สวัสดีนะคะ. หนูเป็นTransvestite หนูแอบรู้สึกดีกับเพื่อนตัวเอง. มันย้ายเข้ามาเรียนเมื่อตอน ม2 เทอม2 เราอยู่คนละห้องกัน ตอนแรกหนูก็ไม่กล้าเล่นกับมันเพราะเรายังไม่รู้จักกัน.  แต่พอได้เล่นด้วยกันมันชอบกวน ชอบล้อ ชอบแกล้งจนเราด่ามันแทบทุกวันแต่มันก็ไม่เคยสลดสักทีตอนแรกเราก็รู้สึกกับมันอย่างเพื่อนแต่ทุกๆวันที่เล่นด้วยกัน. ชอบเล่นกันตอนเข้าแถวทุกเช้า. เวลามันเจอหน้าเราที่ไรมันชอบล้อชอบแกล้งจนเราไปตบไปตีมัน แต่มันก็ไม่เคย ทำอะไรเรากลับเรยสักครั้ง มันทำให้เราอยากมาโรงเรียนมาเจอหน้ามันทุกวัน ไม่ค่อยชอบที่มีผู้หญิงเล่นกับมัน  พอขึ้นมา ม.3 เราก็อยู่คนละห้องกันเหมือนเดิมเล่นกันทุกวันเหมือนเดิม จนมันคบกับรุ่นน้อง ม.2 เราพยายามไม่คุยกับมันอยู่ห่างมันแต่มันก็มากวนมาแหย่เราตลอด. เรานั้นได้ไปเข้าค่ายคุณธรรมที่ทางโรงเรียนจัดให้ไปเราหนีแถวไปอยู่ด้านหน้าเพื่อที่จะหนีมันไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะต้องเสียใจเพราะมันมีแฟนอยู่แล้ว. แต่เมื่อเราหันไปข้างๆปรากฎว่ามันอยู่ข้างๆเรา เราพยายามไม่พูดไม่คุยกับมัน. แฟนมันก็นั่งใกล้ๆด้วยแต่แบ่งแยกชายหญิงกัน. มันก็แหย่เราแต่เราพยายามไม่คุยจนแล้วจนรอดก็ใจอ่อนคุยกับมันเมื่อแบ่งกลุ่มกันปรากฎว่าหนูกับมันก้อยังอยู่กลุ่มเดียวกันอีก. เพื่อนของหนูก็เรียกให้ไปนั่งด้วยแต่หนูก็ไม่ไปจะนั่งอยู่ข้างหลังกับมันจนเพื่อนเริ่มแซวว่าเราเป็นแฟนกัน. แต่ทุกครั้งเราก็บอกว่าเป็นเพื่อนกัน(เสียงสูงงงงงงงง)เราก็ชอบล้อเรื่องแฟนมัน. มันก็บอกว่าให้หยุดพูด. แล้วมันก็บอกว่ามันจะเลิกแล้ว. แต่หนูก็บอกกับมันให้คิดดีดีก่อนทำทุกครั้ง.   ทุกครั้งที่อยู่กับมันรู้สึกตัวเองนั้นชอบงอแง. เอาแต่ใจ มันชอบดุฮะ บางครั้งมันก็เมินเรา. เราก็พยายามเก็บความรู้สึกที่สุด. แต่มาอีกวันมันก็ทำกับเราเหมือนเดิม(เราก็ใจอ่อนทุกทีเกลียดความรู้สึกนี้จัง)เริ่มมีคนล้อเรามากขึ้นแม้กระทั่งครูแต่เราก็บอกว่าไม่ใช่(แต่ปากยิ้มกว้างไม่หุบ). แต่มันกลับยิ้ม(มันคงชินมั้ง)วันหนึ่งครูเรียกให้เราเป็นแกนนำหลักพรีเซ้นต์และเลือกห้องละ10คนให้เป็นคนชอบตอบปัญหาและก็มีมันด้วยหนูก้อดีใจที่มันมาด้วย.  มันชอบพูดแหย่ว่าคิดถึง(ในเวลาที่แทบไม่มีใครนอกจากหนูและมัน. มันชอบส่ง i love you หนูก็ด่ามันกลับว่าบ้าแต่โครตเขิลอ่ะ)ครูเขาให้พวกเราเข่าอบรมบ่อยๆจนเขาให้ทั้งโรงเรียนหยุดยกเว้นแกนนำให้มาเข้าประชุมแต่พวกเราไม่ได้เข้าเพราะมันชวนโดด

