คุณแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตกระทันหัน ไม่มีใครได้ล่ำลาอะไรเลย พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เสียใจที่สุดในชีวิต ร้องไห้เหมือนคนบ้า อย่างน้อยขอแค่ได้กล่าวคำลากันสักนิด ก็ไม่มีโอกาศ ตอนนี้ผ่านมา10วันแล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่นอนหลับสนิทเลย ใจคิดถึงอยู่เสมอตลอดเวลา นึกขึ้นมาทีไรก็ใจหาย ร้องไห้ตลอด คิดว่าเราฝันไปหรือเปล่า นี่เรื่องจริงใช่ไหม ทำไมต้องเป็นแม่เรา ทำไมมันทรมานใจแบบนี้ เห็นอาหารที่คุณแม่ชอบ เสื้อผ้า คำพูดที่คุยกันประจำใน Line ต่อจากนี้มันไม่มีแล้ว ไม่มีแรงจะทำงาน จิตใจ สติหลุดไปหมด คิดถึงแม่จับใจ แต่ต่อไปนี้ เราต้องเดินต่อไป ทำให้แม่ภูมิใจ ว่าแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเราอีกแล้ว ให้แม่หลับให้สบาย มองดูเราโตขึ้นอยู่บนสวรรค์ จะก้าวต่อไปให้ได้