ของผมเล่นต่างจังหวัด เล่นทุกวัน17.00-20.00
ทีม1ทีม2 เล่น12แต้ม ชนะสองออก สามแต้มนับสองคะแนน
ทีม3เป็นต้นไป เล่น10แต้ม
แต่ผมเดี๋ยวนี้ผมค่อนข้างเบื่อเด็กรุ่นหลังชอบรวมทีมมา5คน ต้องอยู่ทีมเดียวกันด้วย ตัวจังหวัดตัวอะไรมากมาย
มีตำแหน่งต่างๆครบ เมื่อก่อนผมก็เล่นได้หมด คละๆไปคนแก่ เด็ก คนเล่นไม่เป็นก็เล่นด้วยกันได้
ไม่ได้ซีเรียสว่าจะต้องเอาชนะ เดี๋ยวนี้พวกนี้มาแยกๆก็แพ้บ้างชนะบ้าง หลังๆเลยรวมตัวมา
บูมหลังผม
ตอนเด็กๆผมก็ไม่ได้เล่นตัวโรงเรียนนะครับ
แต่พวกตัวโรงเรียนก็เพื่อนๆผม เอาจริงๆผมโดดเด่นกว่าพวกตัวโรงเรียนด้วยซ้ำ
ความเร็ว ในตอนนั้นถือว่าสูงสุดเร็วนรกแตกเลยล่ะครับ
สตีล ทำได้บ่อยๆทุกเกมส์
บล็อค เคยบล็อก4คนติด ในจังหวะต่อเนื่อง คือแบบคนแรกชู๊ตผมก็บล็อกลูกหลุดไปคนที่สองจนถึงคนที่4 คนที่5เป็นรุ่นพี่แกไม่ชู๊ตต่อ
เลย์ จุดเด่นของผมเลย
ชู๊ต ก็พอได้
ผมไม่เล่นตัวโรงเรียนเพราะผมขี้อายครับ เพื่อนบอกให้ลงแข่งกีฬาสีให้หน่อย
ผมก็ไม่อยากเล่นกลัวมีปัญหากัน พอลงแข่งกีฬาสี เพื่อนเคยเล่นด้วยกันก็เอาจริงเอาจัง
ศอกโดนฟันผม ยังไม่ขอโทษเลย เพื่อนกลุ่มเดียวกันด้วย
พอมามหาวิทยาลัย พวกปี1 ถ้าไม่ลงแข่งกีฬาอะไรก็ต้องไปเป็นน้องเชียร์ ตากแดดร้อนๆเชียร์บอล
ผมไม่อยากเป็นอย่างนั้นเลยไปสมัครบาสเก็ตบอล
บาสคณะครับ คนก็สมัครประมาณ30กว่า เอา3คน
เขาก็ให้ผมซ้อมกับรุ่นพี่ ซ้อมไปเรื่อยๆนั้นแระ ยังไม่บอกว่าใครได้
แต่ผมได้อยู่ทีมเดียวกับรุ่นพี่ตลอด แล้วรุ่นพี่ก็ชี้ให้ดูว่า นั่นน่ะ5ตัวจริงมนุษย์ศาสตร์
จนถึงวันแข่งนั่นล่ะ รุ่นพี่บอกว่าลงไปจ่ายบอลให้พี่นะ
ผมก็แข่งไปเรื่อยๆทั้งจ่ายทั้งทำแต้มจนถึงรอบรอง รุ่นพี่บอกให้ล็อกรุ่นพี่คนนี้ปี3ให้หน่อย(ตัว3แต้ม)
ผมก็ล็อกจนเล่นไม่ออก ผมสูง175 เขาสูงประมาณ185
ช่วงประมาณ2นาทีสุดเกมส์กำลังสูสีผมยิงลูกโทษ เลย์อัพและสามแต้มปิดท้าย
ชนะเฉยเลย กองเชียร์ก็เฮลั่น รุ่นพี่เข้ามาลูบหัวกันใหญ่
ไปถึงรอบชิง ผมเล่นไม่ดีเลย จ่ายไม่ได้ หันไปก็ปิด โดนล็อกกันหมด
พักเวลานอก รุ่นพี่บอกทำไมไม่จ่าย ผมบอกจ่ายไม่ได้ครับ เขาบอกกล้าให้สิ
พอผมให้ก็โดนตัดโดนแย่งไป สรุปแพ้ครับ
ตอนรับเหรียญก็ไม่มีใครอยากรับส่งตัวแทนไปรับเหรียญไม่มีใครขึ้นไป ให้ประธานคล้องคอ
