อยากขอปรึกษาเรื่องความรักของเราค่ะ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราสับสนมาก และ อยากฟังความคิดเห็นจากคนนอกที่มีความแตกต่างกันออกไปค่ะ
ขอออกตัวว่า เราเป็นผู้หญิงที่สามารถชอบได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายนะคะ แต่รู้สึกจะชอบผญมากกว่าค่ะ เคยมีแฟนตอนเด็กเป็นผญ และ เคยมีแฟนเป็นผชตอนมหาลัยอย่างละคนค่ะ เหตุผลที่คิดว่าชอบผญมากกว่า เพราะว่า เคยแอบชอบผญบ่อยครั้ง เวลารักก็จะอินมาก ให้ของขวัญ ส่งดอกไม้ เขียนจดหมาย
ถ้าไม่สมหวังก็จะรู้สึกอกหักมากๆ แต่กับผชนี่แทบไม่เคยแอบชอบเลย คนที่เคยคบก็คือเค้ามาชอบเราก่อนค่ะ ซึ่งตอนนี้เราอายุ 30 ปี ผญที่เราเคยแอบรักมากๆ จะมี 3-4 คน แต่ไม่สมหวังนะคะ พวกเค้าชอบผชค่ะ ส่วนผชที่เคยรักมีแค่คนเดียวคือ แฟนเก่า ซึ่งเรารักหลังจากคบกันเป็นแฟนเพราะรู้สึกผูกพันธ์ค่ะ
สำหรับเรา ถ้าเป็นผญที่เราไม่ได้สนใจ เราจะมองผ่านๆไม่ได้สนใจว่าสวยไม่สวย ไม่เคยคิดว่าสวยแล้วจะเข้าไปจีบ ส่วนผญที่เราชอบ คือ มักจะเป็นเพื่อน/คนรู้จักที่ต้องคุ้นเคยกันมากๆ พอเราสัมผัสได้ถึงความน่ารักของเค้า เราก็จะชอบไปเองค่ะ ส่วนผช ที่เราผ่านตา เราจะมองในเชิง หล่อไม่หล่อ หุ่นดีไม่ดี แต่ก็ไม่เคยคิดว่าหล่อแล้วจะชอบนะคะ เหมือนมองเป็นอาหารตามากกว่า สมมุติมี ผช-ผญ เดินเข้ามาพร้อมกัน เราจะสนใจความหล่อของผชก่อนเลยค่ะ แต่เราไม่เคยตกหลุมรักพวกเค้า ส่วนผญเราจะไม่ค่อยสนใจว่าสวยไหม แต่ถ้าพอคุยแล้ว เราก็จะชอบไปเองค่ะ
เรารู้ว่าเราสามารถชอบได้ทั้งผญ ผช แต่เราชอบผญมากกว่า (เวลาคิดถึง หรือ อยู่ใกล้ชิดรู้สึกว่า อบอุ่นกว่า หัวใจเต้นแรงกว่า) ซึ่งตอนเข้ามหาลัยเรายังไม่แน่ใจ เลยลองคบกับผชที่มาจีบเราดู เพราะ เค้าทำให้เรารู้สึกสนใจเค้าได้ ซึ่งคบไปได้ 3 ปี เราก็รักกันนะคะ (เหมือนกับว่า เราจะสามารถรักคนๆนึงได้ ถ้าเราสนิทสนมกันไป) ที่นี้ระหว่างที่คบกัน เรารู้สึกลึกๆว่า คบผชแม้จะดี และ รู้สึกรัก แต่ความรักมันไม่ลึกซึ้งเหมือนความรู้สึกเวลาเราคบกับผญ (คบกับผญจะรู้สึกอบอุ่นกว่า โรแมนติกกว่า เราอินมากกว่า มันเป็นความรู้สึกในใจลึกๆที่อธิบายยากค่ะ) เราเลยขอเลิกกับเค้าด้วยเหตุผลว่า เราคิดว่า เราชอบผญมากกว่าผช เราคงจะคบกับผญเป็นแฟนในอนาคต รวมถึงเราสองคนทัศนคติต่างกันเยอะค่ะ (ซึ่งแน่นอนต่างคนต่างเสียใจ แต่ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย เค้าก็เข้าใจ เพราะคาแรกเตอร์เราก็มีความห้าวอยู่ในตัว)
