สวัสดีทุกคนครับ ผมมีปัญหาจะมาระบายและถามทุกๆท่านด้วยเลย
ผมได้ทำงานรับราชการทหารชั้นประทวนยศสิบตรี ผมบรรจุเข้าทำงานในวันที่ 1 พฤษภาคม 2560 ขณะนี้ได้ทำงานมาร่วม8เดือน เข้าเดือนที่9 แล้ว ผมทรมาน ไม่มีความสุขกับงานที่ทำมาก มันไม่ใช่เพราะใคร ต้องทำอะไร หรือที่ไหนหรอก แต่ผมรู้สึกว่า ผมไม่ชอบด้านนี้ ผมอยากออกไปทำธุรกิจเป็นของตนเอง อยากมีอิสระทางการทำงาน ทางใจ ทางความรู้สึก ผมปรึกษากับครอบครัวแล้ว และแน่นอนว่าครอบครัวไม่เห็นด้วยกับการที่ผมจะลาออก และแน่นอนว่ามันต้องเป็นเพราะความมั่นคงและสวัสดิการของราชการ แต่ไม่เคยจะคิดว่าผมมีความสุขมั้ย อิสระรึเปล่า ผมต้องทนทรมาน ไม่มีอิสระไปจนถึงอายุ60เลยหรือ? ผมเข้าใจความมั่นคงและสวัสดิการว่ามันดีเพียงใด แต่มันไม่ได้หมายความว่ามันดีเสมอไป หรือมันดีกับทุกคนเสมอไป ทำงานแปดโมงเช้าเลิกงานสี่โมงเย็น ในเวลาการทำงานก็ต้องอยู่ในระเบียบ หลังเลิกงานแล้วก็ยังต้องอยู่ในระเบียบทุกอย่าง และการที่จะทำธุรกิจเป็นของตัวเองนั้น ผมก็ทราบดีว่าความเสี่ยงมันมีแน่นอน แต่ผมก็ยังอยากจะทำ เพราะมันมีอิสระ เราควบคุมงาน ควบคุมเวลาได้ นอกเวลางานเราไปไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ทุกวันนี้ผมมองออกไปข้างนอก เห็นคนที่กำลังขับรถกลับบ้านทุกวันตอนเย็น เห็นคนเลิกงานแล้วไปกินข้าว ไปเที่ยว กลับบ้านกัน ผมรับราชการทหารแล้วผมยังรู้สึกอิจฉาผู้คนที่มีชีวิตที่มีช่องว่างให้อิสระ อยู่ในกรอบแค่8โมงถึง4โมงเย็น หลังจากนั้นก็เวลาส่วนตัวของเรา ข้อดีข้อเสียมีทุกอาชีพ แต่ให้ผมเลือก ผมคงเลือกอิสระให้กับชีวิตก่อน ตั้งแต่ผมบรรจุทำงาน ผมถอนหายใจทุกวันตลอดระยะเวลา8เดือน รวมทั้งวันหยุดและวันลา ผมก็ยังไม่วายกลับบ้านมาถอนหายใจทุกวันตลอดวันลา ผมถูกครอบครัวบังคับมาตั้งแต่เรียน ปวช. จนมาถึง ป.ตรี ผมตามใจครอบครัวมาตลอด ผมตั้งใจว่า จบ ป.ตรี ก็จะทำในสิ่งที่อยากจะทำ แต่โดนหักลำให้มาสอบเข้ารับราชการทหาร ผมจะลาผมไม่ขออะไรมากเลย เงินรายรับจะเท่าของราชการหรือมากกว่าผมไม่สน แต่ผมอยากได้ความสุขผมคืน อยากได้อิสระคืน อยากทำในสิ่งที่ผมรัก เงินแทบจะไม่สำคัญกับชีวิตผมเท่าพอมีพอกิน มีความสุข และสุขใจ ไปทำงานเช้า กลับเย็น ดูแลบ้าน ดูแลครอบครัว ผมไม่อยากให้คำว่าความมั่นคงและสวัสดิการมาปิดบังอิสระและความสุขของเราตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ ผมไม่รุ้ว่าลมหายใจของผมอยุ่ได้ถึงเมื่อไร อยากใช้สิทธิการมรอิสระมห้เต็มที่ ผมไม่เกี่ยงว่าจบ ป.ตรี แล้วต้องทำงานสูงๆตามวุฒิที่ตนได้รับ ผมเป็น รปภ.กลางคืน หรือการ์ดในผับก็ยังได้ หากผมลาออกไปแล้ว ผมอาจจะเสียดาย แต่ผมคงไม่เสียใจแน่นอนถ้าได้เดินออกมา..