แล้วผมก็เล่นกีฬามหาลัยมาตลอดตั้งแต่ปี1ถึงปี4
พอเรียนจบก็มาเล่นโรงยิมสนามกีฬาประจำจังหวัดครับ เมื่อก่อนก็ไม่เคยมาเล่นหรอกเล่นกับเพื่อนๆตามโรงเรียนเท่านั้น
เพื่อนไปไหนไปนั้น หลังๆเพื่อนไปทำงานในกรุงเทพกันหมด ผมเล่นอยู่คนเดียว ถ้ามาเร็วๆทันเกมส์แรกก็หนุกดีครับ
เกมส์ท้ายก็หนุกเหมือนกันไม่จริงจังคนแก่ เด็กๆมาออกกำลังกายกัน
ผมเคยเล่นอยู่ครั้งนึงผมเล่นการ์ดจ่าย ปีกขวาเด็กเทคนิคนิสัยดีครับ เล่นดุๆ ชอบลุยเอาฟาว์ล
ปรากฏว่าวันนั้นอยู่ทีมเดียวกับผม แกไม่ลุยครับ ชอบจ่ายให้ผม
ผมยิงสามแต้ม4ลูกติด เป็น8คะแนน เลย์อัพอีกลูก เป็น9คะแนน เล่น10แต้มครับ
มันน่าจะชนะใช่มั้ยครับ แต่ปรากฏแพ้ครับ มีรุ่นน้องผมอีกคนนึงแกคงอยากได้แต้มบ้าง
ผมส่งให้แกไม่ส่งกลับจะลุยให้ได้ ผลแพ้ครับ เพราะมันไม่นำขาดขนาดนั้น
เห้อ บ่นไปเรื่อยผม บางทีก็อยากโทรเรียกคนเก่งๆที่ผมเคยเล่นด้วยมา ถล่มโรงยิมแถวบ้านดูบ้าง
เล่นเสร็จให้มานอนบ้านผม แล้วตอนเช้าผมไปส่งท่ารถ แต่ตอนนี้ก็แก่กันแระ
หรือไม่Post ในPantip มาตามไปถล่ม อิอิ
วัฒนธรรมการเล่นบาสแต่ละที่เป็นไงบ้างครับ?
ทีม1ทีม2 เล่น12แต้ม ชนะสองออก สามแต้มนับสองคะแนน
ทีม3เป็นต้นไป เล่น10แต้ม
แต่ผมเดี๋ยวนี้ผมค่อนข้างเบื่อเด็กรุ่นหลังชอบรวมทีมมา5คน ต้องอยู่ทีมเดียวกันด้วย ตัวจังหวัดตัวอะไรมากมาย
มีตำแหน่งต่างๆครบ เมื่อก่อนผมก็เล่นได้หมด คละๆไปคนแก่ เด็ก คนเล่นไม่เป็นก็เล่นด้วยกันได้
ไม่ได้ซีเรียสว่าจะต้องเอาชนะ เดี๋ยวนี้พวกนี้มาแยกๆก็แพ้บ้างชนะบ้าง หลังๆเลยรวมตัวมา
บูมหลังผม
ตอนเด็กๆผมก็ไม่ได้เล่นตัวโรงเรียนนะครับ
แต่พวกตัวโรงเรียนก็เพื่อนๆผม เอาจริงๆผมโดดเด่นกว่าพวกตัวโรงเรียนด้วยซ้ำ
ความเร็ว ในตอนนั้นถือว่าสูงสุดเร็วนรกแตกเลยล่ะครับ
สตีล ทำได้บ่อยๆทุกเกมส์
บล็อค เคยบล็อก4คนติด ในจังหวะต่อเนื่อง คือแบบคนแรกชู๊ตผมก็บล็อกลูกหลุดไปคนที่สองจนถึงคนที่4 คนที่5เป็นรุ่นพี่แกไม่ชู๊ตต่อ
เลย์ จุดเด่นของผมเลย
ชู๊ต ก็พอได้
ผมไม่เล่นตัวโรงเรียนเพราะผมขี้อายครับ เพื่อนบอกให้ลงแข่งกีฬาสีให้หน่อย
ผมก็ไม่อยากเล่นกลัวมีปัญหากัน พอลงแข่งกีฬาสี เพื่อนเคยเล่นด้วยกันก็เอาจริงเอาจัง
