อ้างอิงจาก IG ของผู้กำกับครับ


รู้แบบนี้แล้วคือ ยอมในความสามารถของทั้งคุณแหม่ม คัทลียา และ คุณนุสบา วานิชอังกูร เอ้ย ปุณณกันต์ มากๆ (แก่ชะมัดเลยเรา) เพราะนอกจากจะเป็นซีนอารมณ์แบบต่อเนื่องแล้ว บทก็ยังยาวมากๆด้วย ไหนจะเรื่องมุมกล้องที่ต้องหัน/มอง ให้ถูกที่ถูกจังหวะอีก  คือสุดยอดจริงๆ ทั้งสองคนเลย (ถ้าขนาดนี้แล้วล่ะก็ ตอนออกอากาศแบบ Live สด ก็น่าจะเอาอยู่แน่นอนเลย)


และอีกคนในฉากนี้คือ กรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยา ที่รับบทลูกของรัญชลี ที่แทบจะไม่ได้มีบทพูดอะไร แต่การแสดงออกทางสีหน้า ทางสายตา ก็ทำได้ดีมากนะผมว่า สีหน้า รอยยิ้มของคริสแปรเปลี่ยนไปตามจังหวะของเรื่องที่กำลังดำเนินไป เพราะสังเกตได้ว่าคริสมีทั้งยิ้มแบบภูมิใจที่ได้ช่วยแม่ตัวเอง ทั้งยิ้มแบบสะใจตอนที่เห็นศัตรูของแม่เจ็บปวด  แต่ในบางจังหวะก็เหมือนมีความสับสน ลังเล ว่าสิ่งที่กำลังทำนั้นถูกต้องจริงหรือ และสายตาที่แสดงความห่วงใยในตัวภาวิดา (คนนึงก็แม่ที่รัก คนนึงก็ ... คริสจะสับสนบ้างก็ไม่แปลก)