วันนั้นเขาประชุมกันหนูกับมันแอบไปเล่นเกมตอนเช้าเพื่อหนีพวกแกนนำด้วยกัน. ไหนจะแอบครูอีกพวกเราใส่ชุดสีชมพูอ่อนเหมือนกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกหลังจากเล่นเกมเสร็จก็ชวนกันไปไหว้พระ3วัดด้วยกันพวกเรา. พวกเราขึ้นรถสองแถวและเดินกันไปเองมันเหนี่อยฮะกับการขึ้นไปวัดที่อยู่บนเขาแต่มันก็ทำให้หนูยิ้มได้ตลอด. มันชอบโม้จนหนูขำตลอด มันเปิดเพลงแล้วก้อลิบซิ้ง เดี๋ยวก็เต้นอีก(โอ้ยยยยยอยู่โรงเรียนมันไม่เคยทำ. มาทำอะไรตอนนี้5555)พอไหว้พระเสร็จเราก้อขึ้นไปหอชมเมืองคนไม่ค่อยมีพวกเราเลยหาที่ชาร์ดแบตไปเปิดเพลงฟังไปเวลาคนมาก็ปิดหลังจากนั้นเราก้อไปกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันมันชอบพูดบอกว่านะคนนั้นน่ารักดีคนนี้น่ารักดีเราก็ด่ามัน. พอเราบอกคนนั้นอ่ะหล่อมันก็ยอตัวเองบอกว่าเราหล่อกว่าเยอะมันชอบมาแย่งกินก๋วยเตี๋ยวในชามหนู หนูก็แย่งกินชามมัน555สนุกดีหลังจากนั้นก็พากันไปสวนสาธารณะไปให้อาหารปลามันชอบชวนหนูวิ่งไล่ขับกับมัน(นี่อายุ15แล้วนะ)คนแถวนั้นก็หันมามองไม่รู้ว่ามองทำไมเราก็เดินไปคุยกันไปวิ่งขับกันไปหนูก็ไปล้อแฟนชื่อแฟนเก่ามัน. มันบอกถ้าไม่เลิกล้อจะไม่คุยด้วย. หนูก้อต้องหยุด. เราเดินมาจนถึงห้างเราไปถ่ายรูปในล้อกตุ๊กตาหลังจากนั้นก็ไปอ่านหนังสือแต่มันถ่ายรูปตอนหนูหน้าเหว๋อพอหนูขอโทรศัพท์มันก็ไม่ให้จนหนูไม่คุยกับมันและเดินมานั่งที่โต๊ะ(งอน)จนมาเดินเอามาให้หนูรอให้มันไปหาหนังสือพอมันไปหนูก็รีบลบรูปและเข้าแชทมันดูแต่กลับไม่มีไรส่งสัยมันคงลบไปมั้งพอออกจากร้านหนังสือเราก็ไปห้องนอนทดลองกันแบตหนูใกล้จะหมดด้วยเลยไปหาชาร์ดเราก็เดินๆนั่งๆนอนๆที่ห้งทดลองนั้นและถ่ายรูปกันเล่นๆและเมื่อเยนแล้วพวกเราก็ชวนกันกลับระหว่างทางเป็นเวลาเลิกเรียนพอดีมีนักเรียนต่างจากโรงเรียนกันอยู่มากพวกเราเดินไปเขาก็มองแล้วยิ้มไม่รู้ว่าเขาเป็นไรกันพอกลับจากบ้านหนูก็ให้มันส่งรูปให้และลงรูปในเฟส. ในไอจีแต่พอหนูลงรูปในไอจีก็มีพวกเพื่อนและครูต่างมาคอมเม้นว่าโดดแกนนำไปหนีเที่ยวกับผู้ชาย ต่างๆนา.  มันก็ทักมาหาเปนปกติที่คุยกันแทบทุกวัน. พอมาโรงเรียนเพื่อน. ครู. ต่างก็แซว. บอกว่าเป็นรัยกัน ถามนู้นถามนี้เยอะแยะมากมายหนูโดนถามมันก็คงโดนมั้งแหละ. แต่หลังจากครึ่งวันมันไม่เคยคุยกับหนูอีกเลย.  