ก่อนหน้านี้เรากับแฟนครบกันก็จะมีปันหากันตลอดเรื่องเล็กๆน้อยๆ เค้าเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างคิดมาก เนื่องจากเราอยู่ห่างกันด้วยละ ก็เข้าใจที่จะอดระแวงกันไม่ได้ แต่เราก็ไม่เคยนอกใจนะ บอกกับเค้าเสมอว่าครบกันต้องไว้ใจกัน ให้เกียรติกัน เราก็ปรับตัวกันมาตลอด แต่ก็ครบกันดีมาตลอด ปันหาก็เรื่องระแวงไม่ไว้ใจ จนเราเองอึดอัด เค้าเองก็อึดอัด เราต่างก็ปรับเข้าหากันมากพอแล้ว สุดท้ายเราคงไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยที่เค้าต้องตาม เราเองเราก็เหนื่อย เรารู้สึกว่ามันไม่ใข่ตัวเรา เราต้องรายงานทุกอย่างแต่เราก็ทำมาตลอด แต่เหนื่อยตรงที่บอกแล้วเค้าก็ไม่ค่อยเชื่อ และอีกอย่างเราบอกช้าหรือไม่ทันได้บอกเค้าก็จะว่าเรามากมาย จนเป็นเรื่องทะเลาะ สุดท้ายก็แรงๆขึ้น จนเราก็ไม่ไหว เราบอกว่าถ้าไม่ไว้ใจกันก็คงครบกันไม่ได้ ต่างคนต่างโมโหมีอารมณ์ด้วยกันทั้งคู่ เค้าโทรมาเราไม่คุย เพราะไม่มีเหตุผลมีแต่อารมณ์ เราเลยตัดสาย เค้าก็โทรมาอีก และเรารับเค้าพูดว่าเลิกก็เลิกและวางไปเลย เราก็พอละนึกในใจเลิกก็เลิกไม่มีเหตุผลเอาสะเลย ปกคิเราจะเปนคนง้อตลอด ขอโทษไม่ว่าจะถูกผิด แต่ครั้งนี้เราตัดใจละ เราคงไม่ง้อแล้ว ถ้าเค้าจะตัดเราได้ง่ายนั้นหมายความว่าเค้าหมดรักหรือไม่ได้รักเราเลย เราก็ใจหายนะ คุยกันทุกวันแต่มาวันนี้เราไม่ได้คุยกันแล้ว เราควรอยู่นิ่งๆเฉยๆใช่ไหมคะ