ลาออกจากราชการทหาร
ผมได้ทำงานรับราชการทหารชั้นประทวนยศสิบตรี ผมบรรจุเข้าทำงานในวันที่ 1 พฤษภาคม 2560 ขณะนี้ได้ทำงานมาร่วม8เดือน เข้าเดือนที่9 แล้ว ผมทรมาน ไม่มีความสุขกับงานที่ทำมาก มันไม่ใช่เพราะใคร ต้องทำอะไร หรือที่ไหนหรอก แต่ผมรู้สึกว่า ผมไม่ชอบด้านนี้ ผมอยากออกไปทำธุรกิจเป็นของตนเอง อยากมีอิสระทางการทำงาน ทางใจ ทางความรู้สึก ผมปรึกษากับครอบครัวแล้ว และแน่นอนว่าครอบครัวไม่เห็นด้วยกับการที่ผมจะลาออก และแน่นอนว่ามันต้องเป็นเพราะความมั่นคงและสวัสดิการของราชการ แต่ไม่เคยจะคิดว่าผมมีความสุขมั้ย อิสระรึเปล่า ผมต้องทนทรมาน ไม่มีอิสระไปจนถึงอายุ60เลยหรือ? ผมเข้าใจความมั่นคงและสวัสดิการว่ามันดีเพียงใด แต่มันไม่ได้หมายความว่ามันดีเสมอไป หรือมันดีกับทุกคนเสมอไป ทำงานแปดโมงเช้าเลิกงานสี่โมงเย็น ในเวลาการทำงานก็ต้องอยู่ในระเบียบ หลังเลิกงานแล้วก็ยังต้องอยู่ในระเบียบทุกอย่าง และการที่จะทำธุรกิจเป็นของตัวเองนั้น ผมก็ทราบดีว่าความเสี่ยงมันมีแน่นอน แต่ผมก็ยังอยากจะทำ เพราะมันมีอิสระ เราควบคุมงาน ควบคุมเวลาได้ นอกเวลางานเราไปไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ทุกวันนี้ผมมองออกไปข้างนอก เห็นคนที่กำลังขับรถกลับบ้านทุกวันตอนเย็น เห็นคนเลิกงานแล้วไปกินข้าว ไปเที่ยว กลับบ้านกัน ผมรับราชการทหารแล้วผมยังรู้สึกอิจฉาผู้คนที่มีชีวิตที่มีช่องว่างให้อิสระ อยู่ในกรอบแค่8โมงถึง4โมงเย็น หลังจากนั้นก็เวลาส่วนตัวของเรา ข้อดีข้อเสียมีทุกอาชีพ แต่ให้ผมเลือก ผมคงเลือกอิสระให้กับชีวิตก่อน ตั้งแต่ผมบรรจุทำงาน ผมถอนหายใจทุกวันตลอดระยะเวลา8เดือน รวมทั้งวันหยุดและวันลา ผมก็ยังไม่วายกลับบ้านมาถอนหายใจทุกวันตลอดวันลา ผมถูกครอบครัวบังคับมาตั้งแต่เรียน ปวช. จนมาถึง ป.ตรี ผมตามใจครอบครัวมาตลอด ผมตั้งใจว่า จบ ป.ตรี ก็จะทำในสิ่งที่อยากจะทำ แต่โดนหักลำให้มาสอบเข้ารับราชการทหาร ผมจะลาผมไม่ขออะไรมากเลย เงินรายรับจะเท่าของราชการหรือมากกว่าผมไม่สน แต่ผมอยากได้ความสุขผมคืน อยากได้อิสระคืน อยากทำในสิ่งที่ผมรัก เงินแทบจะไม่สำคัญกับชีวิตผมเท่าพอมีพอกิน มีความสุข และสุขใจ ไปทำงานเช้า กลับเย็น ดูแลบ้าน ดูแลครอบครัว ผมไม่อยากให้คำว่าความมั่นคงและสวัสดิการมาปิดบังอิสระและความสุขของเราตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ ผมไม่รุ้ว่าลมหายใจของผมอยุ่ได้ถึงเมื่อไร อยากใช้สิทธิการมรอิสระมห้เต็มที่ ผมไม่เกี่ยงว่าจบ ป.ตรี แล้วต้องทำงานสูงๆตามวุฒิที่ตนได้รับ ผมเป็น รปภ.กลางคืน หรือการ์ดในผับก็ยังได้ หากผมลาออกไปแล้ว ผมอาจจะเสียดาย แต่ผมคงไม่เสียใจแน่นอนถ้าได้เดินออกมา..