีค่ะว่านิสัยหรือสันดานมันเปลี่ยนกันได้จริงๆไหม อีกอย่างก็ยังไม่เข้าใจค่ะว่านิสัยกับสันดานต่างกันอย่างไร บางคนบอกสันดานเปลี่ยนไม่ได้ อยากรู้ว่าทำไมถึงเปลี่ยนไม่ได้ มันมาแต่เกิดหรอคะ แล้วมาได้ยังไง
แล้วจะรู้ได้ยังไงคะว่าอันไหนคือสันดาน อันไหนคือนิสัย
รอฟังคำตอบหลากหลายแง่มุมนะคะ เราอยากให้คนที่คิดว่าเราเปลี่ยนไม่ได้มาอ่านดูค่ะ ขอบคุณทุกท่านมากๆค่ะ