คุณเคยคิดบ้างป่ะ ว่าชีวิตคนเรา
โครตเหงาเมื่อต้องอยู่คนเดียว อันนี้ขอท้าวความไปก่อนว่าอยู่เมืองนอกคนเดียวมาเกือบๆ 5 เดือน ชีวิตที่นี่มันเหงาและโดดเดี่ยว ต้องคิดบวกทุกวัน ต้องให้กำลังใจตัวเเองทุกวัน เพราะถ้าเราไม่ให้กำลังใจตัวเองก็ไม่มีใครอีกแล้ว....
วันนึงกลับมาจาก รร นั้งมองกระจกที่ปลายเตียง มองตัวเอง และคิดอไรต่างๆมากมาย ทำไมเราถึงมาอยู่ตรงนี้? ทำไมเรามานั้งเหงาคนเดียว? ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนไม่มีครอบครัว เรามีครบหมด หรือเพราะว่า...เราไม่มีแฟน...การไม่มีแฟนมันทำให้เราเหงาได้ขนาดนี้เลยหรอ หลังจากวันนั้นก็บอกตัวเองมาตลอดว่าเพราะเราไม่มีแฟนเราเลยเหงา เราต้องหาใครสักคนแล้วละ...ผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ รู้สึกว่าควมเหงาของเรามันแย่ลง ไม่มีอะไรดีขึ้น กลับมานั้งที่ปลายเตียงที่เดิม มองกระจกบานเดิม มองคนๆเดิมที่สะท้อนกับกระจก และถามตัวเองอีกครั้งว่า ต้องการอะไรกันแน่วะ? นั้งคิดอยู่พักใหญ่และได้คำตอบว่า
...เราต้องการคำว่า พอใจในสิ่งที่มี แฟน? เราต้องการมันจริงๆหรอ บางครั้งเรามองข้ามอะไรไปหรือป่าว? ใช่เรามองและโหยหาความรักทั้งๆที่มีมันอยู่แล้ว ความรักมีอยู่ทุกทีเราแค่ไม่เคยเห็นมัน ไม่ว่าจะเป็นความรักจากเพื่อน พ่อแม่ ครอบครัว หรือแม้แต่ความรักจากตัวเอง คำว่าแฟน เมื่อเรามีแฟนสิ่งที่เราจะได้จากเค้าก็คือความรัก แต่จริงๆแล้วเรารักตัวเองก็ได้นิ หลังจากวันนั้นที่นั้งคุยกับตัวเองที่หน้ากระจก ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างจริงๆ และเมื่อเราคิดได้ชีวิตเราก็มีความสุขอย่างเห็นได้ชัด แค่เริ่มจากรักตัวเอง เห็นคุณค่าในตัวเอง เห็นคุณค่าในสิ่งที่เรามี แค่นี้เราก็มีความสุขและไม่ต้องโหยหาความรักอีกต่อไป.....
หลายคนพอได้อ่านอาจจะสงสัยว่าเรามาตั้งกระทู้ทำไม? เราแค่เห็นสังคมในปัจจุบันมีคนฆ่าตัวตายเพราะแฟนทิ้ง ร้องไห้จะเป็นจะตายเมื่อโดนบอกเลิก หรือแม้กระทั้งกรีดข้อมือตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนที่เรียกว่าแฟน มันทำให้เรารู้สึกว่า ยิ่งคุณทำแบบนี้คุณยิ่งทำร้ายตัวเอง เราอยากให้คนในสังคมรักตัวเองมากขึ้น ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองทุกคนมีคนที่รักคุณอยู่ หรือถ้าคุณไม่มีเพื่อนไม่มีครอบครัว เราอยากให้คุฯไปยืนที่กระจกและคุณจะพบเอง ว่าใครที่รักคุณ นั้นก็คือตัวคุณเอง ถ้าคนเราไม่รักตัวเองแล้วใครละจะรักเรา? เห็นคุณค่าในตัวเองแล้วหยุดโหยหา คุณจะพบความสุขที่แท้จริงเอง
เมื่อคุณหยุดโหยหาแล้วหันมารักตัวเอง
วันนึงกลับมาจาก รร นั้งมองกระจกที่ปลายเตียง มองตัวเอง และคิดอไรต่างๆมากมาย ทำไมเราถึงมาอยู่ตรงนี้? ทำไมเรามานั้งเหงาคนเดียว? ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนไม่มีครอบครัว เรามีครบหมด หรือเพราะว่า...เราไม่มีแฟน...การไม่มีแฟนมันทำให้เราเหงาได้ขนาดนี้เลยหรอ หลังจากวันนั้นก็บอกตัวเองมาตลอดว่าเพราะเราไม่มีแฟนเราเลยเหงา เราต้องหาใครสักคนแล้วละ...ผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ รู้สึกว่าควมเหงาของเรามันแย่ลง ไม่มีอะไรดีขึ้น กลับมานั้งที่ปลายเตียงที่เดิม มองกระจกบานเดิม มองคนๆเดิมที่สะท้อนกับกระจก และถามตัวเองอีกครั้งว่า ต้องการอะไรกันแน่วะ? นั้งคิดอยู่พักใหญ่และได้คำตอบว่า
...เราต้องการคำว่า พอใจในสิ่งที่มี แฟน? เราต้องการมันจริงๆหรอ บางครั้งเรามองข้ามอะไรไปหรือป่าว? ใช่เรามองและโหยหาความรักทั้งๆที่มีมันอยู่แล้ว ความรักมีอยู่ทุกทีเราแค่ไม่เคยเห็นมัน ไม่ว่าจะเป็นความรักจากเพื่อน พ่อแม่ ครอบครัว หรือแม้แต่ความรักจากตัวเอง คำว่าแฟน เมื่อเรามีแฟนสิ่งที่เราจะได้จากเค้าก็คือความรัก แต่จริงๆแล้วเรารักตัวเองก็ได้นิ หลังจากวันนั้นที่นั้งคุยกับตัวเองที่หน้ากระจก ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างจริงๆ และเมื่อเราคิดได้ชีวิตเราก็มีความสุขอย่างเห็นได้ชัด แค่เริ่มจากรักตัวเอง เห็นคุณค่าในตัวเอง เห็นคุณค่าในสิ่งที่เรามี แค่นี้เราก็มีความสุขและไม่ต้องโหยหาความรักอีกต่อไป.....
หลายคนพอได้อ่านอาจจะสงสัยว่าเรามาตั้งกระทู้ทำไม? เราแค่เห็นสังคมในปัจจุบันมีคนฆ่าตัวตายเพราะแฟนทิ้ง ร้องไห้จะเป็นจะตายเมื่อโดนบอกเลิก หรือแม้กระทั้งกรีดข้อมือตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนที่เรียกว่าแฟน มันทำให้เรารู้สึกว่า ยิ่งคุณทำแบบนี้คุณยิ่งทำร้ายตัวเอง เราอยากให้คนในสังคมรักตัวเองมากขึ้น ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองทุกคนมีคนที่รักคุณอยู่ หรือถ้าคุณไม่มีเพื่อนไม่มีครอบครัว เราอยากให้คุฯไปยืนที่กระจกและคุณจะพบเอง ว่าใครที่รักคุณ นั้นก็คือตัวคุณเอง ถ้าคนเราไม่รักตัวเองแล้วใครละจะรักเรา? เห็นคุณค่าในตัวเองแล้วหยุดโหยหา คุณจะพบความสุขที่แท้จริงเอง