ศอกโดนฟันผม ยังไม่ขอโทษเลย เพื่อนกลุ่มเดียวกันด้วย
พอมามหาวิทยาลัย พวกปี1 ถ้าไม่ลงแข่งกีฬาอะไรก็ต้องไปเป็นน้องเชียร์ ตากแดดร้อนๆเชียร์บอล
ผมไม่อยากเป็นอย่างนั้นเลยไปสมัครบาสเก็ตบอล
บาสคณะครับ คนก็สมัครประมาณ30กว่า เอา3คน
เขาก็ให้ผมซ้อมกับรุ่นพี่ ซ้อมไปเรื่อยๆนั้นแระ ยังไม่บอกว่าใครได้
แต่ผมได้อยู่ทีมเดียวกับรุ่นพี่ตลอด แล้วรุ่นพี่ก็ชี้ให้ดูว่า นั่นน่ะ5ตัวจริงมนุษย์ศาสตร์
จนถึงวันแข่งนั่นล่ะ รุ่นพี่บอกว่าลงไปจ่ายบอลให้พี่นะ
ผมก็แข่งไปเรื่อยๆทั้งจ่ายทั้งทำแต้มจนถึงรอบรอง รุ่นพี่บอกให้ล็อกรุ่นพี่คนนี้ปี3ให้หน่อย(ตัว3แต้ม)
ผมก็ล็อกจนเล่นไม่ออก ผมสูง175 เขาสูงประมาณ185
ช่วงประมาณ2นาทีสุดเกมส์กำลังสูสีผมยิงลูกโทษ เลย์อัพและสามแต้มปิดท้าย
ชนะเฉยเลย กองเชียร์ก็เฮลั่น รุ่นพี่เข้ามาลูบหัวกันใหญ่
ไปถึงรอบชิง ผมเล่นไม่ดีเลย จ่ายไม่ได้ หันไปก็ปิด โดนล็อกกันหมด
พักเวลานอก รุ่นพี่บอกทำไมไม่จ่าย ผมบอกจ่ายไม่ได้ครับ เขาบอกกล้าให้สิ
พอผมให้ก็โดนตัดโดนแย่งไป สรุปแพ้ครับ
ตอนรับเหรียญก็ไม่มีใครอยากรับส่งตัวแทนไปรับเหรียญไม่มีใครขึ้นไป ให้ประธานคล้องคอ
แล้วผมก็เล่นกีฬามหาลัยมาตลอดตั้งแต่ปี1ถึงปี4
พอเรียนจบก็มาเล่นโรงยิมสนามกีฬาประจำจังหวัดครับ เมื่อก่อนก็ไม่เคยมาเล่นหรอกเล่นกับเพื่อนๆตามโรงเรียนเท่านั้น
เพื่อนไปไหนไปนั้น หลังๆเพื่อนไปทำงานในกรุงเทพกันหมด ผมเล่นอยู่คนเดียว ถ้ามาเร็วๆทันเกมส์แรกก็หนุกดีครับ
เกมส์ท้ายก็หนุกเหมือนกันไม่จริงจังคนแก่ เด็กๆมาออกกำลังกายกัน
ผมเคยเล่นอยู่ครั้งนึงผมเล่นการ์ดจ่าย ปีกขวาเด็กเทคนิคนิสัยดีครับ เล่นดุๆ ชอบลุยเอาฟาว์ล
ปรากฏว่าวันนั้นอยู่ทีมเดียวกับผม แกไม่ลุยครับ ชอบจ่ายให้ผม
ผมยิงสามแต้ม4ลูกติด เป็น8คะแนน เลย์อัพอีกลูก เป็น9คะแนน เล่น10แต้มครับ
มันน่าจะชนะใช่มั้ยครับ แต่ปรากฏแพ้ครับ มีรุ่นน้องผมอีกคนนึงแกคงอยากได้แต้มบ้าง
ผมส่งให้แกไม่ส่งกลับจะลุยให้ได้ ผลแพ้ครับ เพราะมันไม่นำขาดขนาดนั้น
เห้อ บ่นไปเรื่อยผม บางทีก็อยากโทรเรียกคนเก่งๆที่ผมเคยเล่นด้วยมา ถล่มโรงยิมแถวบ้านดูบ้าง
เล่นเสร็จให้มานอนบ้านผม แล้วตอนเช้าผมไปส่งท่ารถ แต่ตอนนี้ก็แก่กันแระ
หรือไม่Post ในPantip มาตามไปถล่ม อิอิ