เรานอนละเมอ แรกๆก็
ช่วงเรียน พักหอในกับเพื่อน พูดคนเดียวแล้วยิ้ม พอเช้าเพื่อนเล่าให้ฟังก็ไม่เชื่อ
แล้วเพื่อนก็ถามว่าคิดไร คิดถึงใครรึป่าว ประมาณแบบแซวๆ เราก็พอจำความฝันได้บ้าง ก็เขินจริงๆนะในฝัน
คิดว่าเขินขนาดนอนยิ้มเลยหรอ
แล้วก็มีละเมออีก นานๆครั้ง เราคิดว่าคงเรื่องธรรมดาแหละ!!
เหมือนจะหายไปสักพักแล้วก็กลับมาละเมออีกช่วงทำงาน
เราพักอยู่กับน้อง น้องทำงานเข้ากะนอนคนเดียวบ้าง แฟนมาบ้าง
มีวันนึงเครียดงานมากจนเก็บมาฝันแล้วละเมอ ก็ไม่รู้ตัวหรอก
แต่น้องบอกว่าเมื่อคืนละเมอนะ ท่าทางจะเครียดมากเลย คือแบบ..ตื่นมามันก็เครียดอะ
ตื่นมาอารมณ์มันไม่ดีเอาซะเลยอ่ะ (สงสัยอารมณ์ยังอยู่กับความฝัน) จำความฝันได้ว่า ทำงานแล้วแบบงานไม่เสร็จ
หลังจากนั้นก็เหมือนจะบ่อยขึ้น
พอเล่าให้ใครฟังมันก็จะกลายเป็นเรื่องตลกๆ ฮาๆ ไป
ละเมอพูด พอน้องถามก็ตอบ คุยไม่เกิน 3 ประโยค ก็เวี่ยงวีน แบบอารมณ์เสียประมาณคุยไม่รู้เรื่องแค่นี้นะขี้เกียจพูดละ
พอวีนเสร็จละก็นอนต่อเฉยอะ //น้องก็ว่าอะไรนอนละเมอแล้วก็มาอารมณ์เสียใส่อีก
แฟนมานอนด้วยแฟนก็บอก ละเมอพูด ถามละก็ตอบ วกไปมา ก็ไม่ได้ใจความอะไร ก็ละเมอนิ!! เราก็พอจำความฝันได้
ก็ว่าแฟน ไป ทีหลังถ้าละเมอไม่ต้องถาม จะกลายเป็นตลกไปพูดไม่รู้เรื่อง
มีอีกวันเราฝันว่ามีญาติจะมาพักที่ห้องเรา เราก็ลุกมาปูที่นอนน้องให้
พอเช้า ตื่นมาคือ.. ที่นอนน้องถูกปูจริงๆ เปิดพัดลมเครื่องน้องแล้วหันไปทางที่นอนน้อง เราคิดอยู่ว่า เห้ย! เมื่อคืนฝันนี่ทำจริงๆหรอว่ะ
เริ่มกลัวตัวเองล่ะ
ล่าสุด
คืนนั้นเราก็นอนไม่ดึกนะประมาณ 4ทุ่ม
หลับแล้วเราลุกมาเอากิ๊บหนีบผ้า (พอดีเราหนีบผ้าม่านไว้ อยู่ข้างๆปลายเท้า) แล้วมันหลุดออกจากกัน แล้วนั่งใส่อยู่
น้องก็ถามว่า /พี่ทำไร
เรา/ ใส่กิ๊บ
น้อง/ใส่ทำไม
เรา/ ก็ใส่กิ๊บไง !!
น้องนอนฝั่งขวาของเรา แล้วเราก็มอง ตาขวาง ไปทางน้อง คิดดูแล้วมันน่ากลัว
ตื่นเช้ามา
น้องบอก /พี่ละเมอนะ เนี้ยหลักฐาน กิ๊บที่ประกอบไม่ได้อะ อยู่ข้างปลายเท้า
เรา / เออก็พอรู้สึกตัวยุนะ ว่าตื่นมาลุกนั่ง แล้วก็พูดกับน้องแต่จำไม่ได้ว่าพูดอะไร แล้วก็อารมณ์เสียมาก ที่วีนไป
แล้วน้องตื่นมาทำไม ตื่นมาเปิดพัดลมไง เห็นพี่ลุกมานั่งเลยถาม..