มันเอาแต่แอบมองพอหนูหันไปมันก็หลบตา. แม้จะอยู่ใกล้กันมันก็ไม่เคยทักหนูต้องแกล้งเล่นกับเพื่อนคนอื่นมามีความสุขแต่ในใจหนูอยากจะร้องไห้ในสิ่งที่มันเมินใส่ตกเยนหนูเดินไปหามันบอกให้มันเอาเสื้อที่หนูลืมที่มันให้เอามาให้มันรีบเดินมากเหมือนจะหนีแต่ก็บอกเดะเอามาพอมันเอามาให้มันกับยื่นเหมือนคนไม่พอใจแล้วหันหลังหนีวินาทีนั้นหนูร้องไหออกมาทันทีรู้สึกมันจุกเหมือนจะเสียเพื่อนคนนี้ไปแต่พอหนูหันกลับไปดูมันวิ่งไปไหนแล้วไม่รู้. ไม่รู้ว่ามันหนีทำไม. พอกลับมาจากโรงเรียนหนูก็ทักถามมันมันคงลำคานที่เพื่อนไปล้อมันมันเลยไม่คุยกับหนูพอมาอีกวันหนูพยายามยิ้มร่าเริงที่สุดไม่อยากให้เพื่อนนั้นรู้ว่าเศร้า. และโรงเรียนจัดงานมีคอนเสริต์หนูกับมันได้คุยกันอีกครั้งแกล้งกัยนเหมือนเดิมบางทีหนูก็งงกับมันว่ามันเปนอะไร. มันชอบทักเฟสมาแหย่มาหยอดอยู่บ่อยๆจนหนูรู้ว่ามันคบกับรุ่นน้อง ป.6. หนูแทบไม่อยากจะรู้สึกอะไรกับมันแต่มันคงสายไปแล้วหนูรู้สึกดีไปแล้วหนูโพสเกี่ยวกับมันตลอด.พอหนูเหนมันกับน้องคุยกันไม่รุ้เรื่องไรหนูกับไม่อยากยุ่งกับมันอีก.  มันขอยืมโทรสับหนูเล่นพอหนูยื่นหน้าไปดูมันกลับพูดแหย่ว่าชอบมายื่นหน้าเข้าใกลเ(มันคงคิดว่าคนอื่นจะมองว่าเราเปนแฟนกันมั้ง)และมันก็ลุกออกไปหนูพยายามเก็บความรู้สึกของตัวเองที่มันทำแบบนี้ใส่. หนูก็ไปโพสในเฟสทำนองด่าว่าแต่ไม่เอ่ยชื่อหนูพยามเงียบตลอดไม่คุยกับมันอีก. มันพยายจะคุยกับหนูมองหนูพอเราสบตากันมันยิ้มมาให้แต่หนูหน้างอใส่แล้วหันหน้าหนีมันทันทีมันมองหนูอยู่หลายครั้งแบบไม่เข้าใจ พอหนูหันไปเจอสายตามันอีกหนูก็หลบอีกเหมือนไม่อยากเจอมัน. พอมัน
พอลงจากรถได(หลังจากไปเรียนที่การอาชีพ)หนูวิ่งไปอีกฝั่งเพื่อให้ไกลจากมันพอมันเปิดโทรศัพท์ดู.มันคงเห็นที่หนูโพสด่ามั้งมันก็ทักมาถามว่าด่ามันหรอ. หนูอ่านแต่ไม่ตอบมันมันมองมาจากอีกฝั่งจ้องเขม็งใส่หนูแกล้งหลบมันเพื่อนก็บอกมันจ้อง หนูก็ไม่หันกลับไปแล้วยิ่งเพื่อนบอกว่า. (มันบอกว่ามันคบกับเด็ก ป.6 อยู่) และหนูพยายามไม่ตอบแชทมันเงียบที่สุดจนมันคงหมดความอดทนมันเลยตอบมาว่าโอเค. หนูก้อถามว่าอะไร. มันไม่ตอบ.แต่ทักมาเหมือนคุยตามปกติ( มันมีคนคุยกับมันเยอะ. )แต่หนูคิดว่าหนูควรจะเลิกยุ่งกับมันดีไหมหรือจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม(แต่ก็กลัวว่าจะคิดไปเอง)