ปัญหาตอนนี้ที่เราอยากปรึกษาก็คือ ตลอด 7 ปีที่ผ่านมาเราโสด แม้จะเคยไปแอบชอบ+จีบผญบ้างแต่ก็ไม่สำเร็จ จนเราก็ชินกับความโสดและมีความสุขที่อยู่คนเดียว เป็นโสดก็รู้สึกไม่เหงา และ วางแผนว่า จะไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ก็เลยยิ่งไม่มีความกดดันเรื่องการมีคู่เลยค่ะ
ทีนี้ในกลุ่มเพื่อนเรา มีเพื่อนผชคนหนึ่งที่ เราจำได้ว่า เค้าเคยแอบชอบเราสมัยมัธยม แต่เราเฉยๆเพราะไม่มีอะไรจะคุยด้วย เลยไม่ได้จีบอะไรกัน จนเวลาผ่านไป 14 ปี เราก็นัดกินข้าวกันในกลุ่มทุกเดือน เราเจอกันบ่อยขึ้น เราก็ยังเฉยๆ แต่รู้ว่าเค้านิสัยดี เค้าทรีตเราดี แต่ไม่ได้รู้สึกหัวใจเต้น จนช่วงนึงเค้าเริ่มไลน์มาหาเราบ่อย เราก็เริ่มรำคาญ เพราะเรารู้ว่าเค้ารู้สึกอย่างไรกับเรา และ เราคิดว่าเราไม่ชอบผช ก็เลยไม่อยากคุย ก็เลยบ่นเค้าไปยาวมากว่า เรารำคาญเลิกส่งมาได้แล้ว จนหายกันไป 2 เดือน แต่ด้วยความที่เราอยู่กลุ่มเดียวกัน ก็เจอกันอีก เป็นวันเกิดเค้า เราก็รู้สึกว่า เราเคยไปว่าเค้าแรงๆ เราก็รู้สึกผิด เลยให้เสื้อกีฬาเป็นของขวัญไป และ บอกว่าเคยบ่นไปก็ขอโทษด้วย เค้าตอบมาว่า เค้าลืมไปหมดแล้วและหัวเราะ แล้วก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
คำนั้นของเค้าคือจุดเปลี่ยนที่เรากลับมามองเค้าในสายตาว่า เออ คนแบบนี้หายากนะ
- คนที่ชอบเราตั้งแต่เด็ก ผ่านไปหลายปีกลับมาเจอกันใหม่ก็ยังชอบอยู่
- นิสัยดี การงานดี พ่อแม่น่าจะชอบด้วย เพราะพื้นฐานครอบครัวไม่แตกต่างกันเท่าไหร่
- เป็นคนใช้เหตุผล ไม่ดราม่า ไม่ชวนทะเลาะ ชิวๆ
- คนนี้ไลฟสไตล์คล้ายเรามาก ชอบวิ่งมาราธอน ชอบเล่นกีฬา ชอบคุยเรื่องเนิร์ดๆเหมือนกัน
ส่วนเรื่องที่ไม่เหมือนก็มี แต่เป็นเรื่องเล็ฏน้อย เช่น เค้าเล่นเกมส์ เราไม่เล่น เค้าดื่ม เราไม่ดื่ม ไม่ได้มีอะไรที่รู้สึกขัดกันมากเกินไป
ถามว่าเค้ามีอะไรที่ไม่ใช่สเปกเราไหม มีเยอะค่ะ เราชอบคนน่ารัก อ่อนโยน มีเสน่ห์ โรแมนติก เค้าจะนิ่งๆ ตรงๆ ทื่อๆ แต่ก็จริงใจดี
รูปร่างหน้าตา ธรรมดา อาจจะไม่ใช่แบบที่เราชอบ แต่ก็ไม่ได้แย่ค่ะ ปานกลาง
ที่นี้ปัญหาก็คือ เราเริ่มตกลงที่จะไปกินข้าว ดูหนัง ไปวิ่ง ไปนั่งคุยร้านกาแฟกับเค้า มากกว่าก่อน เพราะ เรารู้สึกสบายใจและรู้สึกดีที่ได้อยู่ด้วย เราไม่รำคาญเค้าแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกรัก หรือ รู้สึกชอบมากๆ คือ สมมุติถ้าเค้าไปมีแฟน หรือ หายไป เราก็คิดว่า เราคงไม่ได้เฮิร์ตอะไร เหมือนกับว่า ตอนนี้เรารู้สึกดี แต่เราเชื่อว่า ถ้าเราติดต่อกันเรื่อยๆไปอีกสักพัก ถึงจุดนึงเค้าก็ต้องขอเราเป็นแฟนแน่ เพราะต่างคนต่างรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีใจ
แต่ตอนนี้เรายังคงสับสนว่า เราจะรักเค้าได้ไหม หรือ เรายังคงชอบผญมากกว่า ถ้าเราคบกับเค้าไป เราจะไปทำร้ายจิตใจเค้าไหม ถ้าวันนึงเราไปบอกเค้าว่า ยังไม่ใช่นะ เราชอบผู้หญิงมากกว่า (เหมือนที่เราบอกกับแฟนผชคนแรก) แต่เราก็ไม่รู้เช่นกันว่า เราคบกันไป เราอาจจะรักเค้าจนเลิกสนใจคนอื่นไปเลยก็ได้
ถามว่าเรานึกภาพเราสองคนอยู่ด้วยกันไปจนแก่ออกไหม ก็นึกออกนะคะ เพราะไลฟสไตล์เราคล้ายกัน เค้ารักเรา เรารู้สึกดีกับเค้า ก็คงต่างคนต่างทำงาน ว่างก็ไปกินข้าว ดูหนัง ร้านกาแฟ วิ่ง ออกกำลังกาย ท่องเที่ยว หรืออาจจะมีลูก เราคิดว่า ก็คงเป็นชีวิตรักที่ราบเรียบ มีความสุข และมั่นคงดีค่ะ แต่คงไม่โรแมนติกหรือหวานอะไร เพราะ เค้าเป็นคนเรียบๆ ตรงๆ ใช้เหตุผลมากกว่าแสดงอารมณ์
ส่วนเรา เนื่องจากว่าเรามองว่า เราไม่ได้ปักธงว่าจะแต่งงานมีลูก เราเลยมองความรักในมุมที่ว่า เราจะอยากมีคู่ ถ้ามีแล้วมีความสุข และ เป็นชีวิตรักที่โรแมนติกและอบอุ่น (เพราะความโรแมนติกคือความต่างเดียวเมื่อเทียบกับความรักรูปแแบอื่นที่มาจากครอบครัว หรือ เพื่อน) แบบนี้เราถึงจะอยากมี แต่ถ้ามีแล้วแค่รู้สึกว่าไม่ทุกข์ สุขกลางๆ เราคิดว่าเป็นโสดแล้วรอคนที่ใช่ดีกว่า
แม้เราจะไม่เคยสมหวังในความรักกับผญเลยตั้งแต่โตมา แต่เราก็ยังคงชอบผญมากกว่าผชอยู่ดี และ นี่คือความสับสนของเราค่ะ ว่า เราควรจะไปต่อกับความสัมพันธ์ครั้งนี้กับเพื่อนผชคนนี้ไหม ควรเว้นระยะ หรือ ควรจะศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่เรากลัวมากที่สุด คือ เราไม่อยากให้ความหวังใคร และ สุดท้าย เค้าเสียใจ แล้ว เราก็อาจจะเสียเพื่อน แต่ตอนนี้เราก็รู้สึกดีกับเค้านะคะ แต่ยังไม่ถึงกับชอบมาก หรือ รักค่ะ แล้วก็เหมือนเรายังรู้สึกว่า เราอยากรอเจอผญที่ใช่ด้วย ก็เลยสับสนค่ะ เพราะเอาจริงๆเราเคยคบกับผญแค่คนเดียวตอนเด็กๆ ซึ่งเราก็ไม่มีประสบการณ์ตอนโต เราก็เลยไม่รู้ว่า จริงๆแล้วเราจะรักผญแบบคู่ชีวิตได้ไหม เพราะเราไม่เคย เราไม่รู้ว่า เราจะเข้ากับผญได้ไหม เพราะส่วนมากที่ผ่านมาคือเราแต่แอบชอบและจีบกันมากกว่า ยังไม่เคยคบจริงจัง เหมือนเราก็อยากจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว เราเหมาะ/เข้ากันได้ในรูปแบบคนรักกับผช หรือ ผญมากกว่ากัน
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ และ ขอบคุณมากๆสำหรับคำแนะนำค่ะ
