ขอเริ่มเรื่องจากตัวผมเองเป็นเกย์ที่ไม่แสดงออกเลยและมีแฟนเป็นเพศเดียวกัน เราใช้ชีวิตอย่างปกติ การพบเจอกันในที่สาธารณะมักจะเป็นในเชิงเพื่อนมากกว่าคู่รัก เรื่องการมีเพศสัมพันธ์ถือว่าน้อยจนนับครั้งได้เพราะผมคิดว่ามันไม่ใช่จุดสูงสุดของชีวิตแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็เป็นส่วนประกอบที่สำคัญเช่นกัน  เรื่องนี้ครอบครัวผม รวมถึงกลุ่มเพื่อนหรือสังคมที่ทำงาน ก็รู้ในเรื่องนี้เพราะผมก็มีทุกอย่างเหมือนผู้ชายปกติเล่นกีฬา ดื่มเหล้ากับเพื่อน มองผู้หญิงซึ่งบางครั้งผมก็รู้สึกชอบและประทับใจกับผู้หญิงบางคนมากๆจนอยากทำความรู้จักจริงจัง(บางครั้งก็มีอารมณ์กับผู้หญิงแต่น้อยครั้งมาก) แต่ผมรู้ตัวดีว่าในระยะยาวมันจะเป็นแบบชายหญิงทั่วไปได้แน่ๆ  ผมเริ่มรู้สึกขาดครอบครัว(ในที่นี้หมายถึงลูก)จากที่ได้เห็นคนรอบข้างทะยอยแต่งงานมีครอบครัวไปเรื่อยๆ และคนในครอบครัวก็มักถามว่าเมื่อไรจะมีครอบครัวด้วย ผมไม่รู้ว่าใครมีปัญหานี้หรือเปล่าแต่ก็อยากมาถามความคิดเห็นและเผื่อว่าจะได้เจอคนที่คิดในแบบเดียวกันไว้ปรึกษากัน

เคยคิดว่าถ้ามีคู่รัก ชายชาย และ หญิงหญิง ที่สามารถใช้ชีวิตในบางส่วนร่วมกันได้เพื่อรักษาสถานะทางสังคมและเติมเต็มชีวิตครอบครัวให้กันและกันคงจะดีไม่น้อย แต่คนเหล่านี้จะต้องเข้ากันได้ เป็นคนดีที่มีศีลเสมอกัน และมีวุฒิภาวะมากพอที่จะดูแลลูกและเข้าใจครอบครัวของทุกฝ่าย ผมเคยอ่านเจอเรื่องของคนอิสลามที่รักเพศเดียวกันก็มักจะมีการหาคู่เพื่อบังหน้าและไม่ให้คนในศาสนาต่อว่า หลายกลุ่มมักมองว่าเป็นเรื่องผิดและคิดว่าเด็กที่เกิดมาจะอยู่ในสังคมไม่ได้ แต่ผมกลับมองตรงกันข้ามว่าถ้าเราคุยกกันรู้เรื่องและเข้มแข็งพอ เราจะสามารถสร้างภูมิคุ้มกันและส่งเสริมให้เค้าโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ในอนาคต

ที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพราะอยากเจอคนที่เห็นพ้องต้องกันในความคิดที่อยากจะมีลูกแต่ด้วยเพศสภาพทางจิตใจเราทำไม่ได้ เผื่อว่ามีคู่ชาย-ชาย  หญิง-หญิงที่มีความต้องการเหมือนกันเข้ามาให้คำแนะนำ หรือมาคุยกันเผื่อว่าในอนาคตจะเป็นได้ ทักเข้ามาในแชทได้เลยนะครับ
***หากมีความไม่เหมาะสมต้องขออภัยด้วย ผมไม่ใช้นักสังคม นักกฎหมาย หรือผู้เชี่ยวชาญ  ผมแค่อยากเสนอความคิดเห็นเพื่อหาคนที่คิดเห็นแบบเดียวกันเท่านั้นเอง ส่วนผลกระทบที่ตามมานั้นมันอาจจะแย่หรือดีขึ้นอยู่กับว่าจะปฏิบัติต่อแต่ละเหตุการณ์อย่างไร ผมยินดีรับผลของการกระทำนั้นๆแต่มันจะเกิดจากความพยายามที่สูงที่สุดแล้วของผู้เกี่ยวข้องทุกคนรวมถึงผมด้วย