สวัสดีค่ะ คือจขกท.เป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ มีคุณครูสอนเปียโนคนหนึ่งค่ะ เขาชื่อต้อม ถือว่าหล่อมากๆเลยละค่ะ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเรามักจะไปนั่งหน้าห้องเปียโนบ่อยๆเพราะตรงนั้นจะเห็นพวกเพื่อนๆที่รู้จักกันเตะบอล เราก็จะชอบไปจับผิดแล้วเอาไปล้อเอาไปแกล้งพวกมันบ้าง ปกติเราเป็นคนไม่ค่อยชอบสังเกตุเข้าไปในห้องเปียโนเท่าไหร่ แต่พอมาวันนี้มันเหมือนมีอะไรดลใจให้หันไปมอง ก็เจอกับครูต้อมเนี้ยแหละค่ะ เราก็แบบหันหน้ากลับมามองพวกเพื่อนๆเตะบอลต่อ พอผ่านไปปนะมาณ2-3เดือน เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราเริ่มชอบครูแล้วเพราะครูดูเป็นคนอบอุ่นมาก เป็นคนรักเด็กมากนะค่ะ จากที่เมื่อก่อนครูเขาเป็นคนติดโทรศัพท์มาก มักจะนั่งอยู่ประจำที่ทุกครั้ง แต่ทุกอย่างเริ่มแปลกตอนเราไปทุกวันๆเขาก็เริ่มเดินมาท่กรัจก สอนเด็กข้างกระจก เพราะเรานั่งด้านนอกแล้วด้านหลังเราเป็นกระจกกันนะค่ะ เขาก็ชอบมายืน บสงทีมีเพื่อนมาบอกว่าครูเขามองเราบ้างยิ้มให้เราลับหลังบ้าง แล้วที่พรีคที่สุดคือ เมื่อวานเราไม่มาคือเราลาโรงเรียนค่ะ ครูเขาก็มาแต่วันพุธครูเขาไม่มาเราก็แบบป่วยด้วยไง เราเลยลา มีเพื่อนมาเล่าให้เราฟังว่า ครูเขาเหม่อลอยตลอดเวลา บางเวลาก็มองตรงที่เรานั่งอ่ะค่ะ แล้วเพื่อนอีกคนก็มาบอกว่า เมื่อวานครูต้อมมองหาแกด้วย เราก็แบบไม่ค่อยเชื่ออะค่ะ พอมาวันนี้เราก็ไปนั่งที่เดิมอีก ครูเขาก็มายืนที่เดิม พอเราไปครูเขาก็กลับไปที่ที่นั่งตัวเองอ่ะค่ะ พอเราเดินมานั่งครูเขาก็จะเดินมาที่กระจกแล้วยืนอยู่ข้างๆอ่ะค่ะ แล้มีช่วงนึงที่เรานั่งมองตัวโน๊ตในห้อง ครูเขาก็มานั่งสอนเด็กคือ..เหมือนมานั่งด้วยกันอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ เราก็เห็นเด็กแกล้งกันเราเลยยิ้ม จู่ๆครูเขาก็หันมายิ้มให้เราเฉยเลย แบบนี้..เราควรจะทำไงดีคะ?