เราสับสนเรื่องความรัก มีผู้ชายที่ดีเข้ามา แต่เรารู้สึกว่าเราอาจจะชอบผู้หญิงมากกว่า อยากขอคำปรึกษาค่ะ
ขอออกตัวว่า เราเป็นผู้หญิงที่สามารถชอบได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายนะคะ แต่รู้สึกจะชอบผญมากกว่าค่ะ เคยมีแฟนตอนเด็กเป็นผญ และ เคยมีแฟนเป็นผชตอนมหาลัยอย่างละคนค่ะ เหตุผลที่คิดว่าชอบผญมากกว่า เพราะว่า เคยแอบชอบผญบ่อยครั้ง เวลารักก็จะอินมาก ให้ของขวัญ ส่งดอกไม้ เขียนจดหมาย
ถ้าไม่สมหวังก็จะรู้สึกอกหักมากๆ แต่กับผชนี่แทบไม่เคยแอบชอบเลย คนที่เคยคบก็คือเค้ามาชอบเราก่อนค่ะ ซึ่งตอนนี้เราอายุ 30 ปี ผญที่เราเคยแอบรักมากๆ จะมี 3-4 คน แต่ไม่สมหวังนะคะ พวกเค้าชอบผชค่ะ ส่วนผชที่เคยรักมีแค่คนเดียวคือ แฟนเก่า ซึ่งเรารักหลังจากคบกันเป็นแฟนเพราะรู้สึกผูกพันธ์ค่ะ
สำหรับเรา ถ้าเป็นผญที่เราไม่ได้สนใจ เราจะมองผ่านๆไม่ได้สนใจว่าสวยไม่สวย ไม่เคยคิดว่าสวยแล้วจะเข้าไปจีบ ส่วนผญที่เราชอบ คือ มักจะเป็นเพื่อน/คนรู้จักที่ต้องคุ้นเคยกันมากๆ พอเราสัมผัสได้ถึงความน่ารักของเค้า เราก็จะชอบไปเองค่ะ ส่วนผช ที่เราผ่านตา เราจะมองในเชิง หล่อไม่หล่อ หุ่นดีไม่ดี แต่ก็ไม่เคยคิดว่าหล่อแล้วจะชอบนะคะ เหมือนมองเป็นอาหารตามากกว่า สมมุติมี ผช-ผญ เดินเข้ามาพร้อมกัน เราจะสนใจความหล่อของผชก่อนเลยค่ะ แต่เราไม่เคยตกหลุมรักพวกเค้า ส่วนผญเราจะไม่ค่อยสนใจว่าสวยไหม แต่ถ้าพอคุยแล้ว เราก็จะชอบไปเองค่ะ
เรารู้ว่าเราสามารถชอบได้ทั้งผญ ผช แต่เราชอบผญมากกว่า (เวลาคิดถึง หรือ อยู่ใกล้ชิดรู้สึกว่า อบอุ่นกว่า หัวใจเต้นแรงกว่า) ซึ่งตอนเข้ามหาลัยเรายังไม่แน่ใจ เลยลองคบกับผชที่มาจีบเราดู เพราะ เค้าทำให้เรารู้สึกสนใจเค้าได้ ซึ่งคบไปได้ 3 ปี เราก็รักกันนะคะ (เหมือนกับว่า เราจะสามารถรักคนๆนึงได้ ถ้าเราสนิทสนมกันไป) ที่นี้ระหว่างที่คบกัน เรารู้สึกลึกๆว่า คบผชแม้จะดี และ รู้สึกรัก แต่ความรักมันไม่ลึกซึ้งเหมือนความรู้สึกเวลาเราคบกับผญ (คบกับผญจะรู้สึกอบอุ่นกว่า โรแมนติกกว่า เราอินมากกว่า มันเป็นความรู้สึกในใจลึกๆที่อธิบายยากค่ะ) เราเลยขอเลิกกับเค้าด้วยเหตุผลว่า เราคิดว่า เราชอบผญมากกว่าผช เราคงจะคบกับผญเป็นแฟนในอนาคต รวมถึงเราสองคนทัศนคติต่างกันเยอะค่ะ (ซึ่งแน่นอนต่างคนต่างเสียใจ แต่ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย เค้าก็เข้าใจ เพราะคาแรกเตอร์เราก็มีความห้าวอยู่ในตัว)
