จะดีกว่าไหมครับ หากให้นักเรียนมัธยมปลายโฟกัสวิชาของสายตัวเองมากกว่านี้? ปัจจุบัน ไม่สิ ตั้งแต่หลายสิบปีที่แล้วจนถึงปัจจุบันนักเรียน ม.ปลายเรายังเรียนแบบจับฉ่ายอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ดีกว่าสมัยก่อนก็แค่เรื่องอุปกรณ์และสื่อการเรียนการสอนแค่นั้น
จะเห็นได้ว่าแม้ว่าจะขึ้น ม.ปลายมาแล้ว แต่ก็ยังต้องเรียนวิชาที่ไม่เกี่ยวกับสายของตัวเองอยู่ อย่างสายวิทย์-คณิต เด็กยังต้องเรียน สังคม ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ศาสนา ดนตรี ศิลปะ พละ ภาษาไทย ฯลฯ อยู่เลย ซึ่งวิชาพวกนี้เป็นวิชาที่ไม่ได้มีการต่อยอด ไม่ได้ใช้ ในมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ใช้เลย ส่วนเด็กสายศิลป์ก็ยังแบ่งย่อยไปอีกหลายๆ สาย ไม่ว่าจะเป็นศิลป์คำนวณ ศิลป์ภาษา ศิลป์สังคม กีฬา ฯลฯ ก็ให้เด็กเหล่านี้เน้นวิชาของเขาไป และตัดวิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ออกไปเลยดีกว่าไหม เพราะวิทย์และคณิตพื้นฐานที่ต้องนำไปใช้ได้ในชีวิตจริงน่าจะเรียนพอแล้วตั้งแต่ ม.ต้น
*ส่วนวิชาภาษาอังกฤษอาจจะบังคับให้เรียนทุกสาย (อันนี้ไม่แน่ใจ ส่วนตัวอยากให้บังคับ แต่คนที่ไม่ชอบภาษาคงมี)
ต่อมาก็คิดว่าถ้าตัดวิชาที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายตัวเองออกไปแล้วเด็กก็จะมีเวลาว่างมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ว่างวันนึงมากถึง 1-2 ชม. ซึ่งเวลาว่างตรงนี้ผมคิดไว้ 3 อย่างว่าจะทำยังไงต่อไปดี ที่คิดไว้ก็คือ
1. เพิ่มเวลากับวิชาของสายนั้นๆ
2. เพิ่มเป็นวิชาเลือก โดยสามารถเลือกวิชาที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายตัวเองได้ตามความชอบ
3. เพิ่มเวลากับวิชาของสายนั้นๆ และมีวิชาเลือกด้วย
4. ปล่อยนักเรียนกลับบ้าน
ถ้าปรับเปลี่ยนเป็นแบบนี้ คิดว่าจะทำให้การศึกษาดีขึ้นสักนิดไหมครับ? อย่างน้อยก็ทำให้เด็กได้เรียนสิ่งที่ตัวเองเลือก ไม่ได้มีการยัดเยียดจนเกินไป ช่วยลดการบ้าน ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้นและเวลาใช้ชีวิตมากขึ้น มีเวลาโฟกัสกับวิชาที่ตัวเองถนัดมากกว่าเดิม ส่วนเรื่องวิธีการสอนของครูหรืออาจารย์ก็ไว้คุยกันอีกทีนึงละกันครับ
ปล.ใครมีระบบการศึกษาจากต่างประเทศสามารถนำมาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้นะครับ เผื่อจะประยุกต์ใช้กับการเรียนในไทยได้ครับ
จะดีกว่าไหม หากให้นักเรียนมัธยมปลายโฟกัสวิชาของสายตัวเองมากกว่านี้?
จะเห็นได้ว่าแม้ว่าจะขึ้น ม.ปลายมาแล้ว แต่ก็ยังต้องเรียนวิชาที่ไม่เกี่ยวกับสายของตัวเองอยู่ อย่างสายวิทย์-คณิต เด็กยังต้องเรียน สังคม ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ศาสนา ดนตรี ศิลปะ พละ ภาษาไทย ฯลฯ อยู่เลย ซึ่งวิชาพวกนี้เป็นวิชาที่ไม่ได้มีการต่อยอด ไม่ได้ใช้ ในมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ใช้เลย ส่วนเด็กสายศิลป์ก็ยังแบ่งย่อยไปอีกหลายๆ สาย ไม่ว่าจะเป็นศิลป์คำนวณ ศิลป์ภาษา ศิลป์สังคม กีฬา ฯลฯ ก็ให้เด็กเหล่านี้เน้นวิชาของเขาไป และตัดวิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ออกไปเลยดีกว่าไหม เพราะวิทย์และคณิตพื้นฐานที่ต้องนำไปใช้ได้ในชีวิตจริงน่าจะเรียนพอแล้วตั้งแต่ ม.ต้น
*ส่วนวิชาภาษาอังกฤษอาจจะบังคับให้เรียนทุกสาย (อันนี้ไม่แน่ใจ ส่วนตัวอยากให้บังคับ แต่คนที่ไม่ชอบภาษาคงมี)
ต่อมาก็คิดว่าถ้าตัดวิชาที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายตัวเองออกไปแล้วเด็กก็จะมีเวลาว่างมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ว่างวันนึงมากถึง 1-2 ชม. ซึ่งเวลาว่างตรงนี้ผมคิดไว้ 3 อย่างว่าจะทำยังไงต่อไปดี ที่คิดไว้ก็คือ
1. เพิ่มเวลากับวิชาของสายนั้นๆ
2. เพิ่มเป็นวิชาเลือก โดยสามารถเลือกวิชาที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายตัวเองได้ตามความชอบ
3. เพิ่มเวลากับวิชาของสายนั้นๆ และมีวิชาเลือกด้วย
4. ปล่อยนักเรียนกลับบ้าน
ถ้าปรับเปลี่ยนเป็นแบบนี้ คิดว่าจะทำให้การศึกษาดีขึ้นสักนิดไหมครับ? อย่างน้อยก็ทำให้เด็กได้เรียนสิ่งที่ตัวเองเลือก ไม่ได้มีการยัดเยียดจนเกินไป ช่วยลดการบ้าน ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้นและเวลาใช้ชีวิตมากขึ้น มีเวลาโฟกัสกับวิชาที่ตัวเองถนัดมากกว่าเดิม ส่วนเรื่องวิธีการสอนของครูหรืออาจารย์ก็ไว้คุยกันอีกทีนึงละกันครับ
ปล.ใครมีระบบการศึกษาจากต่างประเทศสามารถนำมาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้นะครับ เผื่อจะประยุกต์ใช้กับการเรียนในไทยได้ครับ