เมื่อก่อนผมก็เป็นคนนึงแหละที่ ชอบใครก็ทักแชทไปคุยไปจีบเหมือนที่คนส่วนใหญ่ทำกัน แต่พอทำแล้วเราแห้วตลอดเลยครับน่าตาเราก็ไม่ได้แย่ก็พอใช้ได้    แต่อาจจะเพราะว่าเราคบกับแฟนเก่านานจนลืมวิธีจีบสาวไปแล้ว  พอจะเริ่มจีบไม่รู้จะพูดยังไงจะคุยยังไง ต้องมีการคุมเชิงต้องรู้ว่าจังหวะไหนควรผ่อนควรเร่งแม้จะพยายามศึกษาแล้วก็ตาม(ในกรณีที่เราไปจีบเขาก่อน)  มันดูยุ่งยากมากๆ ทำไมการจะจีบใครสักคนต้องมีเชิงด้วย ทำไมกลไกสมองมนุษย์ต้องคิดอะไรซับซ้อน  

              อะไรที่เราจีบแล้วได้มาง่ายๆเราจะรู้สึกไม่มีคุณค่าแล้วจะเบื่อในที่สุด  เช่นเดียวกับผชที่ทุ่มเทให้ผญแสดงออกว่าเรารักเขามากแค่ไหน บอกความรู้สึกทุกอย่าง กลายเป็นผชน่าเบื่อดูไม่น่าสนใจ กลับกันกับผชที่สนใจผญบ้างไม่สนใจบ้างมาๆหายๆ  ต้องทำเหมือนไม่ได้คุยกับผญคนเดียว จะทำให้ผญสนใจและอยากจะครอบครอง  ทั้งหมดนี้พูดถึงในกรณีที่เราเข้าไปจีบในครับ ไม่ใช่แฟนกัน

                 ผมก็บ่นไปอย่างนั้นแหละครับ เพราะไม่ว่าจะผมหรือใครก็เป็นทั้งนั้น เพราะมันเป็นกลไกการทำงานของสมอง(ผมเข้าใจว่างี้นะ)  หลังจากที่นกรอบล่าสุดเราเลยคิดว่าจะหยุดครับ ปล่อยให้จังหวะเวลามันพาไปเอง ถ้ามันจะมาเดี๋ยวมันก็เข้ามาเองคนที่เรารู้สึกคลิ้กกันเลย โดยไม่ต้องพยายยามให้เขามารักเรา มันเหนื่อยนะเอาจริงๆ ไม่อยากไปทักจีบใครแล้ว  ตอนนี้ผมมีความเชื่อว่าการจีบผ่านแชท(เป็นหลักแล้วนัดเจอกันทีหลัง)  การจะเป็นแฟนกันมันเกิดขึ้นได้ยากนะถ้าเราไม่ได้หล่อมากกหรือคารมดีมากๆจริงๆ  

                 ที่ผมคิดว่ามันเวิร์คที่สุดคือ อาจจะเป็นเพื่อนของเพื่อนในคณะ เจอกันทักกันบ้างเป็นครั้งคราวอะไรแบบนี้จะมีโอกาสจีบติดได้มากกว่าการที่เริ่มคุยกันผ่านแชท ซึ่งตอนนี้ยังหาไม่เจอ ฮ่าๆ ก็คงจะใช้ชีวิตอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ คหสต