เราพึ่งเรียนจบมา พึ่งจบปีที่เเล้ว จบมาได้เกือบ 6 เดือนเเล้วมั้ง
จบมาช่วงแรกๆก็ออกไปหางานกับเพื่อน หาเเถวๆระยอง ช่วงนั้นขึ้นไประยองบ่อย สมัครโรงงานนั้น โรงงานงานนี้ กรอกเอกสารทิ้งเอาไว้ เเล้วก็บอกว่ายังไงจะโทรกลับมาอีกที จนมีบางบริษัทโทรมาให้ไปสัมภาษณ์เราก็ขึ้นไปสัมภาษณ์เรียบร้อย สรุปก็รอวนไปแต่ไม่มีการติดต่อมาอย่างใด แต่เราก็ยังไปหาบริษัทอีกแต่ก็ไม่เป็นผล ก็เลยว่าขออยู่บ้านก่อนละกัน เพราะที่บ้านเรามีสวนผลไม้ อยุ่ไปอยุ่มา เห้ยนี่มันผ่านไปหลายเดือนละนะ นี่ก็ปี2018 แล้ว ก็เลยกำลังจะขึ้นไปหางานอีกรอบนึง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง เราเป็นคนชอบกดดันตัวเองสูง ชอบมีความคิดว่าจบตั้งปริญญาตรีมา ไม่มีงานเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีเงินจากการทำงาน แลไร้อนาคต ญาติๆที่เขาเรียนไม่จบหรือไม่ได้เรียนยังมีงานทำ งานที่ดีกว่าเราอีก แล้วเราล่ะเเลดูไร้อนาคต ไร้สักยภาพสุดๆ
พ่อแม่ก็กดดันว่าไปหามาเเล้วไปสมัครมาแล้วหลายรอบก็ไม่เห็นจะมีงานทำสักที เอาจริงๆนะตอนนี้โคตรเครียด โคครกดดันตัวเองสุดๆ ไม่รู้วาครั้งนี้จะมีบริษัทรับเราเข้าทำงานบ้างมั้ย กดดันตัวเองจนทำให้รำคาญคนรอบข้างไปเลยอ่ะ
พอเริ่มจะหางาน ก็เริ่มจะกดดันตัวเองอีกแล้ว (คนตกงาน)
จบมาช่วงแรกๆก็ออกไปหางานกับเพื่อน หาเเถวๆระยอง ช่วงนั้นขึ้นไประยองบ่อย สมัครโรงงานนั้น โรงงานงานนี้ กรอกเอกสารทิ้งเอาไว้ เเล้วก็บอกว่ายังไงจะโทรกลับมาอีกที จนมีบางบริษัทโทรมาให้ไปสัมภาษณ์เราก็ขึ้นไปสัมภาษณ์เรียบร้อย สรุปก็รอวนไปแต่ไม่มีการติดต่อมาอย่างใด แต่เราก็ยังไปหาบริษัทอีกแต่ก็ไม่เป็นผล ก็เลยว่าขออยู่บ้านก่อนละกัน เพราะที่บ้านเรามีสวนผลไม้ อยุ่ไปอยุ่มา เห้ยนี่มันผ่านไปหลายเดือนละนะ นี่ก็ปี2018 แล้ว ก็เลยกำลังจะขึ้นไปหางานอีกรอบนึง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง เราเป็นคนชอบกดดันตัวเองสูง ชอบมีความคิดว่าจบตั้งปริญญาตรีมา ไม่มีงานเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีเงินจากการทำงาน แลไร้อนาคต ญาติๆที่เขาเรียนไม่จบหรือไม่ได้เรียนยังมีงานทำ งานที่ดีกว่าเราอีก แล้วเราล่ะเเลดูไร้อนาคต ไร้สักยภาพสุดๆ
พ่อแม่ก็กดดันว่าไปหามาเเล้วไปสมัครมาแล้วหลายรอบก็ไม่เห็นจะมีงานทำสักที เอาจริงๆนะตอนนี้โคตรเครียด โคครกดดันตัวเองสุดๆ ไม่รู้วาครั้งนี้จะมีบริษัทรับเราเข้าทำงานบ้างมั้ย กดดันตัวเองจนทำให้รำคาญคนรอบข้างไปเลยอ่ะ