คือเราก็ยอมรับเลยแหละคะ ว่าเป็นคนแรด ชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์เฮฮาปาร์ตี้
กับเพื่อนๆ บ้าง กับแฟนบ้างไรเงี้ย แต่ก็คือนานๆที ไม่ได้ออกบ่อย แรดแบบมีขอบเขตอะค่ะ
เข้าใจนะ ความรู้สึกหัวอกคนเป็นพ่อแม่ ก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา
ไม่ได้อวดดีหรือว่าอะไร แต่คือเราก็โตในระดับนึงแล้ว ถึงอายุจะแค่ 19
แต่ก็ผ่านอะไรมาเยอะอยู่ ความคิดและทัศนคติก็ดูโตเป็นผู้ใหญ่
(อันนี้คือผู้ใหญ่หลายคนก็บอกมา ทั้งบุคลิกหรือการทำงาน หรือว่าเราหน้าแก่ด้วยก็ไม่รู้55)
แล้วก็เข้าใจอีกนะ ว่าคนเป็นพ่อแม่อะ อาบน้ำร้อนมาก่อน ในสายตาเค้ายังไงเราก็เป็นเด็กอยู่เสมอ
ส่วนตัวเรา ตอนนี้ก็คือทั้งเรียนทั้งทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้ว
รู้อยู่ว่าโลกมันไม่ได้สวย แต่ก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรขนาดนั้นปะคะ
นี่มันยุคไหนแล้วววววว..... หลายๆคนคิดว่าเป็นยังไงคะ
กระทู้นี้ขอคอมเม้นต์แรงๆได้ ถามจริง ตอบจริง!
ขอขอบพระคุณทุกท่านค่ะ