ปัญหาตอนนี้ที่เราอยากปรึกษาก็คือ ตลอด 7 ปีที่ผ่านมาเราโสด แม้จะเคยไปแอบชอบ+จีบผญบ้างแต่ก็ไม่สำเร็จ จนเราก็ชินกับความโสดและมีความสุขที่อยู่คนเดียว เป็นโสดก็รู้สึกไม่เหงา และ วางแผนว่า จะไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ก็เลยยิ่งไม่มีความกดดันเรื่องการมีคู่เลยค่ะ
ทีนี้ในกลุ่มเพื่อนเรา มีเพื่อนผชคนหนึ่งที่ เราจำได้ว่า เค้าเคยแอบชอบเราสมัยมัธยม แต่เราเฉยๆเพราะไม่มีอะไรจะคุยด้วย เลยไม่ได้จีบอะไรกัน จนเวลาผ่านไป 14 ปี เราก็นัดกินข้าวกันในกลุ่มทุกเดือน เราเจอกันบ่อยขึ้น เราก็ยังเฉยๆ แต่รู้ว่าเค้านิสัยดี เค้าทรีตเราดี แต่ไม่ได้รู้สึกหัวใจเต้น จนช่วงนึงเค้าเริ่มไลน์มาหาเราบ่อย เราก็เริ่มรำคาญ เพราะเรารู้ว่าเค้ารู้สึกอย่างไรกับเรา และ เราคิดว่าเราไม่ชอบผช ก็เลยไม่อยากคุย ก็เลยบ่นเค้าไปยาวมากว่า เรารำคาญเลิกส่งมาได้แล้ว จนหายกันไป 2 เดือน แต่ด้วยความที่เราอยู่กลุ่มเดียวกัน ก็เจอกันอีก เป็นวันเกิดเค้า เราก็รู้สึกว่า เราเคยไปว่าเค้าแรงๆ เราก็รู้สึกผิด เลยให้เสื้อกีฬาเป็นของขวัญไป และ บอกว่าเคยบ่นไปก็ขอโทษด้วย เค้าตอบมาว่า เค้าลืมไปหมดแล้วและหัวเราะ แล้วก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
คำนั้นของเค้าคือจุดเปลี่ยนที่เรากลับมามองเค้าในสายตาว่า เออ คนแบบนี้หายากนะ
- คนที่ชอบเราตั้งแต่เด็ก ผ่านไปหลายปีกลับมาเจอกันใหม่ก็ยังชอบอยู่
- นิสัยดี การงานดี พ่อแม่น่าจะชอบด้วย เพราะพื้นฐานครอบครัวไม่แตกต่างกันเท่าไหร่
- เป็นคนใช้เหตุผล ไม่ดราม่า ไม่ชวนทะเลาะ ชิวๆ
- คนนี้ไลฟสไตล์คล้ายเรามาก ชอบวิ่งมาราธอน ชอบเล่นกีฬา ชอบคุยเรื่องเนิร์ดๆเหมือนกัน
ส่วนเรื่องที่ไม่เหมือนก็มี แต่เป็นเรื่องเล็ฏน้อย เช่น เค้าเล่นเกมส์ เราไม่เล่น เค้าดื่ม เราไม่ดื่ม ไม่ได้มีอะไรที่รู้สึกขัดกันมากเกินไป
ถามว่าเค้ามีอะไรที่ไม่ใช่สเปกเราไหม มีเยอะค่ะ เราชอบคนน่ารัก อ่อนโยน มีเสน่ห์ โรแมนติก เค้าจะนิ่งๆ ตรงๆ ทื่อๆ แต่ก็จริงใจดี
รูปร่างหน้าตา ธรรมดา อาจจะไม่ใช่แบบที่เราชอบ แต่ก็ไม่ได้แย่ค่ะ ปานกลาง
ที่นี้ปัญหาก็คือ เราเริ่มตกลงที่จะไปกินข้าว ดูหนัง ไปวิ่ง ไปนั่งคุยร้านกาแฟกับเค้า มากกว่าก่อน เพราะ เรารู้สึกสบายใจและรู้สึกดีที่ได้อยู่ด้วย เราไม่รำคาญเค้าแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกรัก หรือ รู้สึกชอบมากๆ คือ สมมุติถ้าเค้าไปมีแฟน หรือ หายไป เราก็คิดว่า เราคงไม่ได้เฮิร์ตอะไร เหมือนกับว่า ตอนนี้เรารู้สึกดี แต่เราเชื่อว่า ถ้าเราติดต่อกันเรื่อยๆไปอีกสักพัก ถึงจุดนึงเค้าก็ต้องขอเราเป็นแฟนแน่ เพราะต่างคนต่างรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีใจ
แต่ตอนนี้เรายังคงสับสนว่า เราจะรักเค้าได้ไหม หรือ เรายังคงชอบผญมากกว่า ถ้าเราคบกับเค้าไป เราจะไปทำร้ายจิตใจเค้าไหม ถ้าวันนึงเราไปบอกเค้าว่า ยังไม่ใช่นะ เราชอบผู้หญิงมากกว่า (เหมือนที่เราบอกกับแฟนผชคนแรก) แต่เราก็ไม่รู้เช่นกันว่า เราคบกันไป เราอาจจะรักเค้าจนเลิกสนใจคนอื่นไปเลยก็ได้
ถามว่าเรานึกภาพเราสองคนอยู่ด้วยกันไปจนแก่ออกไหม ก็นึกออกนะคะ เพราะไลฟสไตล์เราคล้ายกัน เค้ารักเรา เรารู้สึกดีกับเค้า ก็คงต่างคนต่างทำงาน ว่างก็ไปกินข้าว ดูหนัง ร้านกาแฟ วิ่ง ออกกำลังกาย ท่องเที่ยว หรืออาจจะมีลูก เราคิดว่า ก็คงเป็นชีวิตรักที่ราบเรียบ มีความสุข และมั่นคงดีค่ะ แต่คงไม่โรแมนติกหรือหวานอะไร เพราะ เค้าเป็นคนเรียบๆ ตรงๆ ใช้เหตุผลมากกว่าแสดงอารมณ์
ส่วนเรา เนื่องจากว่าเรามองว่า เราไม่ได้ปักธงว่าจะแต่งงานมีลูก เราเลยมองความรักในมุมที่ว่า เราจะอยากมีคู่ ถ้ามีแล้วมีความสุข และ เป็นชีวิตรักที่โรแมนติกและอบอุ่น (เพราะความโรแมนติกคือความต่างเดียวเมื่อเทียบกับความรักรูปแแบอื่นที่มาจากครอบครัว หรือ เพื่อน) แบบนี้เราถึงจะอยากมี แต่ถ้ามีแล้วแค่รู้สึกว่าไม่ทุกข์ สุขกลางๆ เราคิดว่าเป็นโสดแล้วรอคนที่ใช่ดีกว่า
แม้เราจะไม่เคยสมหวังในความรักกับผญเลยตั้งแต่โตมา แต่เราก็ยังคงชอบผญมากกว่าผชอยู่ดี และ นี่คือความสับสนของเราค่ะ ว่า เราควรจะไปต่อกับความสัมพันธ์ครั้งนี้กับเพื่อนผชคนนี้ไหม ควรเว้นระยะ หรือ ควรจะศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่เรากลัวมากที่สุด คือ เราไม่อยากให้ความหวังใคร และ สุดท้าย เค้าเสียใจ แล้ว เราก็อาจจะเสียเพื่อน แต่ตอนนี้เราก็รู้สึกดีกับเค้านะคะ แต่ยังไม่ถึงกับชอบมาก หรือ รักค่ะ แล้วก็เหมือนเรายังรู้สึกว่า เราอยากรอเจอผญที่ใช่ด้วย ก็เลยสับสนค่ะ เพราะเอาจริงๆเราเคยคบกับผญแค่คนเดียวตอนเด็กๆ ซึ่งเราก็ไม่มีประสบการณ์ตอนโต เราก็เลยไม่รู้ว่า จริงๆแล้วเราจะรักผญแบบคู่ชีวิตได้ไหม เพราะเราไม่เคย เราไม่รู้ว่า เราจะเข้ากับผญได้ไหม เพราะส่วนมากที่ผ่านมาคือเราแต่แอบชอบและจีบกันมากกว่า ยังไม่เคยคบจริงจัง เหมือนเราก็อยากจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว เราเหมาะ/เข้ากันได้ในรูปแบบคนรักกับผช หรือ ผญมากกว่ากัน
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ และ ขอบคุณมากๆสำหรับคำแนะนำค่ะ