มนุษย์ต้องการปัจจัย 4
อาหาร
เครื่องนุ่งห่ม
ที่อยู่อาศัย
ยารักษาโรค

อาหาร
สังคมชนบท
ปลูกข้าว 1-2 เดือน ต่อปี
เลี้ยงปลา ทำสวน 2-3 ชม ต่อวัน
มีอาหารกินทั้งปี ทั้งครอบครัว

สังคมเมือง
ทำงาน 8 ชม ต่อวัน (ค่าแรง 300 บาท)
ได้อาหาร ราคา 40-50 บาทต่อมื้อ
ซึ่งคุณภาพ แย่กว่า มาก
ทำงานเยอะ แต่กลับได้อาหารคุณภาพแย่


เครื่องนุ่งห่ม
สังคมชนบท
เสื้อผ้า ไม่มียี่ห้อ ตัวล่ะ 100 หรือไม่ถึง
ไม่มีใคร เปรียบเทียบ

สังคมเมือง
เสื้อมียี่ห้อ แฟชั่น
ใส่ไม่ดี ก็ถูกสังคม กดดัน
ตัวล่ะหลายร้อย ถึงหลายพัน หรือหลักหมื่น
(สังคมกดดันให้ซื้อราคาสูง)

ที่อยู่อาศัย
สังคมชนบท
บ้านไม้ บ้านอิฐ สร้างง่าย
สร้างเองได้ ไม่กี่เดือนก็อยู่ได้
พื้นที่รอบบ้านเยอะ อยู่กลางต้นไม้ ป่าเขา

สังคมในเมือง
ทำงานทั้ง ชีวิต
ผ่อนบ้าน 30-50 ปี
ไม่มีพื้นที่ เดิน หรือบริเวณรอบบ้าน
อยู่รอบคอนกรีต

ยารักษาโรค
สังคมชนบท
หมอ อาจน้อยกว่า ยารักษาสู้ไม่ได้
แต่อยู่กลางธรรมชาติ
ออกกำลังกายโดย ทำนาทำไร่
บ่ายนอน ไม่มีความเครียด
อาหารไม่มีสารเคมี
อากาศไม่มีมลพิษ
หมอน้อย แต่ไม่เครียด ความเจ็บปวดก็น้อย

สังคมเมือง
งานออฟฟิศ ไม่ได้ออกกำลังกาย
อาหาร สารเคมีเยอะ
ภาวะแข่งขัน ความเครียด
อากาศ มลภาวะ
นอนน้อย เร่งรีบ
หมอเยอะยาเยอะ แต่ก็ต้องใช้เยอะ จ่ายเยอะ

การพัฒนา เป็นการเพิ่ม วัตถุ
มือถือใหม่ รถหลายล้าน
เพิ่มความอยากได้
ทำงานเพื่อ หามาเป็นเจ้าของ
ทั้งๆที่ ทำให้คุณภาพชีวิต แย่ขึ้น
ทำงานหนักขึ้น อยู่ในที่แออัด
แต่ราคาแพง
ทั้งๆที่ หลายอย่าง ไม่ใช่ ปัจจัย 4
ที่เราจำเป็นจริงๆ

นกน้อยทำรังแต่พอตัว
คนจะสร้างเป็นร้อยล้าน ให้คนใช้อยู่ทำไม
จะทำงานไม่พัก เพื่อเอาเงินมารักษาตัวเองทำไม
จะสร้างชีวิต ที่ยากให้ตัวเองทำไม

บ้านเมืองยิ่งพัฒนา
ราคาปัจจัย 4 ก็ยิ่ง เพิ่ม
คนก็ต้องดิ้นรน ให้ได้ปัจจัย 4
และ วัตถุทางกิเลสอื่นๆ (มือถือ กระเป๋าใบล่ะหมื่น)

อยู่ที่เราว่า จะเลือกเดินทางไหน
ทางที่ตามกระแส สังคมเมือง
ตามวัตถุนิยม ที่เราต้องทำงานหนัก เพื่อซื้อรุ่นใหม่เรื่อยๆ
บ้าน ที่ใช้เวลาทั้งชีวิตในการผ่อน

หรือเลือกทางที่สวนกระแส
บ้านดิน บ้านไม้หลักเล็ก แต่พื้นที่มาก
ทำงานไม่ยึดกับเวลา
ต้นไม้ใบหญ้า ก็โตเรื่อยๆ รอเราเก็บกิน