เครียดค่ะ เราเพิ่งจะว่างงาน ตอนแรกเรามีแพลนจะช่วยงานกับญาติ และค่อยๆหางานให้ตัวเองไปด้วย คิดในตอนแรกว่า จะหางานใหม่ระหว่างที่ทำงานเดิมไปด้วย แต่เราวันๆทำงานแข่งกับเวลา ทำให้ไม่มีเวลาหางานใหม่เลย พอวางแผนไว้ เราก็กะจะพักสมองตัวเองสักหน่อยแล้วค่อยหางานทำ... แต่!! มีเรื่องเข้ามาจนได้ค่ะ เย็นวันหนึ่งเราได้รับข่าวว่า พ่อรถชน กระดูกขาแตก แม่ต้องมาดูแลพ่อ และเราเป็นฝ่ายผิด ต้องซ่อมรถให้เค้า เราอึ้งเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูก รีบกลับไปดูแล ผิดหวังกับตัวเองมาก ที่ช่วยเหลือพ่อแม่ไม่ได้เลย ต้องไปกู้หนี้ยืมสินเค้า เราก็รีบกลับมากรุงเทพ หางานทำ เน้นหยุดเสาร์อาทิตย์ จะได้เดินทางกลับต่างจังหวัดได้ แต่งานที่สัมภาษณ์ก็อยู่ไกล เงินจะหมดไปกับค่ารถซะก่อน ส่วนใหญ่พออยู่ใกล้ ก็ทำงานเสาร์ด้วย (ไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ) จนตัดสินใจว่า ทำเสาร์ด้วยก็ได้ จะได้ช่วยที่บ้านได้บ้าง ก็เตรียมตัวไปสัมภาษณ์งานตามประสบการณ์ที่เคยไปสัมภาษณ์ที่อื่นเลย ปรากฎว่า เราสอบไม่ผ่าน เราตกใจกับตัวเองมาก นี่เราแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ เราโง่ลงเหรอ ผิดหวังกับตัวเองมาก เราอายตัวเอง เรายอมรับว่าเราไม่เก่ง ไม่ฉลาด เราดีกว่าคนอื่นในหลายเรื่องก็จริง แต่เราก็ด้อยกว่าคนอื่นในหลายๆเรื่องมากๆ เราไม่รู้จะระบายกับใคร เลยมาระบายในนี้ ขอบคุณที่รับฟัง

ท้อ..แต่ไม่ถอยค่ะ