คืนก่อนรำคาญละครช่วง 3 ทุ่มมาก (ไม่เอ่ยค่ายละกัน )
ตัวอิจฉา เสี้ยม นินทา กรี๊ด แย่งผู้ชาย วันๆ ไม่ทำงาน ประชดเสียดแทงนางเอกเข้าไป
คือ นั่งทำงานอยู่แล้วที่บ้านนั่งดู เสียงมันน่ารำคาญมาก จะกรี๊ดแย่งผู้ชายอะไรหนักหนา จะเสี้ยมอะไร คนที่บ้านก็ดู พอว่าก็หาว่าเครียด คือดูจนเริ่มมีนิสัยเหมือนในละครละ เสพมันทุกวัน เข้าใจว่ามีแต่ในละครไทย
ละครประเทศอื่น เช่นยุโรป เกาหลี ตัวอิจฉา ไม่ได้ดั่งใจเค้ามีกรี๊ดดังๆ แว๊ดๆ ไหมครับ
ประเทศเค้าใช้แต่อารมณ์ หรือใช้สมอง ก่อนแสดงออกรึเปล่าครับ
ถ้าละครสะท้อนชีวิตจริง หมายถึงสังคมไทยเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือจริงแล้วเป็นเพราะหนังเพราะละครไทย ผู้จัดละครไทยมีปัญญาผลิตแต่เนื้อหาแบบนี้ ผู้บริหารกลัวคนไม่เสพ ไม่มี Rating คนไทยเลยต้องเสพ เลยติดแต่นิสัยแบบนี้
ทุกวันนี้สังคมที่ทำงาน รอบตัว ส่วนใหญ่ งานหลักคือเสพ Content ชีวิตคนอื่น แล้วก็เอาแต่มาบ่นดีดี๊
ไม่เห็นคนสนใจชีวิตตัวเองกันเท่าไหร่ อันนี้ใช่ผลกระทบจากละครไทยไหม
วันไหนที่ละครไทย เลิกมีแต่เสียงกรี๊ด อิจฉา นินทา แย่งผู้ชาย และหันมาใช้ปัญญาในการดำเนินชีวิตบ้าง
ตัวอิจฉา เสี้ยม นินทา กรี๊ด แย่งผู้ชาย วันๆ ไม่ทำงาน ประชดเสียดแทงนางเอกเข้าไป
คือ นั่งทำงานอยู่แล้วที่บ้านนั่งดู เสียงมันน่ารำคาญมาก จะกรี๊ดแย่งผู้ชายอะไรหนักหนา จะเสี้ยมอะไร คนที่บ้านก็ดู พอว่าก็หาว่าเครียด คือดูจนเริ่มมีนิสัยเหมือนในละครละ เสพมันทุกวัน เข้าใจว่ามีแต่ในละครไทย
ละครประเทศอื่น เช่นยุโรป เกาหลี ตัวอิจฉา ไม่ได้ดั่งใจเค้ามีกรี๊ดดังๆ แว๊ดๆ ไหมครับ
ประเทศเค้าใช้แต่อารมณ์ หรือใช้สมอง ก่อนแสดงออกรึเปล่าครับ
ถ้าละครสะท้อนชีวิตจริง หมายถึงสังคมไทยเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือจริงแล้วเป็นเพราะหนังเพราะละครไทย ผู้จัดละครไทยมีปัญญาผลิตแต่เนื้อหาแบบนี้ ผู้บริหารกลัวคนไม่เสพ ไม่มี Rating คนไทยเลยต้องเสพ เลยติดแต่นิสัยแบบนี้
ทุกวันนี้สังคมที่ทำงาน รอบตัว ส่วนใหญ่ งานหลักคือเสพ Content ชีวิตคนอื่น แล้วก็เอาแต่มาบ่นดีดี๊
ไม่เห็นคนสนใจชีวิตตัวเองกันเท่าไหร่ อันนี้ใช่ผลกระทบจากละครไทยไหม