นี้เป็นกระทู้แรกคะ ไม่คิดว่าตัวเองอ่อนแอร์จนขนาดต้องมาหาวิธีแบบนี้เลย
เรื่องคือ เรากับแฟนคบกันเกือบ 2 ปีแล้วอีกแค่ 2 เดือนเอง เขามาขอคบเราตอนวันเกิดเราเอง เมื่อวันที่ 1 มกราคมที่ผ่านมามีเรื่องที่ต้องทำให้เราห่างกัน เราต้องกลับมาอยูาเชียงรายแต่เขาอยู่ภูเก็ต ที่ต้องแยกเพราะเขาต้องเกณฑ์ทหารเดือนเมษานี้ เราเลยขึ้นมาดูลู่ทางทำมาหากินก่อน แต่แล้วเวลาเพียงไม่กี่วันก็เปลี่ยนเขาไป วันแรกๆที่เรามาเขาก้ยังดีๆอยู่ จนสักพักเขาเริ่มออกห่าง เริ่มรำคาณความเป็นห่วงเรา เริ่มโกหก จนทำให้ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ ทุกวันเลยก็ว่าได้ แล้วเรื่องวันนี้ที่ทำให้ทะเลาะถึงขั้นแตกหักจริงๆคือ เขาของลงไปกินเหล้าวันเกิดเพื่อน(ที่รู้จักกันเพราะไปนั่งกินเหล้าด้วยแค่ครั้งเดียว) เราก็ อ้าวแล้วพรุ่งนี้ไม่ทำงานหรอ เขาบอกว่าวันนี้จะเบิกตังพรุ่งนี้จะหยุดงาน เราก็ไม่อยากทะเลาะก็เลยเอองั้นก้ไปเถอะ จนเย็นวันนี้เขาทักมาบอกเราว่าที่ทำงานเขาไม่ให้เบิกตัง เขาจะให้เบิกพรุ่งนี้ เราก็ด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาไม่มีตังแล้วก็เลยบอกว่าจะโอนให้เขาก่อน 200 แล้วพรุ่งนี้ค่อยขอเบิกใหม่ วันนี้ไม่ต้องลงบ้านก่อนเก็บตังไว้กินข้าว ลงบ้านไหนจะค่าน้ำมัน ค่ากิน ค่าเหล้า เดี๋ยวจะอด รอเบิกตังพรุ่งนี้แล้วค่อยลงบ้านวันเสาร์ตอนเย็นเพราะวันอาทิตย์หยุด แต่เขาก้ไม่ยอม ไม่ยอมเลย ยังไงก็ต้องลงให้ได้ จะลงวันนี้ยังไงวันนี้ก็ต้องลงบ้านให้ได้ จะอดก็ยอม นั่งเถียงกันนานเป็นชั่วโมงจนเราเหนื่อย + ความรู้สึกที่เสียไปเรื่อยๆ เราเลยตัดสินใจบอกเลิก (ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ทะเลาะกันไม่เคยบอกเลิกแบบไม่คิด ไม่เคยบอกเลิกเพื่อจะเอาชนะเลย) นั้นที่สุดๆแล้ว พังสุดๆแล้ว เหนื่อยสุดๆแล้ว เจ็บสุดๆแล้ว แต่เขาก็บอกว่าเขายอมทุกอย่างเพื่อจะได้กลับบ้านไปกินเหล้ากับเพื่อนแถมคำประชดมาด้วยว่า 'ก้อยากเลิกอยู่แล้วนิ หาเรื่องทะเลาะทุกวัน' เรานี้แบบ อื้อหื้ออออออ น้ำตาไหลจากไหนไม่รู้เยอะแยะเหมือนใจจริงอยากให้เขาพูดว่าขอโทษแล้วไม่ไปไหน หลังจากนั้นก็บล็อคคะ แต่ด้วยความที่ห่วง หรือยังรัก เชื่อไหมว่าเรายังโอนตังให้เขา 200 เพราะกลัวเขาอด แต่เขาก็ลงบ้านไปกินเหล้ากับเพื่อนแบบสบายใจ
จนเกิดคำถามขึ้นมาในใจ เรายังดูแลเขาไม่ดีหรอ เรายังเป็นแฟนที่ไม่ดีหรอ เรายังรักเขาไม่พอหรอ หรือว่าเขาแค่ไม่ได้รักเราแล้วเฉยๆ ตอนนี้เศร้ามากคะเป็นคนแรกเลยที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ แบบที่ไม่อยากให้เขาไปจริงๆ แต่รู้ตัวว่าถ้ายังคบเขาอยู่ตัวเราเองจะเจ็บปวดแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราควรทำไงดีคะ
ควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี เมื่อบอกเลิกทั้งๆที่ใจยังรักเขาอยู่
เรื่องคือ เรากับแฟนคบกันเกือบ 2 ปีแล้วอีกแค่ 2 เดือนเอง เขามาขอคบเราตอนวันเกิดเราเอง เมื่อวันที่ 1 มกราคมที่ผ่านมามีเรื่องที่ต้องทำให้เราห่างกัน เราต้องกลับมาอยูาเชียงรายแต่เขาอยู่ภูเก็ต ที่ต้องแยกเพราะเขาต้องเกณฑ์ทหารเดือนเมษานี้ เราเลยขึ้นมาดูลู่ทางทำมาหากินก่อน แต่แล้วเวลาเพียงไม่กี่วันก็เปลี่ยนเขาไป วันแรกๆที่เรามาเขาก้ยังดีๆอยู่ จนสักพักเขาเริ่มออกห่าง เริ่มรำคาณความเป็นห่วงเรา เริ่มโกหก จนทำให้ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ ทุกวันเลยก็ว่าได้ แล้วเรื่องวันนี้ที่ทำให้ทะเลาะถึงขั้นแตกหักจริงๆคือ เขาของลงไปกินเหล้าวันเกิดเพื่อน(ที่รู้จักกันเพราะไปนั่งกินเหล้าด้วยแค่ครั้งเดียว) เราก็ อ้าวแล้วพรุ่งนี้ไม่ทำงานหรอ เขาบอกว่าวันนี้จะเบิกตังพรุ่งนี้จะหยุดงาน เราก็ไม่อยากทะเลาะก็เลยเอองั้นก้ไปเถอะ จนเย็นวันนี้เขาทักมาบอกเราว่าที่ทำงานเขาไม่ให้เบิกตัง เขาจะให้เบิกพรุ่งนี้ เราก็ด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาไม่มีตังแล้วก็เลยบอกว่าจะโอนให้เขาก่อน 200 แล้วพรุ่งนี้ค่อยขอเบิกใหม่ วันนี้ไม่ต้องลงบ้านก่อนเก็บตังไว้กินข้าว ลงบ้านไหนจะค่าน้ำมัน ค่ากิน ค่าเหล้า เดี๋ยวจะอด รอเบิกตังพรุ่งนี้แล้วค่อยลงบ้านวันเสาร์ตอนเย็นเพราะวันอาทิตย์หยุด แต่เขาก้ไม่ยอม ไม่ยอมเลย ยังไงก็ต้องลงให้ได้ จะลงวันนี้ยังไงวันนี้ก็ต้องลงบ้านให้ได้ จะอดก็ยอม นั่งเถียงกันนานเป็นชั่วโมงจนเราเหนื่อย + ความรู้สึกที่เสียไปเรื่อยๆ เราเลยตัดสินใจบอกเลิก (ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ทะเลาะกันไม่เคยบอกเลิกแบบไม่คิด ไม่เคยบอกเลิกเพื่อจะเอาชนะเลย) นั้นที่สุดๆแล้ว พังสุดๆแล้ว เหนื่อยสุดๆแล้ว เจ็บสุดๆแล้ว แต่เขาก็บอกว่าเขายอมทุกอย่างเพื่อจะได้กลับบ้านไปกินเหล้ากับเพื่อนแถมคำประชดมาด้วยว่า 'ก้อยากเลิกอยู่แล้วนิ หาเรื่องทะเลาะทุกวัน' เรานี้แบบ อื้อหื้ออออออ น้ำตาไหลจากไหนไม่รู้เยอะแยะเหมือนใจจริงอยากให้เขาพูดว่าขอโทษแล้วไม่ไปไหน หลังจากนั้นก็บล็อคคะ แต่ด้วยความที่ห่วง หรือยังรัก เชื่อไหมว่าเรายังโอนตังให้เขา 200 เพราะกลัวเขาอด แต่เขาก็ลงบ้านไปกินเหล้ากับเพื่อนแบบสบายใจ
จนเกิดคำถามขึ้นมาในใจ เรายังดูแลเขาไม่ดีหรอ เรายังเป็นแฟนที่ไม่ดีหรอ เรายังรักเขาไม่พอหรอ หรือว่าเขาแค่ไม่ได้รักเราแล้วเฉยๆ ตอนนี้เศร้ามากคะเป็นคนแรกเลยที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ แบบที่ไม่อยากให้เขาไปจริงๆ แต่รู้ตัวว่าถ้ายังคบเขาอยู่ตัวเราเองจะเจ็บปวดแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราควรทำไงดีคะ