สวัสดีคับ ผมมีเรื่องปรึกษาคับ เมื่อหนึ่งปีที่แล้วผมได้รู้จักคนคนหนึ่งครับ ผ่านแอพหาคู่ เราทำความรู้จักกันประมาณ สามเดือน ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่โอเคและนิสัยดีมากๆ แถมเธอยังน่ารัก เป็นผู้หญิงเก่ง และขยัน ผมจึงตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยคับ ผมไม่เคยนอกใจเธอเลย ทั้งๆที่มันเป็นนิสัยของผมมาก่อน และเธอก็ไม่มีวี่แววว่านอกใจผม ดูแลผมดีมาก รับผมในหลายๆด้านที่ผมยังรับตัวเองไม่ได้ได้ ความจริงมันควรจะต้องดีใจกับตัวเอง ใช่ไหมครับที่เจอคนดีดี แต่ทว่า ในใจของผมมันกลับรู้สึกอึดอัด อึดอัดที่เธอบีบรัดผมมากไป เช่น ต้องรู้รหัสเข้าเครื่อง รหัสเข้าเฟส รหัสปลดล๊อคไลน์ คอยเช็คโทรศัพท์ทุกครั้งเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมรู้สึกว่ามันมากไป แต่ทว่าเธอก็ให้เหตุลว่าคนเป็นแฟนกันถ้าไม่มีอะไรปกปิดก็ควรให้ดู เวลาที่ผมนัดเจอเพื่อนๆ ที่ ต่างจังหวัด เธอจะขอตามไปด้วย ทั้งที่ผมอยากเจอกับเพื่อนๆ แบบมีแค่เพื่อน แต่เธอก็ขอตาม ซึ่งมันทำให้วงกร่อย (เธอไมได้ทำตัวไม่ดีนะครับ แต่ผมเชื่อว่าหลายคนคงเข้าใจความรู้สึก ว่าบางทีเราอยากทำอะไรแบบสุดๆ กับเพื่อน แต่มันไม่เต็มที่เพราะเกรงใจ) เธอมักจะขอให้ผมทำโน่น ทำนี่ให้เธอเสมอ แต่ผมเป็นคนไม่ชอบถูกสั่ง ผมทำด้วยใจ ถ้าสั่งหรือบังคับให้ผมทำอะไรผมจะร็สึกอึดอัด
ตลอดหนึ่งปีที่ ผ่านมา เธอเป็นคนดีซื่อสัตย์ จริงใจ และดูแล ห่วงใยผมเสมอ แต่มันดันมาเฟลตรงที่ผมบอก มันเลยกลับทำให้ผมมองย้อนว่า เธอจะใช่คู่ชีวิต จะใช่แม่ของลูกผม หรอ (เหมือนี่ผมคิดตอนแรกเหรอ) ตอนนี้ผมกลับคิดว่า ถ้าเธอเป็นเพื่อนคงดีกว่านี้ เธอคงเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ทุกวันนี้เวลาผมเจอเธอหรือคุยกับเธอในใจลึกๆของผม ไม่ได้ยิ้มหรือมีความสุขเลย ผมกลับรู้สึกสงสารเธอมากๆ ที่ผมรู้สึกแบบนี้กับเธอ
ผมจะทำไงดีคับ
ผมคบกับแฟนมาหนึ่งปีแล้วรุสึก ไม่ใช่ สงสารเธอ ผมควรทำไงคับ
ตลอดหนึ่งปีที่ ผ่านมา เธอเป็นคนดีซื่อสัตย์ จริงใจ และดูแล ห่วงใยผมเสมอ แต่มันดันมาเฟลตรงที่ผมบอก มันเลยกลับทำให้ผมมองย้อนว่า เธอจะใช่คู่ชีวิต จะใช่แม่ของลูกผม หรอ (เหมือนี่ผมคิดตอนแรกเหรอ) ตอนนี้ผมกลับคิดว่า ถ้าเธอเป็นเพื่อนคงดีกว่านี้ เธอคงเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ทุกวันนี้เวลาผมเจอเธอหรือคุยกับเธอในใจลึกๆของผม ไม่ได้ยิ้มหรือมีความสุขเลย ผมกลับรู้สึกสงสารเธอมากๆ ที่ผมรู้สึกแบบนี้กับเธอ
ผมจะทำไงดีคับ