น้องคงผวา ตกใจ ถามว่า นี่อาการหนักขึ้นทุกวันนะ ไปหาหมอไหม
เนี้ยพอเล่าให้ใครฟังก็ว่าเราอ่ะ คิดมาก คิดเยอะ เก็บไปคิด บางเรื่องที่เราละเมอ คือไม่ได้คิด ไม่ใช่เรื่องที่เราเครียด หรือคิดมากก่อนนอนหรือระหว่างวันเลย
แล้วอีกเรื่อง เราฝันทั้งคืน ฝันทุกวัน ฝันอีกเรื่องต่ออีกเรื่อง ได้ทั้งคืนอะ จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง พอเช้าเราก็แบบเพลียๆ
ไม่สดชื่น เหนื่อยๆล้าๆ เหมือนนอนไม่เต็มอิ่ม ทั้งที่เราก็นอนประมาณ 3-4 ทุ่ม เราว่ามันก็ไม่ดึกนะ เราหลับเร็ววางหัวถึงหมอนไม่เกิน10นาทีหลับ
ตื่นตี 5.50 เราว่าประมาณนี้น่าจะพักผ่อนเพียงพอยุนะ
ทำงานก็มีง่วงบ้าง บางทีก็รู้สึกเหนื่อยกับความฝันนะ แบบไม่อยากฝันเลยอะ เราว่ามันเริ่มเป็นปัญหาของชีวิตเราแล้วละ
ปรึกษาน้าบอกให้ สวดมนต์ก่อนนอน กราบพระ แต่เราเพิ่งเริ่มทำ สวดชินบัญชร
แล้วเราควรไปหาหมอดีไหม ?
นอนละเมอ นั่งพูด ลืมตา คนถามก็โต้ตอบ เริ่มรบกวนการพักผ่อน
ช่วงเรียน พักหอในกับเพื่อน พูดคนเดียวแล้วยิ้ม พอเช้าเพื่อนเล่าให้ฟังก็ไม่เชื่อ
แล้วเพื่อนก็ถามว่าคิดไร คิดถึงใครรึป่าว ประมาณแบบแซวๆ เราก็พอจำความฝันได้บ้าง ก็เขินจริงๆนะในฝัน
คิดว่าเขินขนาดนอนยิ้มเลยหรอ
แล้วก็มีละเมออีก นานๆครั้ง เราคิดว่าคงเรื่องธรรมดาแหละ!!
เหมือนจะหายไปสักพักแล้วก็กลับมาละเมออีกช่วงทำงาน
เราพักอยู่กับน้อง น้องทำงานเข้ากะนอนคนเดียวบ้าง แฟนมาบ้าง
มีวันนึงเครียดงานมากจนเก็บมาฝันแล้วละเมอ ก็ไม่รู้ตัวหรอก
แต่น้องบอกว่าเมื่อคืนละเมอนะ ท่าทางจะเครียดมากเลย คือแบบ..ตื่นมามันก็เครียดอะ
ตื่นมาอารมณ์มันไม่ดีเอาซะเลยอ่ะ (สงสัยอารมณ์ยังอยู่กับความฝัน) จำความฝันได้ว่า ทำงานแล้วแบบงานไม่เสร็จ
หลังจากนั้นก็เหมือนจะบ่อยขึ้น
พอเล่าให้ใครฟังมันก็จะกลายเป็นเรื่องตลกๆ ฮาๆ ไป
ละเมอพูด พอน้องถามก็ตอบ คุยไม่เกิน 3 ประโยค ก็เวี่ยงวีน แบบอารมณ์เสียประมาณคุยไม่รู้เรื่องแค่นี้นะขี้เกียจพูดละ
พอวีนเสร็จละก็นอนต่อเฉยอะ //น้องก็ว่าอะไรนอนละเมอแล้วก็มาอารมณ์เสียใส่อีก
แฟนมานอนด้วยแฟนก็บอก ละเมอพูด ถามละก็ตอบ วกไปมา ก็ไม่ได้ใจความอะไร ก็ละเมอนิ!! เราก็พอจำความฝันได้
ก็ว่าแฟน ไป ทีหลังถ้าละเมอไม่ต้องถาม จะกลายเป็นตลกไปพูดไม่รู้เรื่อง
มีอีกวันเราฝันว่ามีญาติจะมาพักที่ห้องเรา เราก็ลุกมาปูที่นอนน้องให้
พอเช้า ตื่นมาคือ.. ที่นอนน้องถูกปูจริงๆ เปิดพัดลมเครื่องน้องแล้วหันไปทางที่นอนน้อง เราคิดอยู่ว่า เห้ย! เมื่อคืนฝันนี่ทำจริงๆหรอว่ะ
เริ่มกลัวตัวเองล่ะ
ล่าสุด
คืนนั้นเราก็นอนไม่ดึกนะประมาณ 4ทุ่ม
หลับแล้วเราลุกมาเอากิ๊บหนีบผ้า (พอดีเราหนีบผ้าม่านไว้ อยู่ข้างๆปลายเท้า) แล้วมันหลุดออกจากกัน แล้วนั่งใส่อยู่
น้องก็ถามว่า /พี่ทำไร
เรา/ ใส่กิ๊บ
น้อง/ใส่ทำไม
เรา/ ก็ใส่กิ๊บไง !!
น้องนอนฝั่งขวาของเรา แล้วเราก็มอง ตาขวาง ไปทางน้อง คิดดูแล้วมันน่ากลัว
ตื่นเช้ามา
น้องบอก /พี่ละเมอนะ เนี้ยหลักฐาน กิ๊บที่ประกอบไม่ได้อะ อยู่ข้างปลายเท้า
เรา / เออก็พอรู้สึกตัวยุนะ ว่าตื่นมาลุกนั่ง แล้วก็พูดกับน้องแต่จำไม่ได้ว่าพูดอะไร แล้วก็อารมณ์เสียมาก ที่วีนไป
แล้วน้องตื่นมาทำไม ตื่นมาเปิดพัดลมไง เห็นพี่ลุกมานั่งเลยถาม..
น้องคงผวา ตกใจ ถามว่า นี่อาการหนักขึ้นทุกวันนะ ไปหาหมอไหม
เนี้ยพอเล่าให้ใครฟังก็ว่าเราอ่ะ คิดมาก คิดเยอะ เก็บไปคิด บางเรื่องที่เราละเมอ คือไม่ได้คิด ไม่ใช่เรื่องที่เราเครียด หรือคิดมากก่อนนอนหรือระหว่างวันเลย
แล้วอีกเรื่อง เราฝันทั้งคืน ฝันทุกวัน ฝันอีกเรื่องต่ออีกเรื่อง ได้ทั้งคืนอะ จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง พอเช้าเราก็แบบเพลียๆ
ไม่สดชื่น เหนื่อยๆล้าๆ เหมือนนอนไม่เต็มอิ่ม ทั้งที่เราก็นอนประมาณ 3-4 ทุ่ม เราว่ามันก็ไม่ดึกนะ เราหลับเร็ววางหัวถึงหมอนไม่เกิน10นาทีหลับ
ตื่นตี 5.50 เราว่าประมาณนี้น่าจะพักผ่อนเพียงพอยุนะ
ทำงานก็มีง่วงบ้าง บางทีก็รู้สึกเหนื่อยกับความฝันนะ แบบไม่อยากฝันเลยอะ เราว่ามันเริ่มเป็นปัญหาของชีวิตเราแล้วละ
ปรึกษาน้าบอกให้ สวดมนต์ก่อนนอน กราบพระ แต่เราเพิ่งเริ่มทำ สวดชินบัญชร
แล้วเราควรไปหาหมอดีไหม ?